FEEST VAN DE HEILIGE DRIE-EENHEID

16 JUNI 2019

Vandaag vieren we het feest van de Heilige Drie-eenheid. Het is een moeilijk feest omdat het een poging is om verstaanbaar te maken wat nu eenmaal onverstaanbaar is: het diepste Wezen van God.

In het kruisje dat we maken verwijzen we naar dit diepste Wezen:

- we mogen God Vader noemen;

- Jezus, die op onze aarde leefde en leed, gemarteld en gedood werd, is niet alleen een mensenkind maar ook de Zoon van God

- En als Goede, Heilige Geest leeft God ook in ons en om ons heen.

Zusters en broeders,

gerechtvaardigd door het geloof

leven wij in vrede met God

door Jezus Christus onze Heer ...

En deze hoop wordt niet teleurgesteld,

want Gods liefde is in ons hart uitgestort

door de heilige Geest die ons werd geschonken.

(Brief aan de christenen van Rome 5,1 en 5)

---

In zijn afscheidsrede bij het Laatste Avondmaal

zei Jezus ook nog tot zijn leerlingen

Immers, alles wat de Vader heeft is ook van Mij;

daarom mag Ik zeggen

dat hetgeen de Heilige Geest jullie zal meedelen,

van Mij komt.

(Johannes 16,12 en 15)

 IN DE NAAM VAN DE VADER,

DE ZOON EN DE HEILIGE GEEST …

Door wat wij meemaken in ons leven wordt het beeld van God en de voorstelling die wij van Hem maken, regelmatig bijgewerkt, aangepast en veranderd. Zo gebeurde het in de geschiedenis van de Kerk. Zo gebeurt het ook in onze persoonlijke geloofsgeschiedenis.

Op sommige dagen voelen wij in ons een warmte, een kracht, een enthousiasme, die al onze voornemens en projecten verjongt en vernieuwt. Dan is ons hart groot en gul. En wij zouden dan zo vele schone dingen willen doen. Op die dagen is het ons niet zo moeilijk God te erkennen als de LIEFDEGEEST die leeft in ons hart.

Op andere momenten ervaren wij eerder een innerlijke stem die ons uitnodigt en oproept tot grotere inzet en dienstbaarheid, ook al weten wij dat het ons misschien moeite zal kosten. Wij voelen ons weer meegetrokken door één of ander woord uit het evangelie dat juist nu voor ons van toepassing lijkt en willen ons opnieuw inspannen om meer christelijk te gaan leven. Dan erkennen wij God eerder als de MENSENZOON, als de BROEDER die met ons meegaat en ons de weg toont naar waarachtig leven.

Ofwel, weer op andere ogenblikken, ervaren wij dat wij wat zijn afgedwaald en dat een liefdevolle VADER ons draagt en terugroept naar het echte doel van ons leven. Hij maakt ons dankbaar voor de grenzeloze barmhartigheid waarmee Hij ons telkens nieuwe liefdeskansen geeft. Dan bidden wij eerder tot God de Vader die ons het leven biedt, die ons vergeeft en ons uiteindelijk opwacht.

Zo laat God, doorheen de wisselende omstandigheden in ieders leven de verschillende facetten van zijn mysterie ervaren: Hij is de Geest die ons verwarmt. Hij is de Zoon die ons uitnodigt. Hij is de Vader die ons draagt en vergeeft.

Maar vandaag stelt de Kerk ons voor die verschillende facetten van God samen te vieren: het mysterie van zijn Drie-eenheid. Wat wil dat zeggen? Eigenlijk heel eenvoudig: dat God gemeenschap is. Dat onze Liefde-God niet eenzaam leeft of alleen, niet opgesloten of in zichzelf gekeerd. Maar dat onze God integendeel een God is die zijn Liefde en zijn Leven meedeelt en doorgeeft. Liefde is altijd bezielde mededeelzaamheid. Door vandaag naar God zelf te kijken, leren wij dat ook ons leven pas écht leven is als het wordt geschonken en gegeven. Dat is de boodschap van het feest van vandaag: Wie niet deelt met anderen, leeft eigenlijk niet. Echt leven is liefde delen!

