Kookhistorie
Inhoud blog
  • Voor iedereen een gezond en gelukkig 2024!
  • Wat zal 2023 ons brengen?
  • Wat zal 2022 ons brengen?
  • Hou het vooral gezond in 2021!
  • Voor iedereen een gelukkig en gezond 2020
  • Twee dagen in Nieuwpoort voor de Kerst 20191225
  • Dagschotel 20191223 Zuiderse ragoût & aardappelpuree met olijfolie
  • Lunchen met familie thuis 20191222
  • Lunchen bij De Meating Room in Leuven 20191221
  • Dagschotel 20191220 Stoemp met snijbonen & Tiroler spek
  • Lunchen bij Aachener Brauhaus in Aken 20191219
  • Dagschotel 20191218 Teriyaki kip met shiitake en groenten
  • Dagschotel 20191217 Praagse schnitzel met erwten, sluimererwten en kruidenboter
  • 20191216 Witloof op (bijna) Luikse wijze ;-)
  • Dagschotel 20191215 Hazenrug en bloedworst met rode kool

    Zoeken in blog



    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Kookkunst is het schilderen van een melodie met smaken en geuren.
    27-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Meiraapjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ze zijn er weer, de Meiraapjes en goed gelukt dit jaar.
    Bij onze Noorderburen al bij de vergeten groenten geklasseerd en bij ons   m.i. ook ondergewaardeerd.
    Ze behoren tot de koolfamilie (Brassica Rapa) waarvan ook radijzen, mierikswortel en mosterdzaadplant deel uitmaken en men mag gerust stellen dat in een goed raapje een beetje van die hitte zit én een koolsmaakje én een vleugje zoetigheid.
    Rauw, in staafjes, smaken ze in elk slaatje of ander gerechtje waar ook radijsjes of Daikon zouden in kunnen verwerkt worden en gekookt hebben ze een zachte textuur en een fijne smaak die goed samengaat met verse boter en roomachtige sauzen. Ze kunnen gemakkelijk gepureerd worden en met wat boter en zwarte peper erdoor kan je er iedereen mee verrassen. Ze zijn ook lekker meegekookt in aardappelpuree.
    Meestal worden ze verkocht in bosjes met het loof er nog aan. Dat loof is perfect eetbaar en kan, als het vers is, goed gebruikt worden om een soep of slaatje op te peppen. Kies een bosje met veel kleine exemplaren - niet gemakkelijk omdat er meestal 1 of 2 dikke bijgevoegd zijn. Die dikste hebben de neiging niet geheel uit vast vlees te bestaan en dat maakt ze minder lekker maar wel nog goed genoeg om in kleine blokjes in een "Russisch" ei of een soep verwerkt te worden.
    De juiste geschiedenis van deze groente is vrijwel onbekend maar ze zou in de Oudheid ontstaan zijn in het Middelands-Zeegebied en in het wild worden gevonden in West-Azië en Europa.

    27-05-2014, 17:41 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    15-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kookboeken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Kookboeken zijn reeds al lang. Al van in de 4de eeuw voor Christus maar er zijn er niet veel van overgebleven tot de boekdrukkunst opgang maakte.

    De meest bekende en diegene die het langst “gangbaar” zijn geweest zijn de Ménagier de Paris (1393) en de Viandier van Taillevent (1486) die toonaangevend waren tot ver in de 17de eeuw, wat daarom niet betekent dat de Franse keuken de basis legde van onze Europese kookkunst. Die is ontstaan uit vele invloeden o.a. via bezettingen na oorlogen en wat de ontdekkingsreizen van onze voorvaderen opleverden. Uiteraard zijn er vandaag gerechten die land- of streekgebonden zijn maar het bewijzen van de authenticiteit ervan is geen sinecure.

    De oudste kookboeken bevatten meestal enkel ingrediënten en bijna nooit hoeveelheden en ook enkel de basisbewerkingen, koken, bakken, braden, zeven. Ze verwachten dus een zekere kook-bekwaamheid van de lezer. Ook wordt er soms sterk overdreven met kruiden en specerijen. Die dienden toen om de soms povere staat van de versheid van ingrediënten te verhullen maar toch ook om de “kostbaarheid” te verhogen die indruk diende te maken op de genodigden...

    Heel dikwijls was de auteur van een kookboek alles behalve een kok, maar uitgever of dokter of een gelegenheidsschrijver die een boodschap had of er profijt in zag. Er werd duchtig vertaald en geplagieerd, meestal zonder zelfs de receptuur te hebben uitgeprobeerd. Gelukkig veranderde dat vanaf de 18de eeuw.

    Het eerste Nederlandstalig kookboek werd gedrukt in Brussel rond 1514 door Thomas van der Noot, een uitgever. Dat is nu 500 jaar geleden. Wie er eens wil in grasduinen kan dat hier doen. Enkele jaren geleden zette ik het belangeloos op het Internet. Interessant om zijn ingrediënten en welke bereidingen en technieken er toen reeds gangbaar waren. Zo was onder andere de roux (bloembinding) nog niet uitgevonden en gebruikte men bijgevolg massa’s eidooiers of amandelen in poeder om vloeistoffen te dikken...

    Het meest “Belgische” kookboek is dat van Caudelier geboren in Antwerpen in 1812. Hij stoorde zich aan de zware Franse keuken en schreef in 1861 “L’Economie culinaire” vertaald als “Het Spaarzame keukenboek” dat een bestseller werd en bestemd voor en bruikbaar door iedereen. Nog te verkrijgen bij boekhandelaars op het Internet.

    Ik heb gedurende zo’n 40 jaar kookboeken verzameld en heb er zo’n 5 meter van staan, de bijzonderste, denk ik. Ermee gestopt 10 jaar geleden toen bleek dat het Internet een goede en betrouwbare bron werd. Ik koester de heruitgaven (facimilé) van de oudste kookboeken en heb er zo’n 10-tal in bezit. Ik neem ze mee op reis en heb ze meerdere keren gelezen. Prachtig amusement en inspirerend voor wie het culinaire koestert.

