WITTE DONDERDAG – 21 APRIL 2011

Jezus zet zich op de knieën voor elk van zijn leerlingen en wast hun de voeten tijdens de maaltijd. Wanneer Hij zijn bovenkleren uittrekt, ontdoet Jezus zich van elk sociaal aanzien of status. Hij bekleedt zich met de diepste nederigheid. In deze diepste nederigheid, bij de voetwassing, worden alle grenzen van ras, cultuur, volk en ras doorbroken: het is een gebaar dat door en door menselijk en goddelijk is.

We ontmoeten hier een God, die klein en arm wordt, die de ladder van het sociale aanzien afdaalt en de laagste trede kiest om de plaats van de dienaar en slaaf in te nemen.

Binnen de Joodse traditie was het de slaaf die de voeten van zijn meester waste, en soms waste de vrouw haar man de voeten, of de kinderen bij hun vader.

Door de voetwassing leert Hij ons om een leven te leiden zoals Hij: een leven in dienstbaarheid, overgave en liefde.

Frei Germano Guesser, OFM
Calendário do Sagrado Coração

Zusters en broeders,
Wat ik heb ontvangen en aan u heb doorgegeven,
gaat terug op de Heer zelf.
In de nacht waarin de Heer Jezus werd uitgeleverd
nam hij een brood,
sprak het dankgebed uit,
brak het brood en zei:

‘Dit is mijn lichaam voor jullie
Doe dit, telkens opnieuw, om mij te gedenken.’

Zo nam hij na de maaltijd ook de beker, en hij zei:
'Deze beker is het nieuwe verbond
dat door mijn bloed gesloten wordt.
Doe dit,
telkens als jullie hieruit drinken,
om mij te gedenken.’

Dus altijd wanneer u dit brood eet
en uit de beker drinkt,
verkondigt u de dood van de Heer,
totdat hij komt.
Eerste brief van Paulus aan de christenen in Korinthe 11,23-26

BEZINNING

Jezus wist
dat zijn uur gekomen was
om uit deze wereld
naar de Vader te gaan.
Nu gaf Hij zijn leerlingen
een bewijs van zijn liefde
tot het uiterste toe.
(Johannes 13,1)

Hij nam een brood,
brak het in stukken,
gaf het hun,
en zei:
‘Dit is mijn lichaam;
het wordt voor jullie gegeven.
Blijf dit doen
om Mij te gedenken.’
(Lucas 22,19)

Heer Jezus, eens is het zo gebeurd:
je lichaam, je hele leven,
gegeven en gebroken,
dag aan dag
tot aan die laatste dag daar op Calvarie.

Gegeven en gebroken,
zoals het stukje brood,
dat je voor je vrienden brak en doorgaf:

‘Dit ben Ik zelf.
Blijf dit daarom doen, blijf dit herhalen,
om Mij niet te vergeten.’

Je woorden waren je eigen hele leven,
door en door
en dag aan dag..

Bewogen bidden wij
diezelfde woorden.

Ontroerd breken wij
hetzelfde brood.

Mogen jouw woorden
woorden worden van ons eigen leven,
gegeven, soms gebroken.

Moge jouw brood
brood worden van ons eigen leven,
gegeven, soms gebroken.

Om die genade bidden wij
voor vandaag
voor alle dagen. Amen.

Witte Donderdag

We zullen weer aan tafel gaan,
met Hem en met zijn vrienden
en weer eens zullen wij verstaan
dat Hij een beter lot verdiende.

We zullen weer aan tafel gaan
en eten van ’t gebroken brood,
en weten dat we voortbestaan
dankzij zijn leven en zijn dood.

We zullen weer aan tafel gaan
en drinken uit de grote beker –
met Hem de tuin weer binnengaan
zo zeker van wat toen onzeker …

We zullen weer de weg opgaan
van onze Heer – met alle vragen …
We zullen alles maar verstaan
als wij het kruis leren te dragen.

Jan Coghe