NIEUWJAAR – 1 JANUARI 2013

FEEST VAN DE MOEDER GODS

‘Gelukkig nieuwjaar’, ‘beste wensen’ of iets dergelijks … we zullen het vandaag talloze keren zeggen. De mooist denkbare wens horen we in de eerste lezing: een zegenbede uit het Oude Testament.

Daarnaast viert de kerk vandaag ook Maria, als de moeder van God. Van haar zegt het evangelie vandaag: ‘zij bewaarde al deze woorden in haar hart en overwoog ze bij zichzelf.’

Een lesje voor ons in deze haastige, drukke tijd die er zo moeilijk toe komt om de dingen wat dieper te laten doorsijpelen.

In die tijd haastten de herders zich naar Betlehem en vonden Maria en Jozef en het pasgeboren kind, dat in de kribbe lag. Toen ze dit gezien hadden maakten ze bekend wat hun over dit kind gezegd was. Allen die het hoorden stonden verwonderd  over hetgeen de herders hun verhaalden. 

Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en overwoog ze bij zichzelf. 

De herders keerden terug, terwijl zij God verheerlijkten en loofden om alles wat zij gehoord en gezien hadden; het was juist zoals hun gezegd was. 

Toen de acht dagen voorbij waren en men het kind moest besnijden ontving het de naam Jezus, zoals het door de engel was genoemd voordat het in de moederschoot werd ontvangen.

Lucas 2,16-21

EEN MIJMERING BIJ OUD EN NIEUW

God, 

een jaar is weer voorbij. 

Ik denk aan uw goedheid, 

aan de vele mensen die mij gelukkig hebben gemaakt, 

aan de momenten waaraan ik vreugde heb beleefd. 

Heb dank Heer, 

om uw liefde die ik niet kan missen 

en waardoor ik mij zo klein weet. 

Om de genegenheid van anderen, 

om de mogelijkheid mijn krachten 

in dienst te stellen van mijn medemensen.

Pijn, verdriet en moeilijke dagen 

zijn niet uitgebleven 

en toch is dit voorbije jaar 

de moeite waard geweest om te leven. 

Om dat alles, Heer, zeg ik U dank, 

honderdvoud 

en ik vraag uw zegen over dit nieuwe jaar.

naar Erik Stijnen

In deze Geest wens ik jullie allen van harte

een zalig en gelukkig Nieuwjaar

Elk jaar dooft vluchtig uit,

het duurt maar even,

maar veel herinneringen

aan lukken en begeven

ze zijn mij onuitwisbaar bijgebleven.

Nu roept het nieuwe jaar

ook nieuwe vragen,

rond telkens weer dat wonder

het toch te durven wagen,

een mens op zwakke schouders mee te dragen.

Zal 'k weer met zachte hand

de tranen drogen

van wie verdrietig schreien,

en in mijn ziel bewogen

weer licht verwekken in gedoofde ogen?

Laat ons het samen doen

en verder streven,

om voor elkaar te zorgen.

Elk stukje van ons leven

zij warme liefde, God én mens gegeven.

Micheline Vannieuwenhuyse