Eens besloot
Onze Lieve Vrouw, met het Kindje Jezus in haar armen terug te keren op aarde en
een klooster te bezoeken. Trots hadden alle paters zich opgesteld in een grote
rij, en een voor een traden ze voor de Heilige Maagd om haar eer te betuigen. Eén
droeg prachtige gedichten voor, een ander liet zijn miniaturen voor de bijbel
zien, een derde somde alle heiligen op. En zo bewezen ze allemaal, monnik voor
monnik, eer aan Onze Lieve Vrouw en het Kindje Jezus.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Helemaal achter
in de rij stond een pater, de nederigste van het klooster, die nooit de
geleerde boeken uit die tijd had bestudeerd. Zijn ouders waren
eenvoudige mensen die in een oud circus in de buurt werkten en alles wat ze hem
hadden geleerd was een beetje jongleren. Toen hij aan de beurt was wilden de
andere paters de hommage beëindigen, want de ex-jongleur had niets belangrijks
te melden en kon het imago van het klooster beschadigen.
Maar ook hij
voelde in zijn hart een immense behoefte om iets van zichzelf aan Jezus en de
Heilige Maagd te geven. Beschaamd, de verwijtende blikken van zijn medebroeders
in zijn rug, haalde hij een paar sinaasappels uit zijn zak en begon ermee te
jongleren want dat was het enige wat hij kon. Toen pas lachte het Kindje Jezus en
begon in zijn handjes te klappen op schoot bij Onze Lieve Vrouw. En de Maagd
stak haar armen naar hem uit en liet hem het Kind even vasthouden.
(Bron
onbekend)
|