    15-05-2014, 13:20 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    09-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De beste puree van de wereld
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Joël Robuchon, een Franse kok, heeft de reputatie de beste aardappelpuree van de wereld te maken. Hij gebruikt de "ratte", in de pel gekookt, veel verse boter (20%) en een scheut volle melk. Zijn techniek is hier te zien.
    De "ratte", ook aspergeaardappel genoemd, is een Frans aardappelras voor het eerst vermeld rond de jaren 30 van de vorige eeuw. Hij is vastkokend,  langwerpig, met een gladde schil en zou zijn naam te danken hebben aan de gelijkenis met een rattenrug (foto).
    Hij leent zich eveneens als raspaardappel (rösti) en heeft een romige textuur. De smaak is lichtjes boter- en nootachtig en neigt naar kastanje.
    Aardappelen schil je best niet om ze te koken, dan trekken ze minder vocht op.
    Wie meer wil weten over de aardappel kan dit hier vinden. De herfstvakantie in de scholen hebben we eraan te danken, die werd ingevoerd om de aardappeloogst binnen te halen, de kinderen van landbouwers bleven dan sowieso thuis...

    09-05-2014, 10:36 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    02-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn vader
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Mijn vader (90) is vorige zondag plots overleden in zijn woonzorgcentrum amper enkele uren nadat hij dezelfde dag zijn verjaardag had gevierd.
    Wij vierden samen, vader 90, ikzelf 65 en mijn schoonbroer ook 65 want we verjaren kort na elkaar. Om de 5 jaar nodigen we dan uitgebreider vrienden en familie uit, met eten, zoals het in onze culinaire gewoonten past. En vieren doen wij zonder fout als er een reden toe is...
    Het was een mooi feest: een lunch met lekkere hapjes vooraf en een driegangenmenu klaargemaakt door zijn kleinzoon in het restaurant waarvan die eigenaar is (Grand Café Brasserie Brasseur in Zwijndrecht bij Antwerpen).
    Vader proefde matig van elk gerechtje, dronk zijn geliefkoosde Duvel en snoepte cuberdons, zijn favoriete zoetigheid. Een half uurtje voor hij ons voor altijd verliet had hij de voorbije dag en het fijne gezelschap nog geprezen.
    Na de plotse dood van moeder (zie blog oktober 2010) hebben we goed voor vader gezorgd, maar een val einde 2012 met een heupbreuk als gevolg en een lange revalidatie, die eindigde in een rolstoel verkoos hij in het woonzorgcentrum te gaan. Ons moeke hebben we nooit kunnen compenseren maar we deden ons best en daar was hij wreed dankbaar voor.
    Het is ons een grote troost dat onze ouders met stijl het leven verlieten, in vakantie- en/of feeststemming, gelukkig oud geworden en plots afgereisd, zonder lijden. Als 17 jarige schreef hij dit gedicht voor zijn bundel Mozaïek:

    Rouw niet om mij,
    Ik wil bij mijn doodsbed jolijt.
    Wees blij
    Omdat gij het niet zijt.

    Ik heb gehad mijn tijd
    Lijk iedereen
    Ik wil geen geween
    Bij mijn dood, maar jolijt.

    Mijn afgestorven lijf
    Is zonder waarde
    Alleen blijf 
    Indachtig mijn geest,
    Dat is alles geweest,
    Wat ik op aarde
    In mijn verzen vergaarde.
     
    Dat zullen we doen, vader

    02-05-2014, 21:26 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    17-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paprika...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het woord wordt zowel gebruikt voor een vrucht als voor een specerij. Die laatste kennen we als een roze-rood, over vlammend rood tot bruinrood poeder met een zoete, milde tot zeer pikante smaak, soms rokerig, fijn geurend tot afstotelijk.
    Volgens de “online etymology dictionary” is het woord paprika een verkleinwoord van het Servisch-Kroatische woord “papar” (Latijn: piper). De specerij is gemaakt van een plantensoort (capsicum annuum) meegebracht door de ontdekkers van de Nieuwe Wereld (Midden-Amerika) en vanaf 1529 geteeld door de Turken in Buda, nu de helft van Budapest, Hongarije. Logisch dat de Hongaren er nog steeds kwistig gebruik van maken in hun eten en door de eeuwen heen meerdere variëteiten paprikapoeder ontwikkeld hebben.
    De Hongaarse benamingen zijn: édesnemes (meest gebruikt, zoet, vurig rood), erős (extra pikant, bruin-oranje kleur), különleges (mild, veel rode kleurstof), csípősmentes csemege (delikaat mild, geurig), csemege paprika (mild, zeer geurig), csípős csemege (nog sterkere geur, mild), félédes (zoet en mild, fijne geur), rózsa (licht rood tot roze, mild).

    Uiteraard is het paprikapoeder geen monopolie van de Hongaren maar verspreid over de ganse wereld. De Spanjaarden hebben hun “pimentón de La Vera” waar de vruchten gedroogd en gerookt worden over een houtvuur en zo de kenmerkende diepe, rokerige smaak leveren aan het overigens milde paprikapoeder. De Mexicanen hebben hun “Chipotle” afkomstig van een jalapeñopeper, ook een cultivar van de capsicum annuum, waarop dezelfde droog- en rooktechniek toegepast wordt (zie foto). Het poeder is een stuk pikanter en brengt “aardse” smaken in de bereidingen waaraan het wordt toegevoegd.

    Ik heb begin April de zaadjes van één gedroogde, rode jalapeño in één bloempot gestoken en sinds gisteren staan er 18 plantjes in 6 bloempotten in de erker van de logeerkamer in de ochtendzon verder te groeien. Ik heb zelfs nog heel wat scheutjes doorgegeven aan de vriendelijke buurman die mij vorig jaar die lekkere rode pepertjes bezorgde (zie eerdere blog). Hopelijk kan ik nu ook die delicatessen oogsten in de herfst

    17-04-2014, 00:00 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    11-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gekruid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zoëven zag ik op TV een dame kwistig ZATAR strooien op kippenfilets. Het zat in een plastiekzakje en leek een kruidenmengeling met sesamzaadjes in. Daar ik er nog nooit had van gehoord heb ik het even gegoogeld en het blijkt een zeer gangbare kruidenmengeling ( زَعْتَر - Za'atar) uit het Midden-Oosten te zijn, voornamelijk samengesteld uit tijm, oregano, marjolein, sesamzaadjes en sumac. Iedere huisvrouw heeft haar eigen mengeling en het kan dus beschouwd worden als een Midden-Oosterse "curry".
    Sumac ( سماق ) betekent rood in het Arabisch en is het rode, kleine, zurig besje een plant van het geslacht Rhus (Anacardiaceae) dat tot vlokken vermalen wordt om gebruikt te worden als kruid. Opgelet: niet alle varianten (~250) van deze soort geven eetbare bessen en zijn zelfs gevaarlijk.
    Sumac geweekt in water kan een azijnvervanger zijn.
    Tot zover aanleiding tot dit blogje waar ik het eigenlijk wilde hebben over de verkrijgbaarheid van kruiden en kruidenmengsels via het Internet.
    Een paar maanden geleden ontdekte ik een webwinkel waar men naast gezondheidskruiden en thee's ook keukenkruiden verkoopt aan zeer aanvaardbare prijzen. Alle items zijn uitgebreid gedocumenteerd. Ik heb er een rits besteld en ze waren prima verpakt en snel aan huis geleverd. Vanaf 30€ is de verzendig gratis.
    Wie graag kookt zal er zeker iets aan hebben...

