In every live we have some trouble, but when you worry, you make it double. Don't worry, be happy (1988). Song van Bobby McFerrin, vandaag eens onder de aandacht gebracht. Geen zorgen om de tweede golf van het verschrikkelijke virus, we zien wel en komen er door, desnoods terug in lockdown
De schat van de Amerikaanse schatrijke antiquair en selfmade archeoloog, voormalig piloot bij het leger, Forrest Fenn (1930), is gevonden in de Rocky Mountains, U.S.A. In 1988 werd bij Forrest nierkanker vastgesteld en besloot hij in een bronzen kistje goud en juwelen te verbergen. Maar zijn genezing deed hem ervan afzien. Maar het zaadje was in zijn geest gepland en hij wilde uiteindelijk wel een spannende zoektocht organiseren om de mensen en jongeren buiten te krijgen en avonturen te beleven. Hij verborg het kistje in 2010. Met als leidraad voor de goudzoekers het boek "The trill of the Chase" waarin een gedicht van 24 regels en 9 hints waren opgenomen. Na 10jaar zoeken, speuren en tekstontleding van de cryptische zinnen, is het bronzen kistje met de munstukken en juwelen gevonden. Een 350.000 goudzoekers zijn daarvoor op pad geweest en 5 hebben deze goldrush met hun leven bekocht. Zijn fortuin heeft vaak in de vuurlinie gelegen omwille van dubieuze afkomst van zijn oudheden, maar nooit is er één malversatie gebleken. Dit alles deed me denken aan een sprookje uit "Duizend-en-één nacht", "Ali Baba en de Veertig Rovers". Een Perzische arme jongen die schatrijk werd, door aandachtig te zijn. Na luistervink gespeeld te hebben kende hij de magische woorden "Sesam open u!"om de rots te openen en de buit van de 40 rovers te bemachtigen. Zo zichzelf en zijn nageslacht van rijkdom te voorzien ten eeuwigen dage.
Oh ja, ik heb een rotte banaan en een rotte appel in mijn fruitmandje liggen. Mag ik die gaan omruilen want ik heb mijn aankoopbonnetje nog? En wanneer is de garantietijd voor groenten en fruit voorbij? Chris Snick heeft dat voor mij eens uitgezocht. Voor groenten en fruit gelden de regels niet zoals bij Ikea of andere winkels. Enkel dezelfde dag is omruiling mogelijk. Ik zal dan mijn fruit op een andere manier moeten verwerken als ik het niet in de vuilbak wil gooien vb op de voederplank voor de vogels leggen.
Nog een bedenking bij de vele protesten rond de standbeelden van Leopold II. Als die protesterenden consequent zouden zijn moet er heel wat verwijderd worden wat aan deze koning doet denken. In Oostende: de Wellingtonrenbaan, de Koninklijke Galerijen, het Hendrikapark... In Antwerpen het Centraal Station...In Brussel: de Triomfboog in het Jubelpark, de koninklijke Serres in het Paleis van Laken, het Justitiepaleis, de Kunstberg... En ook het Museum voor Midden-Afrika in Tervuren en nog veel meer in binnen en buitenland. Voor de rest heeft hij het merendeel van de gebouwen via de Koninklijke Schenking aan de Natie België geschonken.
Vandaag heeft alles nog een beetje regenwater gekregen. " Goed voor de uitgedroogde natuur" dixit weerman Frank
Oei, oei, oei, deze nacht en nu nog altijd aan het regenen. Het is nodig dat er zoveel water uit de hemel valt, alleen spijtig dat het op deze dag is. De naamdag van Medardus van Noyon (470?-545?), de regenheilige. De hemelsluizen gingen open bij zijn overlijden na een lange droge periode en dat voor 40 dagen (even lang als de vasten, even lang als Jezus in de woestijn verbleef). Alle regenvolkswijsheden komen daar vandaan en leveren enkele mooie spreekwoorden en gezegden op. De belangrijkste is wel: 'Als Medardus zijn sluizen openzet, is het 6 weken uit met de pret'. Maar er zijn weldra andere heiligen die dat ongedaan kunnen maken: 'St Medard heeft zijn straal op ons gericht, tenzij St Barnabas (11/06) zijn broek weer dicht'! Of een beleefder spreekwoord: 'Regent het met St Medaar, is dat pas na 40 dagen klaar.Tenzij met St Barnabas, de zomerzon schijnt in de plas'. Maar in vroegere jaren werd de oudste zoon van een paraplu fabrikant steevast Medard genoemd, met de bijhorende spreuk op het geboortekaartje: 'mijne zoon heet Medaar, zo loopt mijn commercie geen gevaar'. Hij de patroonheilige van de wijnbouwers, boeren en paraplumakers. Maar zeker en vast gaan de brouwerijen hem niet vergeten inroepen nu er weer een 'bijna dezelfde smaak biertje' van 'Duvel' op de markt komt. De 'Duvel' is zo populair dat velen een graantje willen meepikken van de smaak van dat blonde biertje. Zijn al op de markt verschenen: Filou, Sloeber, Hapkin. De eerste naam van Duvel bier was 'Victory Ale'. Maar iedereen noemde het 'een duvels bier'. De naam veranderde in 'Duvel'. De concurrent noemt nu zijn biertje, met een bierglas gelijkend op de bekende vormen, 'Victoria'. Maar daar zal onze heilige geen statement over maken of in een commerciële veldslag tussenkomen. Hij zal alleen maar zorgen dat er water, graan, gerst, gist en hop in overvloed zijn om te kunnen brouwen.