Hoe zouden wij ons God dan nog durven voorstellen als een onvermurwbare rechter, ergens op een hoge troon, die de mensen zou bespieden en bestraffen? God is veeleer een liefdevolle Vader die ons het kostbaarste meedeelt wat Hij heeft: de kans om zelf te beminnen.

Hoe zouden wij ons Jezus nog durven voorstellen als een degelijke moralist die ons enkele belangrijke, zij het strenge, levenswetten kwam voorschrijven of als één van de interessante filosofen van onze geschiedenis die ons een originele levensvisie bijbracht. Jezus is de Mensenzoon die ons menselijk leven met al zijn beperktheden volledig heeft gedeeld, tot in lijden en sterven toe, maar die wel al die menselijke ervaringen heeft gedragen met een dienstbare liefde die sterker is dan elke dood.

Hoe zouden wij ons de Heilige Geest nog durven voorstellen als een duif die, in een bundel lichtstralen, ergens hoog boven onze aarde zweeft? Gods Heilige Geest is de vindingrijke liefde die aan het mensenhart, dat ervoor open staat, wordt doorgegeven, die in ons een nieuw enthousiasme ontsteekt en ons tot concrete liefdedaden aanspoort om onze wereld van binnenuit gaandeweg te vernieuwen. Als wij het feest van de Heilige Drie-eenheid vieren dan vieren wij niet een moeilijk theologisch hersenspinsel over drie aparte Personen in Eén, maar veeleer die diep menselijke ervaring, die zo goddelijk is, nl. dat liefde altijd gemeenschap zoekt, mededeelzaam is en gedeeld wil worden.

Wij, christenen, die willen leven vanuit Gods volheid en vanuit zijn kracht, wij willen ons dan ook aansluiten bij zijn grondhouding: Echt leven is liefde delen, en dat niet alleen met woorden, maar vooral met daden telkens wanneer iemand beroep op ons doet, vandaag of morgen of de volgende dagen.

(Frans Mistiaen sj)

' T  E E R S T E

‘t Eerste dat mij moeder vragen
leerde, in lang verleden dagen,
     als ik hakkelde, ongeriefd
nog van woorden, ‘t was, te gader
bei mijn' handjes doende: "Vader,
     geeft me 'en kruisken, als ‘t u belieft!"

‘k Heb een kruiske dan gekregen,
menig keer, en wierd geslegen
     op mijn' kake, zacht en zoet...
Ach, ge zijt mij, bei te gader,
afgestorven, moeder, vader,
     ‘t geen mij nu nog leedschap doet!

Maar, dat kruiske, ‘t is geschreven
diep mij in den kop gebleven,
     teeken van mijn erfgebied:
die den schedel mij aan scherven
sloege, en hiete ‘t kruisken derven,
     nog en hadd' hij ‘t kruisken niet!

(Guido Gezelle)

---

Drievuldigheidszondag is zoveel
als het naamfeest van God:
één God, vele namen.
De klassieke namen:
één God in drie personen,
een God die we noemen: Vader, Zoon en Geest.

Men zou ook kunnen zeggen:
God in het verleden: de Vader, 
de Schepper die ons het leven gaf.
God in het heden: de Zoon, God hier-en-nu, 
die zijn tent opslaat in ons midden.
En God in de toekomst: de Geest 
die de komende dingen aankondigt
en ons ten volle de waarheid brengt.

Vele namen…zoals
de God boven mij (de Vader, de Heer van al wat bestaat),
de God naast mij (Jezus, die onze broeder werd),
en God in mij (de Geest die in ons woont).
Maar het meest van al verbaast mij
dat deze grote God zich met kleine mensen inlaat.
‘Wat is dan die mens dat Gij aan hem denkt?’
Hebt Gij niet gezegd: “Ik zal er zijn voor u?”

Andreas Parochie, Oostburg