    11-04-2014, 10:27 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    08-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Putkoken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Twee milleniums geleden kookten onze voorvaderen reeds in een zelf gegraven put. Die gebruikten ze als oven afgedekt met bladeren en zand of als ze er water konden in doen (kleigrond) dan konden ze ook daarin koken.
    Hun kampvuur zorgde voor hete stenen en die stopten ze in de droge put onder hun gerechten ofwel gooiden ze die in het water in de put dat op die manier aan de kook kwam. Direct aan het vuur konden ze uiteraard ook grillen en braden. Het putkoken had als voordeel dat ze gemakkelijk kruiden en specerijen konden toevoegen die hun gerechten aangenamer lieten smaken.
    Die technieken zijn ook reeds millenia bekend in Mexico en sommige gerechten worden heden ten dage nog op die wijze bereid. Volgens mij eerder traditie dan noodzaak want onze moderne tijd kent efficiëntere bronnen van warmte.
    We konden op het Yucatan schiereiland proeven van Pollo Pibil en Cochinita Pibil: letterlijk "kip uit de put" en "varkentje uit de put". Men had onder een afdak een put in de grond gegraven er hete stenen ingelegd en er dan een ovenschotel met de bereiding opgezet, afgedekt met bananenbladeren, dan aluminumfolie erover en vervolgens een plaat en dan een dikke laag zand erboven. Dat moest een moderne versie van het putkoken voorstellen. De bereiding had er 2 uur in gesudderd en toen we aan het restaurant kwamen konden we de "opgravingen" van dichtbij meemaken.
    Het was lekker maar dat ligt hem vooral aan de inhoud en niet aan de put. Het vlees (kip, varken) wordt gemarineerd in sinaas- en limoensap en gekruid o.a. met achiote (zie vorige blog) hetwelk een diepe smaak verleent aan het gerecht die ik met niets anders kan vergelijken. Daarnaast ook nog groenten (pepers, ui, look). Een ondekking dus...

    08-04-2014, 12:03 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    12-03-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Maya's wijzigden ons culinair universum
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Tijdens de voorbereiding van ons reisje naar het Yucatan schiereiland in Mexico en de Maya-cultuur plus het feit dat we er enkel verblijven in logies met ontbijt, bekeek ik eens welke lokale specialiteiten we er zeker zouden moeten proeven.
    Daarbij viel me weer eens op hoeveel invloed de Maya's hebben gehad op onze eetcultuur sinds het begin van de 16de eeuw en dat naast hun kennis van o.a. wiskunde, astronomie en architectuur.

    Nieuw in Europa sinds de conquistadores:
    Avocado: oorspronkelijk in Mexico gebruikt als aphrodisiac en via Peru naar Europa gekomen;
    Zwarte bonen: er gebruikt sinds 7000 jaar;
    Chilies: er gebruikt sinds 6000 jaar en door Colombus verkeerdelijk "pepers" gedoopt;
    Chocolade: bij de Maya's "voedsel voor de goden", er ook gebruikt als geldmiddel en via de Azteken en Cortez bij ons geraakt;
    Maïs: er 4500 jaar in gebruik, reden dat de nomadische Maya's zich vestigden rond hun velden;
    Papaya: nu geteeld in elk tropisch gebied;
    Tomaten: via Peru tot bij de Maya's gekomen en pas veel later naar Europa gebracht;
    Vanille: de bijzondere vanille-orchidee groeit er nog steeds in het wild en de maya's gebruikten vanille om hun chocolade te parfumeren

    En de bijzondere gerechten:
    Tortillas: het (platte) brood van Mexico origineel gemaakt van maïs;
    Enchiladas: als basis opgerolde tortilla's gedipt in een simpele saus en bestrooid met gehalte ui en verkruimelde kaas, de rijkere varianten gevuld met varkensvlees of kip en rijkere sauzen zoals mole;
    Tacos: alles wat in een gebakken tortilla wordt gevouwen is een taco, dé fastfood in Mexico;
    Frijoles: gerechten met bonen (pintoboon, zwarte boon...), de bonen zijn een goede tegenhanger voor de pikantere ingrediënten;
    Tamales: een mix van ingrediënten opgerold in een maïsblad, bananenblad of rauwe tortilla en daarna gestoomd.

    Specifiek aan de keuken van het Yucatan schiereiland is het gebruik van achiote een specerij gemaakt van de zaden van de orleaanboom (annattozaad - foto). Die zaden leveren ook de kleurstof E160b dewelke gebruikt wordt in cheddar, mimolette, custardpoeder enzovoorts. Als specerij aangewend smaakt het ietwat aards en lichtjes bitter.

    Ik verheug mij al op een queso relleno, een poc chuc en een cochinita pibil, maar wellicht meer daarover later.

    12-03-2014, 09:28 geschreven door WillyVC  

    Reageer (1)

    14-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dry-aged beef
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Meestal eten we ons vlees veel te kort na de slachting maar wie eens goed gerijpt vlees heeft gegeten weet wel beter.
    Deze middag voor onze Valentijnslunch bestelde ik een stukje Rubia Gallega, vlees van een runderras typisch voor Galicië, een Noord-Spaanse provincie en bij ons meestal verkocht als het goed is aangerijpt: de zogenaamde dry-aged beef.
    Dat vlees kenmerkt zich met een goede dooradering van vet en is uitermate geschikt voor dat rijpingsproces: een minimum van drie tot zes weken in een droge koelcel op lage temperatuur waardoor het "besterft". De textuur vermalst en de aroma's versterken (het vlees verliest tot 30% van zijn gewicht bij het drogen). De buitenkant droogt sterk uit en vormt een voor de bewaring nodig beschermende (zwarte) laag die er voor consumptie moet worden afgesneden (nog eens extra gewichtsverlies) hetgeen maakt dat dit stukje vlees ongeveer dubbel zo duur uitkomt dan onze doorsnee "steak".
    Wellicht niet om alle dagen op te smikkelen maar af en toe moet kunnen want je krijgt er veel voor terug.
    Uiteraard is dit vlees niet zo gemakkelijk verkrijgbaar dus enkel bij de betere beenhouwer bvb. bij Atelier Dierendonck die enkele vestigingen hebben o.a. in Nieuwpoort. Niet alleen rundsvlees wordt droog-verouderd maar ook lam en kalf.
    Binnenkort ga ik me er eens aan wagen dit zelf te doen. Onze drankenijskast in de garage is nu toch quasi leeg en ik vond een werkwijze die me aansprak hier .Als het is gelukt zal ik het met enthousiasme bloggen...

