ZONDAG 6 MAART 2011

PRENT UW WOORDEN IN MIJN HART

‘Prent mijn woorden in uw hart’, zo spreekt Mozes in de eerste lezing, maar eigenlijk zijn het Gods eigen woorden.

Meer dan ooit worden wij in onze tijd overstelpt met ervaringen, indrukken, meningen en levenswijzen: in onze eigen omgeving leeft de ene zus en de andere zo, in krant en televisie is de verscheidenheid nog groter: er wordt zoveel gezegd en gepreekt en voorgehouden.

Daarom dat Gods woord meer dan ooit betekenis heeft: ‘Prent mijn woorden in uw hart.’

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen:
‘Niet ieder die tot Mij zegt:
Heer, Heer!
zal binnengaan in het Koninkrijk der hemelen,
maar hij die de wil doet van mijn Vader
die in de hemel is.

Velen zullen op die dag tot Mij zeggen:
Heer, hebben wij niet in uw Naam geprofeteerd
en hebben wij niet in uw Naam duivels uitgedreven
en in uw Naam veel wonderen gedaan?

Maar dan zal Ik hun onomwonden verklaren:
Nooit heb Ik u gekend;
gaat weg van Mij,
gij die ongerechtigheid doet!
leder nu,
die deze woorden van Mij hoort en ernaar handelt,
kan men vergelijken met een verstandig man
die zijn huis op rotsgrond bouwde.
De regen viel neer,
de bergstromen kwamen omlaag,
de storm stak op en stortten zich op dat huis,
maar het viel niet in,
want het stond gegrondvest op de rots.

Maar ieder die deze woorden van Mij hoort,
doch er niet naar handelt,
kan men vergelijken met een dwaas
die zijn huis bouwde op het zand.
De regen viel neer,
de bergstromen kwamen omlaag,
de storm stak op en zij beukten dat huis,
zodat het volledig verwoest werd.’
(Matteüs 7,21-27)

VASTE GROND ONDER DE VOETEN

Ook vandaag is Bonnhoeffer nog altijd een geestelijk leidsman, die veel gelezen wordt. Een kleine honderd jaar geleden was hij als student, een zoekende, open geest. Aan zijn ongelovige broer, die prof was schreef hij: ‘Voor het eerst in mijn leven heb ik de indruk een weg naar de waarheid te vinden. Ik heb in het evangelie de Bergrede gelezen.' Het was toen, tussen de twee oorlogen, een verwarde tijd zoals nu: oppervlakkig, materialistisch, leut, plezier, ontspanning … daar kwam het op aan in ‘de vrolijke jaren ’20!’.

In die verwarde tijd had die student met zijn open geest een vaste grond gevonden, een fundament, waarop hij zijn leven kon uitbouwen. Ook nu is zulk stevig fundament heel belangrijk, want zoveel ideeën komen op ons af en er zijn zoveel wegen. Dag in dag uit komen wij van de éne ervaring in de andere terecht. Alles komt zo vlug langs en alles gaat ook zo vlug voorbij. Daarom zegt Jezus ons vandaag: ‘bouw je leven op een rots’. Let erop dat je vaste grond onder de voeten hebt.

Die vaste grond vinden we als we de woorden van Jezus in ons hart prenten. Als we zijn leven voor ogen houden en ook tot het onze willen maken. Het gaat om de diepe beslissing: ‘zó wil ik mijn leven uitbouwen’, heel concreet, heel levensecht en heel overtuigd. Uit deze diepe beslissing vloeit al de rest vanzelf voort. Maar op die fundamentele keuze komt het aan: de keuze om Jezus na te volgen. En dat is geen eindeloze reeks van wetjes en wetten. Dat is één grondlijn: de liefde ten einde toe! Jezus heeft ons geen lesjes geleerd, niet zomaar een weg gewezen: zelf is Hij de weg geworden voor ons leven.

Uiterlijke regeltjes volgen, is al bij al nog gemakkelijk. Dat doen we ook in het verkeer. Het gebod van de liefde echter vraagt, in zijn eentje, een grotere inzet. Jezus vraagt van ons dat wij in elke concrete situatie nagaan: wat is goed, hier en nu? Wat omvat, hier en nu, het gebod van de liefde? En eigenlijk vraagt Hij zo aan ons: ‘wat zou Ik doen, als Ik jou was – hier en nu?’

Laten we daarom bidden:

Heer Jezus,
wees Gij het fundament van ons leven.
Geef ons inzicht opdat wij
in de stormen van de tijd
heel concreet uw eigen woord van Liefde
ter harte mogen nemen. Amen.

Om even te bidden deze week …

Wij geloven in een God
die voor mensen
het leven wil en niet de dood,
de vreugde van een nieuw bestaan,
hoop op een eeuwig geluk.

Wie gelooft,
wordt uitgenodigd
om de weg van Jezus te gaan …

De weg van dienstbaarheid
liefde, zelfgave...
de weg van vertrouwen
in een God die leven
schenkt.
(Bron onbekend)