7de ZONDAG A – 19 FEBRUARI 2017
‘EEN WARM HART ZOALS DE VADER’

Ook al zijn het maar gewone zondagen door het jaar, toch krijgen we soms lezingen, die niet zo gemakkelijk uitvallen. Verstaan wat Jezus wil zeggen, dat is meestal niet zo moeilijk, maar ernaar leven … ?
Ook vandaag is dat zo. We horen twee lezingen, die wonderwel bij elkaar aansluiten. ‘Wees heilig, want Ik, de Heer, uw God, ben heilig’, zegt Jahwe tot Mozes om dit door te geven aan zijn – zo vaak weerbarstige –volk.
En ook Jezus vraagt meer dan wet en recht voorschrijven: ‘Wees barmhartig zoals jullie Vader in de hemel barmhartig is’.
Hij nodigt ons uit om goed te zijn voor iedereen, en niet alleen voor onze vrienden …

De HEER sprak tot Mozes:
‘Zeg tot heel de gemeenschap van de Israëlieten:
Wees heilig,
want Ik, de HEER uw God, ben heilig.
Wees niet haatdragend tegen uw broeder.
Bemin uw naaste als uzelf.
(Leviticus 19,1-2 en 17-18)

Gij hebt gehoord dat er gezegd is:
Gij zult uw naaste beminnen en uw vijand haten.
Maar Ik zeg u:
Bemint uw vijanden en bidt voor wie u vervolgen,
opdat gij kinderen moogt worden van uw Vader in de hemel,
die immers de zon laat opgaan over slechten en goeden
en het laat regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.
Want als gij bemint die u beminnen,
wat voor recht op loon hebt gij dan ?
Doen de tollenaars niet hetzelfde?
En als gij alleen uw broeders groet,
wat voor buitengewoons doet gij dan ?
Doen de heidenen dat ook niet?
Weest dus volmaakt,
zoals uw Vader in de hemel volmaakt is.’

(Matteüs 5,43-48)

‘VOLMAAKT ZIJN … ?’

‘Wees dus volmaakt, zoals je hemelse Vader volmaakt is.’ Hoe zou Jezus die woorden indertijd gezegd hebben? Een jaar of drie al was Hij altijd onderweg met zijn vrienden. We weten dat zijn hart vooral naar kleinen toeging, in de vele betekenissen, die dit woord ‘klein’ kan hebben. We weten ook dat Hij daarom wel eens meer met de groten en de machten botste. We hebben weet van zijn wonderen en ook dat Hij regelmatig de stilte opzocht, een adempauze om luisterend bij zijn Vader te zijn.
En dan heeft Hij op een dag dat onmogelijke gezegd: ‘Wees dus volmaakt, zoals je hemelse Vader volmaakt is.’ Hij kende toch maar al te goed zijn Vader, en evenzeer kende Hij ons maar al te goed. Hij moet toch wel geweten hebben dat dit niet mogelijk was. Wat Hij daar vraagt, dat kan Hij zelf toch niet ernstig gemeend hebben?
Wanneer en hoe zijn die woorden gesproken? We weten het niet, misschien is het wel min of meer zo gebeurd. Hij was weer eens op weg en het was weer druk geweest. Altijd die mensen – vaak menigten – die aanklampten. Altijd die zieken, die blind, doof of met hun krukken naar Hem toekwamen of aangedragen werden. Altijd die boze geesten die Hem in de weg stonden en uitdaagden. Altijd die Schriftgeleerden en hun kompanen, die Hem lastig vielen, omdat ze alleen op eigen voordeel en macht belust waren. Altijd weer dit en altijd weer dat.
En dan – zo kunnen we ons makkelijk voorstellen – is het, op een of andere dag, eens rond de middag of in de vooravond. Ze gaan samen zitten, en ze praten wat. Over later, wat ze nog gaan doen, ze zijn immers nog jong en ze willen wat van hun leven maken. De een zegt dit, een ander dat en elk heeft zo zijn eigen plan: ‘dit wil ik later worden’.
En Jezus luisterde en zweeg, misschien had Hij zelfs een binnenpretje toen Hij al die plannen hoorde, die mooie toekomstdromen. Toen elk van hen zijn woordje geplaatst had, bleef het misschien even stil, en dan heeft Hij misschien in de verte gekeken, en op zachte toon gezegd: ‘Het is mooi, die plannen. Maar, vergeet niet: het gaat niet om jezelf. Het gaat om het Rijk van mijn Vader, die ook jullie Vader is. Onze Vader is dag aan dag bezig. De zon, de maan, de sterren, de regen, het leven. Het is er allemaal uit Liefde. Daarom is Hij volmaakt, omdat Hij alles uit Liefde doet. Of beter: Hij is volmaakt omdat Hij Liefde is.
Wees dus volmaakt, zoals je Vader in de hemel. Louter Liefde.’
En dan heeft Hij misschien opnieuw gezwegen, weer voor zich uitgekeken en nog eens stilletjes geglimlacht: ‘Zo zal je nog wel eventjes bezig zijn.’

Ik had het niet in de gaten
dat je probeerde
een verhaal te vertellen,
woorden te zoeken voor je verdriet,
een beetje steun zocht.

Ik had het niet in de gaten
dat je alleen was en gezelschap zocht,
vrienden nodig had,
hopeloos op zoek naar begrip.

Ik had het niet in de gaten
dat je huilde
en je tranen een vraag waren
en dat er iemand moest zijn
om ze te drogen.

Ik had het niet in de gaten
Ik had het nogal druk
met mezelf....

Liefde is …
je thuis voelen bij elkaar.

(Bron onbekend)