TWEE KINDEREN EN HUN GROOTOUDERS

Er is een verhaal dat gaat over 2 kinderen die hun grootouders bezochten tijdens de vakantie. Jan had voor het eerst een slinger. Hij oefende met zijn slinger in de bossen maar hij miste ieder doel.

Wanneer hij terug keerde in de tuin van Oma mikte hij op haar eend. Het was de enige eend die zij hield en het was haar favoriet. Impulsief nam hij een projectiel en liet het vliegen. Nu miste hij niet. De steen trof doel en doodde de eend.

De jongen panikeerde. Eigenlijk wou hij de vogel niet treffen. Hij was zelfs zeker dat hij hem zou missen. Maar hij had hem gedood. Zijn paniek groeide tot wanhoop en hij verborg de eend in een houtstapel. Hij keek op en zag dat zijn zuster alles had gezien Deze zegde echter niets aan haar grootouders.

Na het middagmaal zei Oma: ‘Saartje, laten we de borden wassen’. Maar Saartje zei: ‘Jan zei me dat hij graag in de keuken wou helpen vandaag. Is het niet, Jan ?’ Ze fluisterde tot hem: ‘Vergeet de eend niet.’ En Jan hielp met de borden.

Later vroeg Opa of de kinderen mee wilden om te vissen. Oma zei: ‘Jammer maar ik heb Saartje nodig om mij te helpen voor het avondmaal’. Saartje glimlachte: ‘Daarvoor is gezorgd, Jan wil het doen’. Ze fluisterde opnieuw: ‘Vergeet de eend niet’. Jan bleef terwijl Saartje ging vissen.

Jan deed gedurende dagen de werkjes voor hem en Saartje. Maar hij kon het niet langer volhouden en biechtte op aan Oma dat hij de eend had gedood.

Ze zegde: ‘Ik weet het, Jan’. Ze gaf hem een knuffel en voegde eraan toe: ‘Ik stond aan het venster en zag alles gebeuren. Maar daar ik van je hou heb ik al alles vergeven. Ik was wel benieuwd hoelang je zou toelaten dat Saartje een slaaf van je maakte’.

Zijn Oma vergaf sneller dan hij vroeg om vergiffenis. De armen van vele mensen en ik geloof van God staan open, wachtend om ons een warme knuffel te geven. Maar een storende stem, binnen ons, fluistert dikwijls: ‘Vergeet de eend niet, vergeet de eend niet’. Sommige mensen leven hun ganse leven onder de dwang van die stem ‘Vergeet de eend niet’. Ze laten zichzelf niet vergeven.

Ze kennen de innerlijke vrede niet. Ze zijn zelden vrij van schuld en voelen aan dat geluk voor anderen is.

Wat baat het als de ganse wereld ons wil beminnen en aanvaarden met onze gebreken als we dit niet willen zien.

Ben je ziek of voel je je ziek van de fouten in het verleden?

Misschien is het tijd om aan de eend te denken. Nadat je alles wat je kon hebt gedaan om het verleden aan te passen dan moet je dit verleden laten rusten.

Vergeet de eend: je heb recht op geluk !

(Bron onbekend)