Men kan nu voor of tegen godsdiensten, religies zijn, maar de katholieken spannen toch de kroon als het er op aan komt om voor elke gelegenheid, weerfenomeen, ziekte, geluk, tegenspoed....een heilige voorhanden te hebben tot wie een mens zich kan wenden voor, meestal geestelijke, hulp. Alle gebeden voor die brave mensen, sinten, die in het heiligenboek genoteerd zijn, komen voort uit de nood van gewone mensen om bij iemand terecht te kunnen, die naar hen luistert, bij wie ze eens kunnen zagen en klagen zonder met een kluitje in het riet gestuurd te worden. Bij beleidsmensen zijn er dikwijls teveel de dovemansoren die de dienst uitmaken. Maar iemand heeft gisteren héél hard, ernstig en oprecht gemeend gebeden omdat St Medard vandaag het land met water zou zegenen. Dat doet ie dus met een mals sappig regentje dat in de grond kan trekken. Zo de bloemen, planten en gewassen drinken geeft en niet met pijpestelen, die verdwijnen in de riool.
Ik denk vandaag aan al mijn vrienden want het is de 'Internationale Beste Vrienden' dag. Bij deze groet ik ze allemaal en nog veel vreugde en vriendschap met elkaar.
Laatste dag van week 23. Een héél lange dag vandaag. Ik heb de was al geplooid. Het was niet voldoende om naar slaapland te vertrekken. Ik heb dan ook maar de geschoren schaapjes geteld. De wol heb ik gesponnen om een vervolgverhaal te kunnen breien aan mijn blog. Ik heb me niet geprikt aan het spinnenwiel, zoals Doornroosje in het sprookje van de Gebr. Grimm. Ik ben voorzichtig geweest want ik wil geen eeuw slapen in een glazen kist. Ik wil niet wachten op een Prins die me zou wakker kussen! Stel je voor als ik nu, op mijn bijna 72e jaar, nog 100j zou slapen, welk heerschap zou een oudere dame uit haar slaap willen wekken als er nog zovele andere mooie deernen rondlopen? Nee, nee, ik moet realist blijven en dus was voorzichtigheid de boodschap bij het spinnen. Ook bij de keuze van de kledij zal ik vandaag maar het best geen Rood Kapje aandoen. De Grote Boze Wolf is ook op pad! Wel een eindje van hier, maar als hij weet dat hier zo veel naakte schapen rondlopen, zijn de kilometers voor zo'n dier gemakkelijk te overbruggen. Voor een vers schapenboutje doet een wolf al eens wat meer inspanningen dan gewoonlijk.
Vandaag is er ook wel een groot zangicoon uit de jaren stillekes, zijnde 1960, jarig. Sir Tom Jones wordt 80. Deze mijnwerkerszoon uit Wales schopte het met zijn croonersstem tot sexbom en had de naam van womaniser te zijn. Nochtans trouwde hij op zijn zestiende met zijn liefje Linda, ook 16, en bleef het huwelijk tot haar dood in 2016 stand houden. De Britse zeezender (illegaal) Radio Caroline, zorgde voor zijn grote doorbraak met zijn nummer,"It's not unusual" in 1965. Dan volgen: What's new pussycat, Thunderball (James Bondfilm), Green green grass of home, Delilah, Kiss (van Prince), Sex bomb. Dit is zowat zijn voornaamste repertoire en voor velen zijn het bekende meezingers.
Geen speciale boeken te vinden bij de bekende Vlaming die deze week een keuze mocht maken. Inge Vrancken, hoofdredacteur, mocht deze week een selectie doen. Maar ik vind er mijn gading niet bij. Er viel ook weinig nieuws te rapen bij de royals deze week. Alleen was ons aller Mathilde op bezoek bij een Waalse jeugdinstelling die hulp geeft aan de jongeren. Ze heeft daar een partijtje 'kickeren' gespeeld met enkele bewoners. Een geluk dat belangrijke personen van alles op de hoogte zijn en zelfs weten hoe je tafelvoetbal moet spelen. Ze heeft thuis natuurlijk wel een kroost die haar van alles op de hoogte brengt van hetgeen de jeugd allemaal doet.
