ZOMERS

aardappeloogst. in de tuin lege ruimte

om te vullen. zand was strand waarin we toen

de grond omploeterden tot kinderdromen.

we bouwden bergen, tunnels, afdalingen,

kronkelende wegen, gedroogde modder,

verstevigd met de hand. niets hield ons tegen.

de rond van Frankrijk was zo dichtbij. door

onze vinger rolden ze snel van de top

naar beneden, zoveel kleurige knikkers

wij wisten wie zou winnen. wij wonnen zelf

het goud van onze kindertijd. smerig van

grond waren wij de ingebeelde winnaars

de zandheuvels sneuvelden. de grond gemest

voor het wintergroen. we kregen zomerkoorts,

groeiden uit de kleren. twee schoppen aarde

verder was het voorbij. toen speelden meisjes

met poppen. jongens lieten knikkers achter.

verdwaalde exemplaren werden later

nog gevonden. we konden niet terug, we

zagen dat er opnieuw aardappelen

werden geplant.

Erik Lauwers