Nieuwjaars-Lied

Op de wijze: “God zal mij zijn aanzicht tonen” uit Schutte

Uren, dagen, maanden, jaren,

Vliegen als een schaduw heên.

Ach! wij vinden, waar wij staren,

Niets bestendigs hier beneên!

Op den weg, dien wij betreden,

Staat geen voetstap, die beklijft:

Al het heden wordt voorleden,

Schoon 't ons toegerekend blijft!

Voorgeslachten kwijnden henen,

En wij bloeien op hun graf;

Ras zal 't nakroost ons bewenen.

't Mensdom valt als blaadren af.

't Stof, door eeuwen zaamgelezen,

Houdt het zelfde graf bewaard.

Buiten U, o eeuwig Wezen!

Ach! wat was de mens op aard'!

Maar door U aan 't niet onttogen,

Liet uw gunst hem niet alleen.

Godlijk Licht omscheen zijne ogen,

En zijn nietigheid verdween.

Onder uw genadeleiding

Wordt hem deze levensbaan

Slechts ontwikkeling, voorbereiding

Tot een eindeloos bestaan.

Dat de tijd hier 't al verover',

Aan geen tijdperk hangt mijn lot.

Gij, Gij blijft mij altijd over,

Gij blijft eindeloos mijn God.

Welk een ramp mij hier ook nader,

'k Vind in U mijn rustpunt weêr.

Gij blijft in uw' Zoon mijn Vader,

Wat verander', wat verkeer'.

Vader, onder al mijn noden,

Vader, onder heil en straf,

Vader, ook in 't rijk der doden,

Vader, ook in 't zwijgend graf.

Waar ik ooit verandring schouwe,

Gij, o God, houdt eeuwig stand.

Ook mijn stof rust op uw trouwe,

Sluimert in uw vaderhand!

Snelt dan, jaren, snelt vrij henen

Met uw blijdschap en verdriet.

Welk een ramp ik moog bewenen,

God, mijn God, verandert niet.

Blijft mij alles hier begeven;

Voortgeleid door zijne hand,

Schouw ik uit dit nietig leven

In mijn eeuwig Vaderland.

Rhijnvis Feith (1753-1824)