|
EEN BEZINNING BIJ DE VASTEN:
LEREN ZIEN IN VERWONDERING
Als ik een kind zie
dat met opperste vreugde
naar een hond kijkt,
dan stel ik geen vragen meer aan het leven.
Ik dompel me onder in het verwonderen.
Ik hoor het zingen van het kind,
ik zie aan de heldere voorjaarshemel
een vlucht kraanvogels
naar het noorden vliegen.
De dingen zelf
hebben een gezang en een taal,
ze wijzen boven zichzelf uit
en loven God
in zijn verborgen namen.
Het ik-loos geworden ik
ziet in het verwonderen,
dat in het leven
veel goedheid besloten ligt.
Schoonheid heelt
en schoonheid maakt vroom.
En om ze te kunnen zien
moet ik het ego wegzenden,
moet ik leren kijken
met de ogen van Claude Monet.
Dorothee Sölle, Mystiek en verzet, 308.
Overgenomen uit ‘De morgen komt’ de 40-dagenretraite 2020 van ignatiaansbidden.org
|
