Ik
zwem in tegenstroom van vijftien jaren
sinds
je verscheiden naar de koninkrijken
die ik
niet meer of nog niet kan bereiken
en
waar je bent herkenbaar aan gebaren
en
oogopslag en zachtgezegde woorden.
De
zoute zeeën van een eenzaam leven
hebben
mij verder van jou weggedreven.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Misschien
kun je mijn armslagen tóch horen
daar
aan jouw kust, en kom je moegezwegen
mij
met een taal vol aardse tekens tegen.
Anton van Wilderode: 'Dorp zonder ouders'
|
