Zwaar onder de
indruk van een reportage, die Canvas vorige zaterdag, 12 december uitzond:
Vranckx: Europa - Heen en
terug
Dodentocht
We gaan in het
voetspoor van Afrikaanse vluchtelingen die richting Europa trekken in de hoop
daar een beter leven te vinden. Ze stappen door de dodelijke Sahara, varen in
krakkemikkige bootjes op de Middellandse Zee en krijgen in Italië te kampen met
de harde migratiepolitiek van Berlusconi.
Reporter Paul Kenyon
gaat mee met een patrouille die de grens van Algerije en Libië afspeurt op zoek
naar migranten. Her en der liggen
skeletten en lijken in vergaande staat van ontbinding. Uitdroging is in de
woestijn de grootste vijand.
Berlusconi en
Kadhafi
De volgende halte is Tripoli,
hoofdstad van Libië en de poort naar Europa. Hier wachten de mensensmokkelaars
de vluchtelingen op. Samengepakt in
gammele bootjes worden ze de Middellandse Zee op gestuurd.
Een pakt tussen de
Italiaans premier Berlusconi en de Libische Kolonel Kadhafi bemoeilijkt de
oversteek. Vluchtelingen worden op zee gevat om ze vervolgens terug te sturen
naar Libië. Daar worden ze opgesloten in gevangenissen.
Wie door de mazen van
het net weet te glippen, botst op het Europese vasteland op de harde Italiaanse
aanpak. We volgen een politiepatrouille die systematisch migranten van straat
plukt. Wie geen geldige papieren heeft, wordt onverbiddelijk opgesloten.
Reactie van een
kijker
Wat mij vooral opvalt
met deze reportage is dat Afrikanen nog altijd door de eeuwen heen als handels
product worden gebruikt. Al is het in dit geval om politieke redenen.
Ik ben zelf gehuwd met een Ghanese en zie veel kenmerken terug toen de slaven
uit Cape Coast werden verhandeld.
Het word hoog tijd dat wij rijke Europeanen stoppen met een fout vreemdelingen
beleid. Deze vluchtelingen moeten geholpen worden en ontwikkelingshulp die zo
belangrijk is voor deze mensen moet blijven bestaan en opgevoerd worden.
Zelf
zou ik nog een stapje verder gaan. Opvoeren van de
ontwikkelingshulp zal niet volstaan. Er moet dringend, maar dan ook dringend,
werk gemaakt worden van meer rechtvaardigheid in de internationale betrekkingen
op onze aarde. Hoe belangrijk de huidige conferentie in Kopenhagen ook is
over klimaat en opwarming van de aarde op wereldvlak is een rechtvaardige
economische orde minstens even noodzakelijk. Zoniet glijden wij onvermijdelijk
af naar nog meer terrorisme, nog meer guerrillas, nog meer zelfmoordaanslagen.
Wie geen toekomst ziet, zoekt een uitweg in legale of illegale migratie en
wordt vluchteling niet van lieverlee maar uit barre noodzaak of gaat over tot wanhoopsdaden als terrorisme en
zelfmoordaanslagen.
Laten wij deze mening verspreiden en hopen dat onze
wereldleiders ooit tot inzicht komen. Onze geschiedenis zit in een
stroomversnelling, die niet meer om te keren valt, misschien nog even kan
afgeremd worden door nog meer bloed en tranen, die dan achteraf toch nutteloos
zullen blijken. Alleen rechtvaardigheid kan tot orde en vrede leiden. Het
Westen kan enkel hopen dat het nog niet te laat is om tot een vreedzame
oplossing te komen.
Tot een volgende keer, Omer
|