ITAETU
Het is nu ruim twee weken geleden dat ik nog eens naar mijn vrienden in Bahia kon vertrekken. God zij dank, denk ik dan altijd … want zo ‘normaal’ is dat allemaal niet meer als je een zekere leeftijd bereikt hebt! Beide vluchten – eerst Zaventem-Madrid en nadien Madrid-Salvador – zijn probleemloos verlopen en dat de vlucht van Madrid naar Salvador vervelend is en lang duurt, dat is geen verrassing, dat weten we van tevoren. Evenzeer als we weten dat er vanuit Salvador nog ruim 300 km met de auto te doen zijn tot Mundo Novo, mijn thuishaven hier ... ook dat hoort erbij.
Ook de dagen nadien is alles meegevallen. Meestal brengt die lange reis de volgende dagen nogal wat vermoeidheid en andere ongemakken mee ... maar daar ben ik dit jaar van gespaard gebleven. Ik denk hier meteen aan een gekende uitspraak van de moeder van Napoleon, nadat die zijn eerste successen en overwinningen behaald had: 'Als dat maar blijft duren!'.
Als er tijd is, nemen we een dagje vrij om op uitstap te gaan. Zo bezochten we reeds een mooi klein dorp, Itaetu, zowat 125 km van Mundo Novo, maar de eerste 105 km is het een zeer goede baan, en alleen de laatste 20 km is het een zandweg, die dan ook nog heel goed berijdbaar is, maar wel erg stofferig als je – uitzonderlijk – eens een tegenligger hebt.
Op die zandweg hebben we op een bepaald punt de auto, noodgedwongen, moeten achterlaten, omdat er een 'riviertje' dwars over de weg liep – ook al bleken een schoolbus en enkele moto’s duidelijk een andere mening toegedaan! – Zelf zijn we dat ‘beekje’ dan maar te voet ‘overgestoken’, en daarna zijn we nog een eindje verder gegaan tot aan een ander ‘riviertje’, waar je van steen naar steen moest huppelen … maar dat huppelen vond ik voor mij een beetje riskant, en dan ben ik op een rotsblok blijven zitten, terwijl mijn ‘reisgezellen’ nog wat verder stapten, maar ze waren zozeer om mij bekommerd, dat ze heel vlug halt hielden en terugkwamen, om mij niet te lang alleen te laten. We waren rond 9 uur 's morgens vertrokken, en rond 8 uur 's avonds waren we weer thuis na een prachtige dag. Ik hoop dat de foto’s een beetje een beeld geven van deze uitstap, maar bovenal hoop ik dat ze tonen dat Bahia, in al zijn armoede en miserie, ook zoveel moois te bieden heeft.
|