Duldend moest ik leren

Het leed kwam telkens op mij aan.
Onmogelijk om het af te weren
Met geen tranen te bezweren
'k Had het anders lang gedaan.

Toen ging het boven op mij staan,
tot ik stil lag zonder wenen.
Duldend, wachtend moest ik leren
En toen eerst is het heengegaan.

Dat is nu al een poos gelêen.
Ik zie het nu van verre nog
En ik begrijp niet, waarom toch
Ik toen zo leed met veel geween.    

Titus Brandsma

Doorgangskamp Amersfoort (1942)