BIJ HET FEEST VAN DE HEILIGE ONSCHULDIGE KINDEREN …

Er loopt een trein het station binnen.

Kijk, tussen de pendelaars van iedere dag…

een kind.

Een broos stukje blijdschap

te midden van de grijze massa.

Misschien mag het voor de eerste keer

met opa mee op de trein?

De pendelaars kennen hun plaats van elke dag.

Zij steken zich weg achter hun krant,

of slapen verder, of doen alsof.

Maar het kind staat aan het venster,

kijkt naar de drukte op het perron,

ziet de laatste huizen van de stad wegschuiven

en de velden, op en neer.

Het geniet van elk ogenblik.

Het gebeurt elke morgen…

Het gevaarte van de aarde, onze planeet,

komt als een trein,

nauwkeurig op de seconde,

naar de zon toe gewenteld.

Er staan heel veel pendelaars te wachten.

Zij zijn elke dag present,

nog half slapend, maar ze zijn er.

Zij stappen op de aarde, onverschillig,

verbergen zich achter bezigheden

of doen alsof…

Maar hier en daar is een kind.

Het krijgt geen gemakkelijk zitje,

vraagt er ook niet naar.

Het kijkt geboeid uit naar elk ogenblik.

Zij die worden als kinderen,

zullen het Rijk Gods bezitten.

De anderen …

ze hebben het niet eens bemerkt.

Manu Verhulst