Gisteren eens echt genoten van de regen. Niet alleen omwille van het water dat bij momenten met bakken uit de hemel viel. Maar bij ieder streepje zon dat tussen de vele druppels verscheen was er ook dikwijls een prachtige, soms dubbele, regenboog. Het waren heldere kleuren die tevoorschijn kwamen langs de ene kant van het firmament en langs de andere kant de donkergrijze dreigende wolken waar ik soms schrik van heb. Het is de periode van schaapsscheerderskou, een periode van 5-20 juni waarin dikwijls de koude noordenwind de bovenhand krijgt. Een ideale tijd om de schapen van hun wol te ontdoen omdat hun naakte velletje dan geen last heeft van de warme zonnestralen. Maar de weerman zegt er meteen bij dat er onvoldoende water uit de hemel gevallen is om het grote watertekort op te vangen. Niet geloven, zegt onze minister van Omgeving. Water genoeg! Dat hebben mijn diensten me verteld! Wel als ze die ronde van de diensten gedaan heeft en begrepen heeft hoe dat onze waterleidingen en waterbedeling in elkaar zit, chapeau. Ik heb het al dikwijls over de versnippering van onze gezondheidszorg gehad, maar onze watervoorziening is in het zelfde bedje ziek. Eerst zijn er al 3 Vlaamse ministers die er een bevoegdheid over hebben. Wel te verstaan van 3 verschillende partijen en met tegenstrijdige belangen. Mochten het enkel deze excellenties zijn die het hoge woord voerden zou een beleid misschien nog mogelijk zijn. De krant probeerde vandaag een zicht te krijgen over dit onontwarbare kluwen van alle mogelijke directies. Er is niet alleen een loodgieter nodig om zicht te krijgen over dat buizengestel en hoe de fittings in elkaar passen. De managers en bazen komen van provincies, gemeenten, verenigingen, bedrijven, intercommunales, agentschappen en diensten. En natuurlijk waant de een zich al veel belangrijker dan de andere. Om kort te gaan, ik ben blij dat er 'voorlopig' nog water uit mijn kraan komt. Niet om het aan mijn gras te geven maar om zelf kraantjeswater te kunnen drinken. Waarom in ons land iets eenvoudig maken als het moeilijk ook kan?
Het rectoraat van de Gentse universiteit getuigt volgens mij van een grote onderschatting van het kunnen van burgerlijk ingenieurstudenten. Binnen de kortste keren hebben deze bollebozen toch door hoe ze een on-line examen kunnen saboteren en de antwoorden kunnen spieken? Face to face is nog altijd de beste ondervraging. De examinatoren laten zich nu ook niet meer verleiden om een mini-rokje meer punten te geven. Me-Too is op het toneel verschenen.
Tot slot wil ik het nog eens over de vegetarische- veganistische slager hebben die ik al op 7 maart ter sprake bracht. Deze Nederlander subsidieert, financiert een Gents team, "Those Vegan Cowboys" dat zijn droom, koeloze of grasloze melk, probeert waar te maken. Tot hiertoe zijn ze er al in geslaagd om verschillende humane eiwitten te produceren. Ze willen de koe volledig vervangen door gisten en schimmels, die kopiën van dierlijke eiwitten produceren. Dat is een groot verschil met de plantaardige eiwitten gehaald uit noten en soja. Melk is gezond voor elk, koemelk, sojamelk, kokosmelk enz
Stel dat ik 's morgens met het verkeerde been uit bed zou stappen, hoeft dat niet lang te duren vooraleer ik een goed humeur krijg. Ik ben een bezitter van 2 tuinkabouters die altijd een glimlach op hun snoet hebben en vanonder de kerselaars, met een big smile, de wereld inkijken. Ik hoef er maar naar te zien en ik word er zelf ook vrolijk van. Dan is er natuurlijk mijn turner, die alles uit de kast kan halen om me te doen lachen. Hij kan meedoen met de 'Gymnastische Olympische Meerkamp' met het onderdeel 'vloer'. Dat bestaat uit 3 onderdelen, waarbij ik, zonder blikken of blozen, kan verkondigen dat hij een gouden plak verdient. Acrobatische onderdelen zijn, de salto's, flikflaks en overslagen. Dan heb je nog de 'lenigheidsonderdelen' die explosieve kracht, goede conditie en spieren vereisen. Het derde element zijn de 'balansonderdelen', meer statische oefeningen met hand (poot)stand en spagaat. Voeg daarbij een beetje klassieke muziek toe en ik heb een gouden olympiër in mijn tuin, die vanaf het ochtendgloren zijn kunnen demonstreert. Waarlijk een kampioen, zonder kapsones en speciale eisen. Kortweg gezegd, ik heb een spierbal, met zogezegde witte krulletjes, in mijn nabijheid.
Vandaag goed nieuws voor alle kinderen! Terug naar school, hoezee, hoera. Op 1 september klinkt dat niet zo vrolijk als vandaag. Maar ook al de kinderen,jong volwassenen en volwassenen die begeleid zelfstandig wonen of in woon-zorgcentra vertoeven, kunnen eindelijk weer eens terug genieten van het huiselijke leven met mama en papa en van de vele knuffels die ze nodig hebben om goed te functioneren. Voor alle Jacinthen van ons land, geniet van deze eerste dag van het bijna normale leven. Binnenkort zie ik je ook terug, samen met mijn oude gezellen van het studentenleven.