    X

    14-02-2014, 17:19 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    10-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.AOC Cahors (F)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De AOC Cahors is een rode wijn voornamelijk uit de vallei van de rivier Lot in de regio Sud-Ouest in Frankrijk. Zijn naam is verbonden met de stad Cahors die haar naam dankt aan de Romeinse benaming Divinum Cadurcorum: edele stad van de Cadurken, een volksstam uit Centraal-Gallië.
    In de Middeleeuwen oogstte de wijn grote successen maar de phylloxera (druifluis) maakte daar een einde aan op het einde van de 19de eeuw.
    De "black wine" zoals de Engelsen hem noemen vindt zijn oorsprong zijn uiterst donkere kleur die voornamelijk gemaakt is van de Malbec-druif (andere benamingen: Côt, Auxerrois ). De appellatie schrijft voor dat de Cahors-wijn minimaal 70% Malbec moet bevatten terwijl de andere toegelaten druivenrassen: Merlot en Tannat maximaal tot 30% mogen worden gebruikt.
    Tsaar Peter de Grote introduceerde hem in zijn rijk als miswijn voor de ortodoxe kerk maar heden ten dage is de Cahors-wijn een underdog die toch meer verdienste heeft dan men op het eerste gezicht zou denken, alhoewel hij veel concurrentie krijgt uit de "Nieuwe Wereld" o.a. uit Argentinië waar men pure Malbec wijnen op een hoog niveau weet te tillen.
    De Argentijnse versie is dermate bekend dat de Franse voorouder er zich recent mee associeerde om samen aan marketing te doen.

    Ik degusteer momenteel een AOC Cahors Château Les Bouysses 2006 van de Côtes d'Olt, opgevoed op eiken vat en met 30% merlot. Prima wijn en zelf meegebracht van het domein in de lente van 2012, dat scheelt, vandaar dat ik de verleiding niet kon weerstaan er eens over te bloggen...
    De wijn is rijk aan tannines en materie (zwarte bessen, peper), de eik-toets (vanille) doet hem eer aan
    , een wijn die bij sterksmakende gerechten (voor mij seffens bij een cassoulet) volledig tot zijn recht komt.

    10-02-2014, 12:11 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    01-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Belgische trappisten, laat ons die koesteren...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vandaag zijn er 10 abdijen die echte trappist mogen brouwen: 6 Belgische, 2 Nederlandse, 1 Oostenrijkse en 1 Amerikaanse. De meeste daarvan brouwen meer dan één soort trappistenbier.

    Mijn persoonlijke voorkeur gaat naar Westmalle tripel, Rochefort 8, Westvleteren 8, Orval en de Chimay blauw, in volgorde van mijn appreciatie maar ze zijn alle quasi even lekker als ze correct zijn opgediend en de omstandigheden voor de degustatie daar zijn. Dat is na een flinke winterwandeling in een gezellig warme ruimte of in de zomer op een leuk terras.

    Voor al deze bieren geldt m.i. hetzelfde: laat ze minimaal 6 maanden op fles rijpen (liefst een jaartje), serveer ze niet te koel (12 à 16°C) en schenk ze voorzichtig uit, zonder de gist (die je apart kan opsmikkelen als je dat lust - en nog gezond ook). Behalve de Orval (6,5%) zijn het allemaal sterke bieren met minstens 9% alkohol. De trappisten die meer dan 10% bevatten worden naar mijn smaak wat te plakkerig en verliezen aan finesse.

    Rochefort 8, Westvleteren 8 en Chimay blauw zijn donkerkleurige bruine bieren, de Orval amberkleurig en de Westmalle tripel licht van kleur. De Orval heeft de meeste bitterheid en de Westmalle tripel de meeste zuurtjes alhoewel dat kan verschillen met de "rijping" van het bier. Al die bieren zijn levend want ze bevatten levende gisten die voor de evolutie zorgen door de suikers verder te verteren en mee te werken aan het vormen van aromaketens. De diverse hopsoorten en de toevoeging van kruiden, specerijen en andere aroma's (fruitschillen) tijdens en na het brouwen zorgen voor een fijn en breed palet.

    Doe eens de test met enkele zielsverwanten met een flesje van elk van deze 5 en proef ze tegelijk en vergelijkend naast elkaar. Er zal een wereld opengaan.

    Bij mij vergezelt de Westmalle tripel al eens een gebakken paling of dito mosselen, de Orval een lekker stuk roodschimmelkaas en de bruintjes een stoverij waarin bier werd gebruikt. 

    Het liefst heb ik ze zoals ik het eerder beschreef, puur en in alle rust, dan alleen kan ik die "paters" de nodige eer aandoen.

    01-02-2014, 00:00 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    14-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Varkensribbetjes anders ...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Gisteren stond ik voor de vleesdisplay van de Colruyt en vroeg me af wat ik weeral zou meenemen: niks te rood, niks te vet, niet altijd hetzelfde...
    Uiteindelijk viel mijn oog op een mooie "piano" varkensribbetjes, een ingrediënt dat vooral bij ons 's zomers in trek is, uit de oven of op de BBQ en dus al een tijdje geleden dat we het aten.
    Vermits ik nog een restportie voorgebakken frieten in de ijskast had en wanneer ik aan frietjes denk ook meestal aan stoofvlees of steak, besloot ik die ribbetjes mee te nemen en ze te braiseren à la Flamande, in bier. Nog een afsmakend slaatje gekozen (een mengeling van raket- en veldsla) en vanmorgen wat Googlen en YouTuben naar receptjes kwestie van "vernieuwend" te werken...

    Dat "vernieuwen" is soms de ergernis van mijn eega die verwachtingen koestert op basis van de vorige bereiding en dan toch wel net iets anders voorgeschoteld krijgt. Ik maak niet graag 2x identiek hetzelfde omdat ik altijd denk dat het nog niet perfect genoeg is en ik nog kan bijleren, of gewoon omdat ik er zin in heb te experimenteren...

