POLDERSCHEPPING

Ooit was hier leeg het chaosland,

van nog niet aarde, duin of strand:

het water zelf niet wetend hoe,

verloren tussen eb en vloed.

Ooit werd uit puin van oergericht,

hier vaste horizon gesticht;

één scheppingsgolf van eeuwen handen,

tot grens van zee en aangelanden.

Nu geurt alom de vruchtenzee,

de krekenstroom van graan en vee,

een weidenschoot ranonkelgoud,

met zilverslierten door teer hout.

Zo wordt hier poldermens uit klei

en zweet geboren, zij in zij, 

wijl sterk en vroom, haast niet te horen,

weergalmen nooit voltooide torens.

E. H. Jan Lavaert