De kranten krijgen stilaan hun normale vorm, maar hebben nog altijd 6 pagina's nodig om ons nu wegwijs te maken om uit de lockdown te komen. Van alle mensen en beroepen die onder dit virus geleden hebben, is er zo één beroep dat via de achterpoortjes van de krant toch eens in de belangstelling moet komen: de sekswerkers. Een vergeten, noodzakelijk beroep sinds mensenheugenis. Ze mogen terug werken en verliezen hun coronapremie. Dus 'Hot Marijke' vraagt zich af hoe een sekswerker, prostituee kan werken met masker, handschoenen en op een 1,5m afstand, zoals nu de richtlijnen en regels zijn. Het is waarschijnlijk een te penibel onderwerp om dit op de Nationale Veiligheidsraad ter sprake te brengen. Misschien zitten er dan sommige zelf met rode kaakjes bij, om een voorstel uit te werken. Deze dames en omwille van de gelijkheid misschien ook heren, verwachten een overrompeling van klanten uit alle vier de windstreken van ons land. Maar voor hen is er geen exitstrategie opgemaakt. Tegelijkertijd maken ze zich zorgen voor een tweede golf van corona. De schrik om een superverspreider van het virus te zijn. De opmerking, dat het veel vaders met kinderen zijn die langskomen, maken hun zorgen terecht.
Vandaag pyjamadag, het regent en ik blijf binnen, genietend van het schouwspel dat alles nat maakt en drinken geeft aan bloemen en planten.
Inderdaad, vergis je niet, we zijn al aan dag 156 (het is een schrikkeljaar) van het gezegende jaar 2020! Nog ruim 210 dagen te beleven vooraleer 2021 zich presenteert. Een dag om niet te vergeten en al zeker niet de merkwaardige zin, uitgesproken door een breed glimlachende Premier Wilmès: alles mag, behalve wat verboden is!!! Daar moeten we het allemaal mee doen. Er zijn al zoveel verplichtingen gegeven dat ik, eerlijk waar, door het bos de bomen niet meer zie. Ik schik me eenvoudigweg naar de voorschriften die bv een winkel me zegt te doen. Een masker aandoen, handjes ontsmetten, 1,5 m afstand, dat zullen wel mijn verplichte handelingen zijn in het uitgaansleven. Mijn bubbel zal klein zijn en klein blijven, vrienden en familie wonen iets te ver om gezellig een koffieklap te komen doen. Niet getreurd, alles zal wel ooit op zijn normale niveau komen.
De pater familias van de goedkope, goede en goedzittende onderbroeken, Jan Zeeman (1942-2020), is ook ter ziele gegaan. De man, met het matrozenpetje, is gegaan naar de plaats waar de zieltjes van de afgestorvenen heen gaan en zich bevinden. Waar? Dat is de vraag van méér dan 1 miljoen.
Wat is er nog speciaal aan dag 156? Wel ik zag dat de Verenigde Naties, 4 juni als dag hadden voor de Onschuldige Kinderen. Werd ingesteld om al de kinderen die sneuvelen bij gewapende conflicten, te herdenken. Deze dag werd uitgekozen, omdat op 04/06/1982, tijdens een bombardement in de Israëlische-Libanese oorlog, enorm veel kinderen stierven. Het is geen alleenrecht van de katholieken meer om de onschuldige kinderen te herdenken. die doen dat ieder jaar op 28/12. Oók omwille van de moord op onschuldige kinderen, Maar toen door Herodes, in het jaar 0 van onze tijdrekening. Uit schrik dat hij zijn koningschap zou verliezen, liet hij alle pasgeboren jongetjes vermoorden. Er was hem door de Drie Koningen uit het Oosten meegedeeld dat er een nieuwe koning, Jezus, geboren was. Dat kon dus niet, zijn kroon was hem te dierbaar. Nu vandaag, een dag waar iedereen, alle mensen overal ter wereld, eens aan die kinderen denken, vele kleine slachtoffertjes van bruut en zinloos geweld.
Wat is er nog te herdenken en te vieren? Voor mij van geen belang, maar het vermelden waard: internationale dag van 'knuffel je kat'. Ik ben geen poezenmadam, ik verwens zelfs katten, ik sla deze viering over. Ik vermeld dit alleen omdat er misschien kattenliefhebbers onder mijn lezers zijn.
Er is een nieuw boek in de boekenwinkels, natuurlijk niet verbazingwekkend dat een nieuw schrijfsel daar te vinden is. Ik vermeld dat boek "Jouw gezondheid", omdat de mensen van de CM ons een handje willen helpen om gezond te leven. Spijtig genoeg met raadgevingen die al jaren aanbevolen, gekend, geweten en toegepast worden door Mieke, Jan en klein Pierke: letten op de voeding, voldoende slapen en bewegen, een sociaal leven hebben, mentale frisheid en fitheid en tenslotte, je omgeving. Als je niet gelooft wat ik geschreven heb, voor 29,99 € kan je er alles over te weten komen in het boek.
