|
ZONDAG 31 JULI 18DE ZONDAG A
ALS BROOD GEBROKEN EN GEDEELD
Twee vissen, die iemand bij zich had,en vijf broden, die gebroken en gedeeld worden: ze volstaan om duizenden mensen te voeden.
Ze zijn ook een beeld van Jezus zelf, die tijdens zijn leven gebroken werd, en die in Woord en Brood gedeeld wordt om voedsel en levenskracht voor ons te worden
Een mens leeft immers niet alleen van het brood dat van de bakker komt
Jezus week met een boot uit naar een eenzame plaats om alleen te zijn. Toen de mensen dat hoorden, volgden ze Hem te voet vanuit de steden.
Toen Hij van boord ging, zag Hij een grote menigte. Hij had zeer met hen te doen en genas hun zieken.
Toen het avond werd, kwamen zijn leerlingen Hem zeggen: Dit is een eenzame plaats en het is al laat geworden. Stuur de mensen weg, dan kunnen ze zelf in de dorpen eten gaan kopen.'
Maar Jezus zei: `Ze hoeven niet weg te gaan. Jullie moeten hun te eten geven.'
Zij zeiden Hem: `Wij hebben hier niets anders dan vijf broden en twee vissen.'
Hij zei: `Breng die hier.' En Hij verzocht de mensen op het gras te gaan zitten, nam die vijf broden en twee vissen, keek op naar de hemel, sprak de zegenbede uit, Hij brak de broden en gaf ze aan de leerlingen, en de leerlingen gaven ze aan de mensen.
Allemaal hadden ze volop te eten. Ze haalden de brokken op die over waren, twaalf korven vol. Afgezien van vrouwen en kinderen waren het zo'n vijfduizend man die gegeten hadden.
(Matteüs 14,13-21)
WOORD EN BROOD VAN LEVEN
Dit wonderverhaal heeft een dubbele bodem:
de inhoud gaat veel verder dan de letterlijke woorden.
De eenzame plaats zonder voedsel is ons eigen leven,
met zijn nood en tekort, zijn leed en zijn pijn.
Die nood van mensen laat Jezus leerlingen eerst koud:
Stuur hen weg, laat hen zelf eten kopen. Dat ze zichzelf redden!
Jezus is gans anders: Hij voelt diep medelijden: geef gij hun maar te eten.
Zij pruttelen nog tegen: Wat kunnen wij doen: vijf broden, twee vissen?
Maar Jezus kijkt veel verder dan het simpele tekort aan eten.
Hij schouwt al naar de toekomst, zijn eigen toekomst,
zijn eigen lichaam, dat gegeven en gebroken zal worden,
voor het leven van de wereld.
Zo zal zijn leven immers verder gaan:
Hij zal verraden worden, afgewezen.
Met al zijn liefde voor de mensen
zal Hij gegeven en gebroken worden, ten dode toe
tot Hij weer verrijst en weer tot leven komt,
en altijd weer opstaat.
In zijn Woord en in zijn Leven
kunnen ook wij voedsel vinden
en dan kunnen ook onze ogen open gaan,
op onze eigen weg naar Emmaüs, als elke hoop gedood lijkt.
Dan kunnen ook wij als nieuwe mensen opstaan,
om zoals Jezus onszelf te geven,
om zoals Jezus gebroken en gedeeld te worden,
voor het leven van de mensen.
Want krachtig zijn die handen van mensen,
krachtig zijn die woorden van mensen,
die Gods eigen tederheid, Gods eigen mededogen tonen.
Heer Jezus,
schenk ons de eenvoud en de moed
uw eigen leven na te leven.
Laat ons naar mensen toegaan,
zoals Gij zelf naar ons toekomt,
gegeven, gebroken en gedeeld. Amen.
Goudkorrel Glimlach
Hij kost niets en verwezenlijkt veel,
hij verrijkt degene die hem ontvangt
zonder de schenker te ontrieven.
Hij duurt slechts een ogenblik,
maar de herinnering eraan kan eeuwig zijn.
Een glimlach is
verpozing voor 't vermoeide wezen,
moed voor de moedeloze ziel,
troost voor het rouwend hart.
Hij is een kostbaar tegengif
dat de natuur in voorraad. houdt
voor elke vorm van leed.
En, zo men u de glimlach weigert
die u naar u meent verdient,
wees dan grootmoedig
en ... schenk de uwe.
Want niemand heeft
groter nood aan een glimlach
dan hij, die hem niet schenken kan
Bron De druivelaar
Zonder mijn en dijn
zou de wereld een hemel zijn.
Guido Gezelle
|
