AAN DE KLAAGMUUR.

In Athene las ik op het prikbord in een hotel: ‘Bezoekers kunnen dagelijks met hun klachten naar het bureau komen tussen 9 en 11 uur ‘s morgens’.

Het bracht mij op deze gedachte: we menen wel eens dat we aan anderen niet moeten meedelen wanneer we te klagen hebben. En meteen werd mij duidelijk, dat alles wat verkeerd gaat in de wereld, niet kan goed komen als het niet bekend gemaakt wordt. Soms moet je inderdaad je ongenoegen uiten. Bovendien weet ik dat elke mens zijn eigen temperament heeft, en dat dit ook zijn rol speelt. Maar ik wil niet zo iemand zijn die zijn hele leven doorbrengt aan de Klaagmuur. Sommige mensen zien alleen wat verkeerd loopt en daarmee vullen zij hun gedachten en gesprekken. Voor hen kan er nooit iets goeds zijn.

Zo was er eens een vrouw, die regelmatig een kleine antiekzaak bezocht. Zij maakte voortdurend haar beklag: over de prijzen, over de kwaliteit van de winkelwaar en zelfs over de ligging van de zaak . De eigenaars van de winkel schonken er, na verloop van tijd, geen aandacht meer aan. Maar op een dag, terwijl ze weer eens ‘doende’ was, slingerde ze de bediende in het gezicht: ‘Waarom vind ik hier nooit wat ik zoek?’ De man glimlachte even en zei toen: ‘Misschien omdat wij te beschaafd zijn.’

Wanneer onze gedachten vervuld zijn met al het slechte van de wereld, dan is er geen plaats voor iets anders. Geen plaats voor echte waardering. Geen plaats voor begrip. Geen plaats voor vreugde. Geen plaats voor fijne herinneringen. Geen plaats om zaken die deugd doen, op te slaan. En we kunnen ons met zoveel dingen goed voelen.

Iemand zei het juist: ‘De volgende keer als je vindt dat je te klagen heb, denk er dan eens aan dat je vuilbak wellicht meer eten heeft dan 30 % van de mensen hier op aarde.

Ik wil ruimte laten in mijn gedachten voor een lange lijst met alles wat goed is in mijn leven en ik wil deze lijst ook regelmatig doornemen. Ik wil iemand ontmoeten die iets goed doet en het haar of hem laten weten. Ik wil mijn gedachten vullen met zaken die mij vreugde brengen zodat ik iedere avond tevreden naar bed kan gaan.

‘Terwijl sommigen redetwisten of de wereld nu zal vergaan met een ontploffing of met een zondvloed,’ zei iemand , ‘wil ik niet dan mijn wereld zal eindigen met een jammerklacht.’

(bron onbekend)