De wandeling met de hond is gedaan. Eventjes naar het strand gaan kijken, wat lopen in de duinen en nog genieten van een proper en rustig strand. Natuurlijk is de zee voor iedereen maar het is toch plezant als je er alleen op loopt en dan denken "wat een mooie grote tuin heb ik toch, en hoe mooi is die zee weeral". Vooral omdat het een grote hof is die van mij geen onderhoud vraagt, alleen proper zijn en zorgen dat de hond niks achterlaat. Maar daar gaat het vandaag dus niet over. Tot mijn eigen verbazing is dit al het 150e tekstje dat ik op deze blog schrijf. Toch even de tijd nemen en er bij stil te staan. Ik ben op 6 januari 2020 begonnen omdat ik een compagnon om te babbelen zocht, iemand aan wie ik mijn commentaren, gedachten, belevenissen, kronkels enz. kwijt kon. Met een klein hartje begon ik er aan, want tenslotte is deze blog publiek en geef je een stuk van jezelf prijs. Ik kwam terecht in de categorie, "dagboek- bedenkingen" en dat omschrijft precies wat ik wilde bereiken met mijn notities. Mijn grote en kleine bekommernissen van iedere dag, belevenissen van mezelf en mijn huisgenoot en dan de bedenkingen die ik heb bij de gebeurtenissen van de grote, boze, woelige wereld. Ik heb al veel opgezocht op het internet, best veel gestudeerd ook om me een onderwerp eigen te maken en het dan in simpele woorden te kunnen schrijven. Mijn herinneringen terug opgebouwd en genoteerd. Veel nieuwe woorden geleerd, gebruik maken van de leestekens, proberen mijn werkwoorden juist te vervoegen, de woorden juist te gebruiken. Best wel veel goede resultaten. Vooral ben ik blij met de serieuze geheugentraining, woorden die me vroeger soms ontglipten, komen nu zonder meer te voorschijn in mijn brein. Synoniemen gebruiken, spreekwoorden zoeken en betekenis en herkomst opzoeken, zoveel plezante dingen heb ik al die tijd gedaan. Ik ben terug aandachtig beginnen lezen en alle onderwerpen zoals een spons opzuigen om ze te kunnen gebruiken als het pas geeft. Een goed nieuws show dus. Het enige minpuntje is: ik verwachtte meer respons, commentaar, een goedkeuring of een andere mening op mijn schrijfsels. Maar wat niet is kan nog komen en dat hoop ik dan voor de volgende berichtjes.
Over mijn planning heb ik al geschreven en gezegd dat er soms obstakels zijn die het schema in de war brengen en onuitvoerbaar maken. Een typisch voorbeeld van zo'n onverwachte gebeurtenis was gisteren voorgevallen: een mailbox met 65 mails die verhaaltjes en filmpjes brachten. Ik kan je wel vertellen dat er een paar uur overheen gaan om het allemaal te lezen of te bekijken. Sommige verhaaltjes en filmpjes zijn echt hilarisch en bezorgen me een schaterlach, tranen van plezier en een goed gevoel. Andere zijn wat minder en dan is de delete-knop ideaal. Het is thuiscinema, en gisteren was het toch te warm om buiten te lopen. Dan doorsturen naar al de andere senioren die op een tijdverdrijf zitten te wachten.
Vannacht voor de eerste maal in 2020 met weinig, om niet te zeggen 'met niks' geslapen. Overdag zou ik nooit in Eva's kostuum rondlopen. Ik ben tenslotte geen Venus meer, maar eerder Helene Fourment met de voluptueuze vormen. Daarbij voeg ik er aan toe, geliefd bij de schilders. Een panlat is dan toch maar een latje op een doek! Maar in mijn blootje slapen doet goed aan mijn lichaam. Eens verlost te zijn van alle textiel dat het ademen van de poriën soms belet. En adem heb ik weeral nodig, ik snak er zelfs naar als ik weer alle berichten in de krant lees. Zonder schaamte, schroom, gêne of wat dan ook, zit de Vlaamse regering manieren te bedenken om, geen belastingen te heffen (slecht voor de keus), maar ons geld uit ons spaarvarken te kloppen. Onder het mom van de 'economie te redden' hebben ze de centen nodig die niets opbrengen en toch maar staan te koekeloeren op een rekening. Het is beter die terug aan hen te bezorgen, zij kunnen daar inventiever mee omgaan dan de gewone sterveling van Vlaanderen. De eerbiedwaardige ministers denken echt dat we geen centen nodig hebben om te leven. Ik vertrouw hen nog geen euro toe om de eenvoudige reden dat er een miljarden tekort is dat ze zelf veroorzaakt hebben met hun 'fantastisch bestuur'. Ze moeten tonen dat het menens is en beginnen met zelf hun inkomens te saneren, (10.000€ per maand, een onkostenvergoeding van 2.000€) en een paar van de ministers en staatssecretarissen op te doeken wegens viervoudig gebruik van verantwoordelijkheden! We hebben nu in deze gezondheidscrisis genoeg flaters gezien van onze bestuurslui en dat er best een deel te veel zijn die iets willen gezegd hebben en ook beslissingsrecht hebben. Nergens ter wereld zijn er zoveel managers nodig om mensen te besturen dan in dit kleine Vlaanderenland dat oh zo groot wil zijn. De Gouden Eeuw komt niet meer terug. En het niet zo vette varken, eerder een biggetje, blijft bij mij.