    Vandaag uit een Vietnamese versie van ribbekens bijgeleerd dat het wellicht niet slecht is ze eerst lichtjes te pekelen (een kwartiertje in water met ~6% zout - ik denk dat ze daardoor sappiger bleven).

    Eerst in individuele beentjes gesneden en die in 2 gekapt zodat stukjes ontstaan die gemakkelijk aan alle zijden kunnen gebakken worden.
    Na het pekelen ze afgedept en een eetlepel olie toegevoegd alsook 3 tenen look en 3 sjalotten zeer fijn gesneden, verse tijm, een snuif espelettepeper, flink water peper uit de molen, nootmuskaat en zeezout. Omgeschept en een half uurtje laten staan.
    Dan aangebakken aan alle kanten in een droge, hete pan, zonder de ui of look te verbranden, een eetlepel kandijsuiker over gestrooid en nadat die begon te carameliseren een Westmalle trappist erover en afgesmaakt met wat bruine fonds, 2 laurierbladen, een flinke koffielepel zachte mosterd en een eetlepel balsamico-azijn.
    Een half uurtje pruttelen onder deksel en dan zonder deksel de saus laten inkoken tot gewenste dikte (of/en binden met bruine rouxkorreltjes).

    Volgende keer zal ik er wat marjolein bijdoen en aanzienlijk meer look. Zo zal dat weer een lekker en goedkoop gerechtje zijn dat de weg vindt naar mijn "traditionele" keuken...

    14-01-2014, 14:38 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    13-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug naar de roots van "kookhistorie"
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Bij een terugblik op mijn blogje besluit ik terug te keren naar de redenen waarom ik het begonnen ben: de geschiedenis van de culinaire kunst bekend maken en een analytische benadering van "eten & drinken".

    Het is zoals bij het kennen van de ethymologie van een woord. Het is "plezant" om weten en je gebruikt het dan op de meest correcte manier.

    Zo is het drinken van een wijn met kennis van de streek, de druiven, de bereidingswijze en met als toppunt het gedane bezoek van het wijndomein ter plekke zo veel te aangenamer als men die "feiten" allemaal kent. En zo is het ook met eten, je geniet des te meer als je weet wat je eet en kan afleiden uit zicht- en proefervaring hoe het is gemaakt. Het maakt de culinaire kunst (en ditto kunde) tot een aangenaam tijdverdrijf cfr. ballet, opera, toneel, muzeumbezoek, film ... en niet een gewoon consumptiegoed.

    Deze middag moest ik improviseren met wat ik in huis had: mini-trostomaatjes die er al een tijdje lagen en gezouten spekblokjes. Met een eitje erbij, wat Parmezaanse kaas (altijd in voorraad) en de gedroogde spaghetti (idem) kwam ik met de spekblokjes op een "spaghetti carbonara" uit maar toen ik een recept ervan opzocht op YouTube stond er een "spaghetti all' amatricana" waarin ook de tomaatjes konden gebruikt worden.Het smaakte heerlijk alhoewel ik volgende keer wel Pecorino ipv Parmezaan zou gebruiken en ook Italiaans gedroogd spek (pancetta) of Parmaham.

    De Italiaanse pasta-keuken blinkt uit door zijn eenvoud en het oppeppen van smaken via simpele combinaties. Deels komt dit omdat deegwaren (juist zoals aardappelen, brood of andere zetmeelproducten) de eigenschap hebben om smaken (eigenlijk geuren) te verbreden (denk maar aan het prakken van een aardappeltje in de vleesjus).

    Wij spreken altijd over smaken maar eigenlijk "proeven" wij met onze neus gezien wij slechts 5 smaken kunnen onderscheiden: zuur, zoet, bitter, zout en umami (zie elders op mijn blogje).

    Voor mijn analytische voorstelling van geuren gebruik ik een equivalent van wat het kleurenspectrum is voor onze ogen en dat werkt goed.

    Wie er meer van wil lezen neemt hier een kijkje.

    13-01-2014, 13:59 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    24-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voornemens, oude en nieuwe...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Aan alle 6523 bezoekers van "kookhistorie" uit 2013 van harte een zalig Kerstfeest en een voorspoeding Nieuwjaar gewenst, trouwens ook aan de nieuwe die dit zullen lezen!

    Onze voornemens om via "De Voedselzandloper" een gezonder 2013 te beleven hebben we helaas na 2 maanden opgegeven. Onze Bourgondische aard en ditto gewoontes zijn hiervan de oorzaak, maar we voelen ons goed in ons vel en met de nodige medicatie en opvolging lopen we op het scherp van de snede.
    Toch moeite gedaan mijn alcoholgebruik te halveren door een ganse maand Juli volledig te abstineren (mooi woord). Ik heb me niet wreed beter gevoeld maar daarna het alcoholpeil op halve maat kunnen houden en heb daarbij 5% gewicht verloren. Een lekker bier, bij voorkeur een Belgische trappist, of een lekkere rode wijn, bij voorkeur een syrah of een grenache kan en ga ik niet versmaden.

    De Australische dame waarvan sprake in mijn "Voornemens 2013" heb ik ondertussen de volledige geschiedenis van haar Engelse en Belgische voorouders kunnen bezorgen tesamen met het ontrafelen van enkele familiegeheimen en heb haar daarmee zodanig geholpen dat we nu Internetvrienden geworden zijn die meermaals per week over het leven van gedachten wisselen. Ik spendeerde aan de opzoekingen ongeveer 500h. Onze eigen stamboom telt intussen 18683 personen en vorige week werd ik gecontacteerd door een afstammeling van een vrouwelijke Van Cammeren uit Frankrijk, die ik "als kind overleden" dacht. Zo zie je maar...

    65 dagen gereisd maar niet zo ver (Santorini, Noordzee, Roemenië) als aanvankelijk vermoed, veel gekookt en veel uit eten gegaan met als hoogtepunt van dit jaar LObyWoutBru, uitstekende totaalbelevenis maar toch prijzig.

    Heel veel gekookt en YouTube ontdekt als bron van kookkennis, beter dan enkel de receptenteksten.

    Voor de kinderen en kleinkinderen wordt goed gezorgd door onszelf, hun ouders en partners en naast hard werken profiteert iedereen ook wat van het leven zoals het betaamt.

    Onze grootste zorgen zijn mijn vader die volgend jaar 90 wordt maar té weinig moeite doet om zich opperbest te voelen in het rust- en verzorgingstehuis en ons onveiligheidsgevoel wegens de inbraak waarvan we het slachtoffer werden toen we hem op een zaterdagavond in November terugvoerden en slechts een uurtje uit huis waren. De dief (dieven) is met zekerheid met onze gewoontes bekend.

