Ik lag in de boomgaard, het licht

van appelbloesems ging aan

voor een plotseling nieuw bestaan

dat wit was en zonder gewicht.

Al wat ik wist en beleed

leek voorbij en had geen belang,

gras tegen mijn linkerwang,

wind als een loswuivend kleed,

stilstand totaal van tijd,

nergens nog het dwangbuis

van plichten dagorde huis

niemand meer ver of nabij,

nooit weer een andere dag

anders dan daar en toen

binnen het heilige groen

van de boomgaard waarin ik lag …

Anton van Wilderode

Dit gedicht van Anton van Wilderode stond op het bidprentje bij de uitvaart van E.H. Dries Morel, vorige week maandag, in de Sint-Bernadettekerk te Gent. In het licht van eeuwigheid en volkomen leven wordt de betekenis ervan anders en dieper.