Vnadaag ook eens teruggedacht aan de diva's van de jaren stillekes, die een item kregen in de krant. Meest legendarische en mooie vrouw, fatastische ster, Nathalie Wood. Het laatste jaar veel in de pers omwille van de vermeende moord op haar door haar echtgenoot Robert Wagner in 1981. Actrice in spraakmakende films als: West Side Story, Splendor in the Grass, Rebel Without a Cause (met James Dean). Een 2e sekssymbool dat aandacht krijgt is Bo Derek. Zij zorgde voor een rage van een Afrikaans kapsel met vlechtjes en kraaltjes in haar film. "10". Wereldberoemd werd de seksscene met Dudley Moore op de tonen van de "Bolero" van Ravel. Dat is trouwens muziek die voor velen een indrukwekkende prestatie en memorabele momenten hebben gegeven vb ijsdanskoppel Torvill and Dean.
Terwijl de lucht nog fris is en goed ruikt, ga ik alle vensters en deuren opensmijten en de koelte in mijn huis even de overhand laten nemen.
De 3 woorden in mijn titel passen wonderwel bij elkaar. Nochtans kan er geen groter verschil zijn dan tussen deze 3 namen. Maar allemaal even boeiend als interessant op hun domein. Beginnen doe ik met Sinksen, het is tenslotte nog het Pinksterweekend. Sinksen is een feest om de paasperiode af te sluiten, Een viering na vijftig dagen, paasdag inbegrepen, dat Jezus uit de dood opstond. Quinquagesima ( klassiek Latijn), cinquagesima dies (Volkslatijn) of het Oudfranse 'sinquiesme', in het Middelnederlands 'sinxen(e)' of 'cinxen(e). Daar is de herkomst van dit weekend te vinden. In Antwerpen viert men dat gewoonlijk zéér uitbundig met het begin van een wekenlange Sinksenfoor. Geen sprake van kermis in de stad van de Sinjoren. Een grote traditie is zomaar door een virus onmogelijk gemaakt! Geen rupsen, geen reuzenrad, geen schietkramen of spiegelpaleizen. De smoutebollen en wafels zullen dit keer thuis gebakken worden.
Al een paar dagen is er met grote interesse uitgekeken naar de lancering van de commerciële ruimtevluchten in Amerika. The greatest American president wil graag deze pluim op zijn hoed steken, maar Amerika als natie heeft er helemaal niets mee te maken. Alleen de dollars van een miljardair zorgen voor de vlucht van de bemanning naar het ISS. SpaceX is een Amerikaans bedrijf voor ruimtetransport. Het ontwikkelde de Falconraketten als herbruikbare lanceerraketten. Het bedrijf kon wel gebruik maken van de faciliteiten van de NASA, vandaar dat Trump aanwezig wilde zijn. Men zou dan denken dat het de USA was die aan de wieg stond voor deze prestatie. Ondertussen laat mister President het land maar in oorlog achter, kijkt niet om naar de protesten van de zwarte gemeenschap, loopt als een pauw rond met de veren van een ander. Hij zal niet meer veranderen, het is altijd andermans fout, en zijn kop zal hij wel altijd in het zand blijven steken voor troubles in zijn omgeving en land. Ik ben nieuwsgierig of de Amerikaanse burger in november deze mister nog als représentant van hun land willen.
Het overlijden werd bekend gemaakt van de landschapskunstenaar Christo (1935-2020). Geboren in Bulgarijë, vluchtte hij in 1957 naar Oostenrijk en vandaar richting Amerika. Hij verkreeg de Amerikaanse nationaliteit. Vooral gekend van zijn grote emballages van gekende en beroemde gebouwen, parken en meren. Na 16 dagen werd alles weer in de oorspronkelijke staat hersteld. Hij vertrok naar de eeuwige jachtvelden maar niet in de raketten van Elon Musk.
Ik had veel vroeger de uitdrukking "Babylonische spraakverwarring" moeten gebruiken. Alle elementen zijn in die uitdrukking aanwezig om de doofheid van onze politiekers aan te geven. Ze spreken allemaal een andere taal en begrijpen elkaars zinnen niet. Het woord van de één is abracadabra voor de andere. Ze begrijpen elkaar niet, ze zijn onverstaanbaar voor een ander. Het is wel een mooie uitdrukking met een verhaal dat in het Oude Testament beschreven is in het boek Genesis. Na de zondvloed, toen de mensen nog één taal spraken, trok men richting Oosten. In het Tweestromenland (Tigris en Eufraat) Mesopotamië, nu het Z.O. van Irak, begonnen ze, de grootste en hoogste toren en de grootste stad te bouwen, die tot de hemel moest reiken. Dat zal ons beroemd maken en we zullen niet over de hele wereld verspreid geraken zegden en dachten ze. Maar toen daalde de Heer neer, om te kijken naar de grootheidswaan van de mensen. God veroorzaakte spraakverwarring zodat de mensen elkaar niet meer begrepen en verstonden. Het bouwwerk werd stilgelegd en de mensen zwierven uit over de vier windstreken en werden vreemden voor elkaar. Maar vandaag is het Pinksteren, een verhaal uit het Nieuwe Testament. Jezus had beloofd, dat na zijn Hemelvaart, Hij de Heilige Geest zou sturen die hen verder geestelijk zou begeleiden en hen zo de kracht zou geven om van het evangelie verder getuigenis af te leggen. Door het verschijnen van de vurige tongen, vlammen op de hoofden van de gelovigen, verstonden allen elkaar en ieder kon in zijn eigen taal tot God spreken, de tongentaal. Een 3000 aanwezigen lieten zich op Pinksteren dopen en waren zo het beginpunt van de christelijke kerk, de eerste parochie. Iedereen verstond en begreep weer iedereen.
