|
ONS HEER HEMELVAART
Zijn vrienden hebben het altijd vermoed:
Hij hoorde niet thuis in deze wereld.
Zijn blik was te eerlijk; zijn glimlach, als van een kind.
Zijn gebaar was vertedering, nooit bedreiging.
Zijn Woord was waarheid.
Zo'n mens kan het op onze wereld nooit langer dan 30 jaar volhouden.
Een tijdje vindt men Hem 'sympathiek',
daarna is Hij 'interessant', vervolgens 'nogal vreemd',
en tenslotte 'ongepast', dat wil zeggen 'ongewenst'.
Het is dan nog maar een kleine stap naar 'geliquideerd'.
Hemelvaart is een mooi woord voor een grote tragedie:
God, die door de mens op zijn plaats wordt gezet,
die zich niet ongestraft tussen mensen mag bewegen
en zijn droom van vrede moet inslikken.
God draagt nu de littekens die nooit meer genezen.
Zijn littekens zijn de mensen die lijden aan deze wereld,
die kapot gaan aan pesterijen,
die machteloos proberen op te boksen tegen onrecht.
Het zijn de mensen die altijd opzij worden gezet
en op den duur aan zichzelf gaan twijfelen.
Het zijn de mensen die gekwetst worden in hun edelste gevoelens
en het aan niemand kunnen zeggen.
Hemelvaart is niet voorbij...
Zijn vrienden gaan nog steeds dezelfde weg
van 'sympathiek' naar 'geliquideerd'.
Hun littekens zullen nooit genezen.
Manu Verhulst
|