    Onze voornemens voor 2014 zijn dan ook daarop gericht de oorzaken van die zorgen aan te pakken.

    Voor het overige zullen we alles nemen zoals het er aankomt en de problemen trachten oplossen als ze zich voordoen (wie zegde dit nog ?).

    Ik ga toch nog wat meer en beter trachten te kokerellen en ook meer "buiten" trachten te zijn (als het goed weer is) in plaats van aan mijn computer te zitten tokkelen (nu toch gemiddeld goed voor meer dan 5h per dag)...

    24-12-2013, 10:18 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    05-12-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brood bakken (vervolg)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We zijn nu bijna 5 maanden verder sinds ik ben begonnen met ons eigen brood te bakken. Ondertussen nog veel geëxperimenteerd o.a. gestreefd naar het zuiverste recept: bloem zonder additieven, water, zuivere bakkersgist, zout en vetstof maar er niet in geslaagd daarmee een "aanvaardbaar" brood te bakken. Bleke korst, te snel uitdrogen, korrelig etc... Ik heb zo'n vermoeden dat in de "klassieke" handel (discounters) de geschikte bloem niet meer voorhanden is en er sowieso "verbeteraars" moeten toegevoegd worden om tot het gewenste resultaat te komen. Helaas !

    Dan maar teruggekeerd naar de broodmixen. Zeer goede resultaten bekomen met de mix "brood met zonnebloempitten" van het merk Rivercore uit de Lidl als ik het meng met 50% mix voor wit brood uit de Horta winkel. Naar onze smaak juist "grijs" genoeg, voldoende vezels en een lekkere smaak die bij alles past. Ik bak telkens een brood van 1 kg in een rechthoekige vorm (dus op basis van ongeveer 660g bloem) zodat ik 3 broden uit een pak van 1 kg van elk krijg. Het brood moet een dagje liggen vooraleer het letterlijk "op snee" is.

    Ik laat de broodmix met voldoende water, na 10 minuten kneden in mijn Kenwood, 20 minuten rijzen in mijn stoomoven op 40°C, daarna duw ik er de lucht uit, geef het vorm in de bakvorm en idem 2de rijs in de stoomoven. Dan afbakken in de stoomoven op 200° gedurende 45 minuten. Als de korst voldoende bruin is dek ik het brood af met een stuk alu-folie (dat moet helaas zo in mijn ATAG-stoomoven).

    Vandaag bakte ik een Italiaans smakend brood op basis van de Toscaanse bakmix uit de Horta. Spijtig dat ze de mix weer een naam gegeven hebben die enkel commerciëel is want echt Toscaans brood is geheel iets anders.

    Morgen "op snee" en dan is het vermoedelijk weer smullen geblazen. Wie zegt ook altijd "wat je zelf doet, doe je beter" ?

    05-12-2013, 11:16 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    18-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat na de postmoderne keuken ?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De postmoderne keuken, waarvan de grondslag is gelegd door o.a. El Bulli van de gebroeders Adrià zal vooral 2 belangrijke dingen nalaten: 1° eten is, nog meer dan voorheen, een gebeuren waaraan alle zintuigen moeten deelnemen en 2° het ontstaan van nieuwe kooktechnieken gebruik makend van hedendaagse, voedselveilige producten en tools: vloeibare stikstof, laser, sferificatie, gelificatie, schuimpjes, nieuwe emulsies en krachtige bindmiddelen met o.a. Agar, Metil, Kappa, Lota, Gelan, Alin, Calin, Citras, Lecite, Sucro, Glice, Xantana, Malto, Crumiel, Fizzy, Crutomat, Trisol, Yopo etc... Verdere uitleg via Google op het Internet.
    Zelf experimenteerde ik er nog niet veel mee maar kon het resultaat zien en proeven bij menig restaurantbezoek in de voorbije 10 jaar.
    De meeste vooruitgang is m.i. geboekt op het vlak van texturen en vormgeving niet zozeer qua aroma's alhoewel bepaalde voedingsproducten of afgeleiden ervan nu onder vormen kunnen aangeboden worden die meer geconcentreerd zijn en langer nazinderen.
    Een nadeel van die technieken is ook dat ze arbeidsintensiever zijn en soms secuur werken vereisen (met verlies van product) zodat dit de verkoopprijs van het gerecht niet ten goede komt. Misschien is het daarom dat alles in kleine druppels of bolletjes of andere vormpjes wordt aangeboden. Treiterhoeveelheden zeg ik dan. Juist als je het lekker begint te vinden is het al op !
    Ik zou mijn regel van maximum 5 smaken op één bord wel kunnen opzijzetten voor deze keuken (en optrekken tot 7) maar toch voorzien dat je minstens 3x kunt proeven van elk in een hoeveelheid die je ten volle dat ene product laat appreciëren en... ik heb nog niet veel schuimpjes of wolkjes geproefd waarvan ik dacht: "Waw !" In deze keuken wordt je ook min of meer gedwongen de dingen elk op zich te proeven en niet samen.
    Het zal wel zijn zoals met de "nouvelle cuisine" eerst revolutionair en "erover" maar na 2 decennia zijn de scherpe kanten eraf en blijft enkel de juiste essentie. De consument wikt en beslist.
    Vandaag is de hype "foodpairing": voedingswaar wordt ontleedt met een gaschromatograaf en massaspectrometer om de samenstellende aromamolecules te ontdekken. Daarmee stelt men een gegevensbank samen en zoekt men gemeenschappelijke en aanvullende aroma's in de mogelijke voedingsstoffen aan de hand van een experimenteel model. Dan is het aan de keukenchefs om met nieuwe combinaties aan het werk te gaan bvb: schorseneer met litchi. Naarmate de ervaring van grote chefs in dat model zal kunnen gestoken worden zal het wellicht nog verbeteren maar zolang men niet weet hoe juist onze reukzin functioneert (zoals we vrijwel alles weten over onze andere zintuigen) blijft dit m.i. zoals het weer voorspellen... 