Laat ons hopen dat iedereen in ons land, de wereld, gebruik maakt van deze 'tongentaal'. Elkaar verstaan, begrijpen en dezelfde taal = richting, als doel hebben. Geen misverstanden meer, geen gekissebis om pietluttigheden, maar gewoon samen het beste voor de maatschappij na te streven. Zou dat geen mooie wereld zijn die startte op Pinksteren 2020?
Ik maak steevast, als ik in bed lig, een planning voor de volgende dag. Heel doordacht en doorspekt met noodzakelijkheden om het geplande te doen. Het is mezelf van arbeid voorzien, klussen aan mezelf bezorgen met de intentie dat het nodig is om op te staan. Ik heb in mijn gedachten altijd veel te doen. Maar 's morgens zijn er eerst de zekerheden die gedaan moeten worden. Hond buiten laten en samen met de bal spelen, de krant uit de brievenbus halen, hondje en baasje eten en drinken geven, de krant lezen, uitpluizen en de spelletjes doen. Aankleden (iets anders dan de warme piyama) moet ook gebeuren en het bed opmaken ook. Ik kan onmogelijk 's avonds in een bed kruipen dat niet netjes is opgemaakt. Dat zijn nog restanten van mijn pensionaatsjaren. Dan komt de grote luxe van de pensionering: hou ik me aan mijn planning of is er iets plezanters op mijn weg gekomen? Meestal is het een beetje van dit en dat. Een beetje lezen, een beetje schrijven, een beetje puzzelen, een beetje in de tuin werken, een beetje wandelen en soms een beetje veel met de buren tateren. Soms ook eens een beetje méér dan uitgebreid bellen met kids en vrienden. De dag gaat voorbij en de planning weer naar de vaantjes. Maar wie maalt daar nu om? Op naar het volgende slaapmoment en de volgende planning. Is het geen aangenaam leven? Een leven zoals God in Frankrijk! Ik ben die uitdrukking eens gaan uitpluizen, het was er de gelegenheid voor. In eerste instantie zeggen ze dat het komt door de Franse Revolutie. De godsdienstige rituelen en kerken werden afgeschaft. God was dus in feite werkeloos en kon gewoon van het leven genieten zonder iets te moeten doen. Blijkbaar is dat te kort door den bocht om het zo simpel te stellen. Het komt van het volk 'De Visigoten' die in de 4-5e eeuw verdreven werden door de Hunnen en via vele omzwervingen in Noord Spanje terecht kwamen. Ze werden er verdreven, maar een deel bleef achter in de zuidelijke Pyreneeën en een ander deel ging richting Franken Rijk. Zij kregen daar goede posities in het Rijk o.a. later ten tijde van Karel de Grote. Vandaar dat ze 'als goten in Frankrijk 'leefden. Een beter bestaan dan de achtergeblevenen in Asturië. Ziedaar een goede verklaring, beide acceptabel en beide kan ik gebruiken: een goed leven hebben.
De thuissoap is dan wel van het kleine scherm, er is een andere soap die de sportliefhebber bezighoud. R.S.C., om het voluit te zeggen, Royal Sporting Club Anderlecht. Laatste stand van zaken: 3 grote bazen, drie grote ego's, 3 grote miljonairs, 3 selfmade men die een voetbalploeg samen gaan leiden. Niet te vergeten een CEO, die alles van ondernemen weet en die dan moet optornen tegen de drie bazen die van ondernemen ook alles weten. Een sportieve club? Van de spelers ofte duurbetaalde voetballers geen sprake. Ben nieuwsgierig wie er op de groene mat zal staan! Wordt vervolgd!
Het is de week van de 'Sprookjes van Grimm'. Gisteren was ik Assepoester uit het gelijknamige verhaaltje en moest ik alles poetsen en opruimen. Vandaag is er het verhaaltje van Sneewwitje en met enige fantasie ben ik de niet zo boze en ijdele stiefmoeder. Maar het spiegeltje dat ze gebruikt daar wil ik vandaag ook wel in kijken en vragen, "wiens coiffure en kapsel" is er het mooiste van gans het land?" Volmondig kan ik dan zeggen "het mijne". IJdelheid is soms ook mijn naam al is het alleen maar voor mijn haar. De rest van lijf en leden is een slijtageslag aan het doorstaan. De pigmenten van mijn haardos zijn dan wel verdwenen en is het ook wat dunner geworden, maar zoals zoveel troubadours en zangers van het levenslied zingen, grijze of witte haren hebben geleefd en blijven leven. Ze verdienen vooral respect en achting hiervoor. Volgens de liedjes geldt dat enkel voor de vrouwen met die kleur! Ik zal het allemaal maar geloven en content zijn dat er nog iets flatterends te bewonderen valt aan mij.
