LICHT IN DE NACHT

Ik ben die voor je uitgaat op je wegen.
Mijn sporen vind je op de weg waarlangs je gaat,
soms in een woord dat zin geeft aan je leven,
dan in een mens, die om je luist’ren vraagt.

Mijn boodschap lees je niet in sterrenbeelden,
al praat men ook van eng’len in de nacht.
Ik heb mijn vragen naar jou toegeschreven
gewoon in mensen, in de taak die op je wacht.

Ik ben geen uitkomst van veel redeneren.
Ik woon niet in wat zwevende gepraat.
Ik kom je tastbaar in je kleine leven tegen
en ben zo bang dat je me vallen laat.

Nu is het nacht en heel veel mensen zingen.
Ook jij hebt voor dit feest een kerstboom opgericht.
Maar mag ik in dit uur jou ook wat vragen?
“Breng daar waar ’t donker is een vonkje van mijn licht.”

Toon Rabou. Kerstmis 1989

(Overgenomen uit: Ignatiaanse Adventsretraite 2020)