Bijgaand gedicht of gebed van John Henry Newman dient als overweging bij de 'ontmoeting' die eerder deze dag op deze blog werd geschreven. 

Lead, Kindly Light

Leid, vriendelijk licht, 

te midden ’t duister dat me omringt, 

Leid gij mij voort! 

De nacht is donker,

en ik ben ver van huis –

Leid gij mij voort! 

Richt Gij mijn voet;

ik vraag niet om te zien

De verre einder –

één stap is mij genoeg.

Ik was niet altijd zo,

noch bad ik dat Gij

Mij voort zoudt leiden;

Ik verkoos 

mijn eigen weg te banen 

en te zien, 

maar nu  

Leid gij mij voort! 

Ik verkoos het felle daglicht en,

alle vrees ten spijt,

De hoogmoed beheerste mijn wil:

herinner U niet voorbije jaren.

Zo lang

heeft uw macht mij gezegend,

ze zal me zeker

Verder leiden!

Door heide en ven

en over rots en vloed,

totdat

De nacht is heengegaan;

En met de morgen

’t gelaat der engelen glimlacht

Die ik sinds lang heb liefgehad,

en voor een tijd verloor.

(John Henry Newman, vertaling Adelbert Denaux)

Lead, kindly Light,

amid th’encircling gloom,

lead Thou me on!

The night is dark,

and I am far from home;

lead Thou me on! 

Keep Thou my feet;

I do not ask to see

The distant scene;

one step enough for me.

I was not ever thus,

nor prayed

that Thou shouldst lead me on;

I loved to choose and see my path;

but now lead Thou me on!

I loved the garish day,

and, spite of fears,

Pride ruled my will.

Remember not past years!

So long Thy power hath blest me,

sure it still will lead me on.

O’er moor and fen,

o’er crag and torrent,

till the night is gone,

And with the morn

those angel faces smile, which I

Have loved long since,

and lost awhile!

Meantime,

along the narrow rugged path,

Thyself hast trod,

Lead, Savior,

lead me home in childlike faith,

home to my God.

To rest forever after earthly strife

In the calm light of everlasting life.

John Henry Newman