De footbalclub van de slachtersgemeente bij uitstek, schrijft zijn zoveelste verhaal. Het bestuur zit telkens vol met haantjes die zichzelf op sportief vlak willen overstijgen. Niet alleen zichzelf maar alle selfmade mannen die 'miljonair' in hun vaandel voeren, willen daar grote chef zijn. Dikke burgers die geen genoegen nemen met een leven in de schaduw. Liefst in de zon staan om hun kracht te tonen, hun ondernemingszin, bewust zijn van hun kunnen en anderen met gemak aan de kant zetten en buiten schuiven. Benieuwd hoe lang deze mannen het zonder ongelukken zullen uitzingen bij Anderlecht. Hopelijk gaat de grootheidswaan er bij deze ploeg eens uit en belanden ze met beide sportieve voeten op de grond, waar de meesten trouwens staan.
Spijtig, de lockdown versoepelt en het ene na het andere accident is er weer en de files ook. De goede voornemens duren nooit lang. Het is zoals met Nieuwjaar, heel veel goede wensen en goede bedoelingen tot de volgende week. Voor de rest staat er niet veel spannends op mijn agenda. Genieten met zonnebril op, van het prachtige weer. Te droog of niet, een mens wordt toch vrolijker van een grote gouden bol dan van grijze, miezerige wolken die vocht brengen. Vitamine A en D opdoen, is de boodschap. De reserves voor de winter moeten goed aangevuld zijn om een volgende pandemie de kop te bieden. Hou het warm en gezond.
Deze morgen was er het lied van David Bowie "Ashes to Ashes" dat aanwezig was in mijn hoofd. Alhoewel ik maar de eerste zin van het refreintje ken "ashes to ashes, funk to funky" heb ik gezongen "ashes to ashes, dust to dust". Als ze zeggen dat we tot 'stof en as' weerkeren, wel dan heb ik vandaag in mijn stofvod, vuilniszak en stofzuiger iemand een mooie begrafenis bezorgd. Het was de moeite om weer eens met de groveren borstel in mijn huis te passeren. Het is met dit droge weer ook aartsmoeilijk om zand en stof buiten te houden. Meer dan normaal zijn na een paar dagen mijn bruine meubelen grijs geworden. Als ik nu mijn vensters en deuren gesloten hou, zijn mijn inspanningen misschien voor een paar dagen merkbaar. En anders zal ik dat liedje nog eens moeten zingen en met de plumeau en stofvod rondlopen.
Na een paar keer opvallend in alle nieuwsitems tevoorschijn komen, heeft ons communicant-ministerke zijn slag thuis gehaald. Alle kinderen terug naar school. Veel ouders zullen wat blij zijn dat ze even de onderwijszorgen aan kant kunnen schuiven. Het is tenslotte ook de taak niet van mama en papa; les te geven, te knutselen, turnles geven en dan zelf nog thuiswerk te doen. Niet te vergeten dat het huishouden ook nog moest gebeuren. Enfin, een maandje recup voor velen. Dan is er de vakantie en de grote vraag hoe kunnen we die doorbrengen. De speelkampen zijn al toegelaten en nu nog de sportkampen anders loopt onze jeugd erbij zoals alle stramme jaggers. Ik denk niet dat de gym thuis er uit zag zoals een normale turnles of normale sporttraining er uitziet. Dus beterschap op komst voor iedereen en ondertussen nog eventjes de corona-kilo's aandikken tijdens deze 'internationale dag van de hamburger'. De frietkoten zijn nog altijd open en zo'n vet burgertje smaakt altijd!
Dik tegen mijn goesting, maar in een herstelde auto, ga ik vandaag weer mondvoorraad aanschaffen. Er moet brood en ander eten op de plank komen. Het gebeurt hier nog niet zoals met de Israëlieten die na hun vlucht uit Egypte in de woestijn, 's nachts, "manna" uit de hemel zagen vallen. Het is hier bij mij ook niet zoals in het sprookje van De Gebr. Grimm, dat ik een toverspreuk zou uitspreken: tafeltje dek je, ezeltje strek je en knuppel uit de zak! Bijgevolg zit er niets anders op dan zelf op jacht naar vers voedsel, fruit en groenten , te gaan. Een groententuintje of lochting, waar ikzelf wat gezaaid heb om nadien te kunnen oogsten, heb ik niet. Ik ben verplicht een verplaatsing te doen om niet van honger om te komen. Mijn hond vindt het niet erg om een uurtje alleen te blijven. Na een kleine wandeling, vooraleer ik vertrek, is er een grote beloning in de boodschappentas voor hem te vinden! Een groot bot, been of knokel of hoe je het ook wil noemen. Een gelukkig beestje als ik terug kom.
Het is ook weer een zonovergoten, droge dag die ik in de schaduw of binnen zal doorbrengen. De zon is nodig en ik ben zielsgelukkig dat ze schijnt, maar zonnen of er in lopen, is uit den boze geworden. Het witte haar en het witte velletje geven geen bescherming meer. De warmte en de kracht van haar stralen kan ik niet meer aan. Maar schaduwplekjes zijn er genoeg in de tuin en het is heet genoeg om daar ook in short te zitten. Geniet van deze mooie lente, dat doe ik op mijn manier ook!
Exact een jaar geleden waren er parlementsverkiezingen in ons land. