Tijden terug toen alles nog van voren
af aan beginnen moest, de weg naar boven
van leerzaam leven loutering geloven
en aan een hoge meester toebehoren
die weelde dikwijls dikwijls wee zou wezen.
Ik sta nog aan de rugwand van de krater
gevuld met lava of met levend water.
Verlaat mij niet nu met geweld gerezen
de arend nacht door geen bevel beteugeld
hangt in de valscherm van zijn harde vleugels.
Anton van Wilderode: 'Dorp zonder ouders'
|