    18-11-2013, 13:19 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    13-11-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het zwarte goud
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik las zojuist in de krant dat er voor 2 extra grote witte truffels in Alba (Italië) zo'n 90.000€ voor in totaal 950 gram werd betaald, 3x zoveel als zuiver goud. Dat bevestigt mijn opinie dat iets zoveel waard is als er 1 onnozelaar bereid is ervoor te betalen.
    Ja, truffels zijn schaars en de witte zeker en van die grootte nog meer. En ja, truffels zijn lekker, dat moet ik volmondig beämen. En ja, je koopt best verse want er is uiteraard veel fraude voor dit product en je bent pas zeker van de kwaliteit als je de verse truffel kunt ruiken en betasten...
    Dus geen blik of bokaaltjes en geen "pellures" (schilfers) meer voor mij. In het slechtste geval koop ik wat truffelpasta of truffelolie van een goed merk. Om een sausje, pasta of terrine te verrijken is dat OK, maar een verse truffel is wel top en eigenlijk heb je er heel weinig van nodig. Ik koop dus een klein, gaaf en vlekkeloos exemplaar en schaaf het flinterdun om een gerecht te parfumeren. Reken wel op minstens enkele tientallen euro's voor een bolletje van 10 gram.
    Het is een zwam die op de wortels van bomen groeit in gebieden met het juiste klimaat en ondergrond en uiterst moeilijk te telen. Truffels worden dan ook veel in het wild geoogst (via afgerichte honden en dito varkens). Het seizoen van de beste truffel loopt van december tot april. Er zijn veel truffels van het geslacht "tuber" maar niet allemaal van topkwalliteit. Kijk voor een zwarte truffel naar een licht bobbelige schil (hondenneus) en een doorsnede met bruin vlees, lichtkleurig fijn dooraderd. De échte truffel heet Tuber Melanosporum en moet hevig geuren ook als is hij niet aangesneden.
    Eén van de lekkerste truffelgerechten die ik ooit at was een nog niet rijpe, hele camembert kaas die overlangs en in de helft werd doorgesneden belegd met uiterst dun gesneden truffelplakjes, terug dichtgedaan en dan verder gerijpt tot de juiste smeuïgheid. Onvergetelijk was dat.
    Ook in restaurant 't Convent in Reninge hadden we enkele jaren geleden met een Valentijn-uitstapje onvergetelijke truffelervaringen van bij het apéritief tot aan het dessert. Daar kweken ze, met uiterst veel moeite, prima truffels op eigen grond!
    Ik reserveer truffelbereidingen voor uitzonderlijke gelegenheden en voor gasten die dat kunnen waarderen. Truffel heeft uitgesproken "bestorven" geuren en wie er geen ervaring mee heeft kan bij wijlen schrikken. Wij niet meer...

    13-11-2013, 14:02 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    23-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paprika met piment en balsamico
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Enkele weken geleden kreeg ik van een buurtbewoner, die mijn keukenpassie kent, een handvol rode pepertjes met de boodschap: "Ze zijn goed gelukt dit jaar en als je er nog wil, ik heb er hopen van!". Ik liet ze zorgvuldig drogen en ze liggen nog steeds op het vensterschap van de keuken.
    Af en toe eten we eens steak met frietjes, zoals een goede Belg betaamt en in plaats van de traditionele sla, meestal rauw witloof met een lekker peterselie-look-mosterdsausje, wilde ik dat nu eens met gestoofde rode paprika's maken.
    Essentiëel is die te ontvellen. Vroeger deed ik dit boven het gasfornuis maar nu ik op inductie kook heb ik een dunschiller voor zachte vruchten gekocht en dat gaat daar ook vrij goed mee. Weliswaar niet helemaal hetzelfde als de paprika's zwartblakeren en daarna pellen, want bij dat proces garen ze ook en worden ze zacht en zoet op voorhand.
    Als ze ik stond schoon te maken bedacht ik dat ik eens ergens gelezen had ze klaar te maken met balsamico en ook dat dit wel eens wreed lekker zou kunnen zijn gezien de complexe aroma's van die azijn.
    Balsamico wordt gemaakt in Italië in de buurt van Modena van de Trebbianodruif die men perst, het bekomen sap daarvan lichtjes verwarmt en daar wat oude balsamico aan toevoegt. Dat mengseltje begint dan weer te "gisten" onder invloed van de azijnbacteriën in de oude azijn. Die nieuwe balsamico wordt vervolgens opgeslagen in houten vaten die mee de smaak bepalen en hoe ouder de azijn hoe complexer de smaak ervan, maar ook hoe duurder hij wordt.
    Terwijl ik aan mijn receptje stond te denken en bezig sjalotjes en look te schillen zag ik de pimentjes liggen en besloot die te gebruiken als extra toets. Ik stoofde de gesnipperde sjalot en look aan in flink wat olijfolie, voegde er een eetlepel zacht paprikapoeder aan toe en daarna de in grote stukken gesneden, geschilde paprika's (400g voor 2 personen) en een halve piment zonder zaadjes . Het geheel even geblust met een glaasje rode wijn, groentenbouillon (blokje) toegevoegd, een flinke eetlepel balsamico, een eetlepel suikersiroop (sucre de canne) en zachtjes gestoofd tot de paprika's mals waren. Het geheel gebonden met wat aardappelmeel in water opgelost.
    Lekker en klaar in een wip. Ik denk dat je dit ook koud als antipasta kan serveren. Ik zal daarvoor moeten wachten tot de volgende keer want de bordjes waren wreed gekuist...

    23-10-2013, 13:21 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    21-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over Scoville, Espelette en een lekkere eendenborst
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wat één en ander met elkaar te maken heeft? Ik kocht een in Espelettepeper gemarineerde eendenborst bij Colruyt en bereidde deze met linzen en aardappelrösti. Dat maaltje was zo heerlijk dat ik niet kan weerstaan het wereldkundig te maken.
    Espelettepeper is een pimentensoort met een AOC (appelation d'origine contrôlée) afkomstig uit het Franse Baskenland en mag daar slechts in enkele dorpen worden bereid. De soort kwam uit de Nieuwe Wereld naar Frankrijk in de 16de eeuw en werd destijds enkel medicinaal gebruikt. Nu is het een essentiëel ingrediënt van de Baskische keuken.
    De smaak ervan is lekkerder en complexer dan van paprika's of andere pimenten, zeer karakteristiek en niet heel pikant.
    Scoville, een Amerikaans apotheker, bedacht begin vorige eeuw een empirische schaal voor de sterkte van pimenten dewelke vertrekt van 0 voor een gewone paprika en gaat tot 200.000 voor de heetste chili's. Dat betekent dat het sap ervan in volume zoveel malen moet worden verdund opdat het pikante niet meer proefbaar zou zijn. De Espelette scoort ongeveer 4000.
    Ik heb de eendenborst (voor 2 personen) afgedroogd met keukenpapier, de velkant in ruitjes ingesneden, aan beide zijden aangebakken en verder 10 minuutjes gegaard in een oven van 180°C. Twee wortelen in blokjes aangestoofd in boter met een gesnipperd sjalotje, afgekruid met een half suikerklontje, peper, zout, nootmuskaat, laurierblad en bonenkruid. Als die worteltjes gaar gestoofd waren er een uitgelekt blik blonde linzen (merk Daucy) aan toegevoegd en nog wat laten meestoven tot het groentenvocht wat gebonden was.
    Voor de rösti 4 aardappelen grof geraspt, met zout bestrooid, een kwartiertje laten trekken en daarna in een vochtige handhoek uitgewrongen tot er geen water meer uitkwam. Dan de rasp verder afgesmaakt met peper uit de molen en een fijngesnipperd sjalotje. Gebakken als een platte koek (aangedrukt tot een dikte ~1 cm) in hete boter in een pan, elke kant tot hij mooi bruin gekleurd was en de aardappelen gaar en met een krokant korstje. Het braadvocht van de eend als saus gebruikt. Een aanrader...

    21-10-2013, 17:02 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    12-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brood en beleg
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Vandaag heel wat tijd doorgebracht in de keuken: 2 broden gebakken (1 multigranen- en 1 notenbrood), vijgenconfituur gemaakt, savooikool met boerenchipolata en gestoomde Belle de Fontenay patatjes voor vanmiddag en een fris hespenslaatje voor deze avond.
    Dat laatste zal voorafgegaan worden door een warm linzen-princessenbonensoepje (gisteren bekokstoofd) om deze herfstige dag af te kunnen sluiten met een warm buikje...
    Er lagen gisteren prachtige, superrijpe, verse vijgen in de Colruyt en vanaf 3 stuks kostten die 0,35€ per stuk. Ik nam er 18 mee en had na het verwijderen van het stukje steel en een dun schijfje aan de onderkant nog 1,4 kg vruchten over. Elke vijg in 16 stukjes gesneden met de resterende, mooie donkerblauwe pel er nog aan en laten opwarmen in het sap van 2 limoenen.
    Dan er slechts één kilogram Tiense confituursuiker (normaal 1 kg voor 1kg vruchten) aan toegevoegd (vijgen zijn al zoet), aan de kook gebracht en 4 minuten laten pruttelen onder voorzichtig omroeren zoals op de verpakking van de suiker staat aangegeven. Heet in propere potten geschept en die op hun kop laten afkoelen. Nu moet de confituur een weekje trekken vooraleer er van te eten, kwestie van de schillen nog wat meer te confijten.
    We leerden die confituur kennen op één van onze reizen, ik denk in Tunesië en zijn er sindsdien wreed fan van geworden. Zelden te verkrijgen hier bij ons en als je hem vindt dan toch vrij duur. Nu heb ik 2,5 kg voor zo'n 8 €.
    Met zelfgemaakt brood, een laagje gezouten boter en flink wat van die zaligheid wordt het weer smullen geblazen, ik kijk er al naar uit...

    12-09-2013, 18:28 geschreven door WillyVC  

    Reageer (0)

    Foto

    Archief per week
  • 18/12-24/12 2023
  • 26/12-01/01 2023
  • 20/12-26/12 2021
  • 07/12-13/12 2020
  • 23/12-29/12 2019
  • 16/12-22/12 2019
  • 09/12-15/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 25/11-01/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 11/11-17/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 28/10-03/11 2019
  • 21/10-27/10 2019
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 30/09-06/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 02/09-08/09 2019
  • 26/08-01/09 2019
  • 19/08-25/08 2019
  • 12/08-18/08 2019
  • 05/08-11/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 15/07-21/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 01/07-07/07 2019
  • 24/06-30/06 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 03/06-09/06 2019
  • 27/05-02/06 2019
  • 20/05-26/05 2019
  • 13/05-19/05 2019
  • 06/05-12/05 2019
  • 29/04-05/05 2019
  • 22/04-28/04 2019
  • 15/04-21/04 2019
  • 08/04-14/04 2019
  • 01/04-07/04 2019
  • 25/03-31/03 2019
  • 18/03-24/03 2019
  • 18/02-24/02 2019
  • 11/02-17/02 2019
  • 04/02-10/02 2019
  • 28/01-03/02 2019
  • 21/01-27/01 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 26/12-01/01 2017
  • 25/07-31/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 22/02-28/02 2016
  • 01/02-07/02 2016
  • 21/12-27/12 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 23/03-29/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 11/08-17/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 21/10-27/10 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 02/09-08/09 2013
  • 12/08-18/08 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 17/06-23/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 11/02-17/02 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 14/01-20/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 20/08-26/08 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 26/12-01/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 27/12-02/01 2011
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 23/11-29/11 2009
  • 09/11-15/11 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 21/09-27/09 2009
  • 07/09-13/09 2009
  • 24/08-30/08 2009
  • 17/08-23/08 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 03/08-09/08 2009
  • 27/07-02/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 29/06-05/07 2009
  • 15/06-21/06 2009
  • 25/05-31/05 2009
  • 18/05-24/05 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 04/05-10/05 2009
  • 20/04-26/04 2009
  • 13/04-19/04 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 30/03-05/04 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 16/03-22/03 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 16/02-22/02 2009
  • 09/02-15/02 2009
  • 26/01-01/02 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 12/01-18/01 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 29/12-04/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 17/11-23/11 2008
  • 03/11-09/11 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 13/10-19/10 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 22/09-28/09 2008
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 25/08-31/08 2008
  • 18/08-24/08 2008
  • 11/08-17/08 2008
  • 04/08-10/08 2008
  • 28/07-03/08 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/07-20/07 2008
  • 07/07-13/07 2008
  • 30/06-06/07 2008
  • 23/06-29/06 2008
  • 26/05-01/06 2008
  • 12/05-18/05 2008
  • 05/05-11/05 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 21/04-27/04 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 10/03-16/03 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 18/02-24/02 2008
  • 28/01-03/02 2008
  • 24/12-30/12 2007
  • 17/12-23/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 05/11-11/11 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 17/09-23/09 2007
  • 13/08-19/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 07/05-13/05 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 23/04-29/04 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 19/03-25/03 2007
  • 19/02-25/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 15/01-21/01 2007
  • 08/01-14/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 25/12-31/12 2006
  • 18/12-24/12 2006
  • 11/12-17/12 2006

    Mijn favoriete links
  • Mijn "home" page
  • Mijn "kookhistorie" website
  • Mijn "portaaltje"
  • Keukeningrediënten in 7 talen

  • Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!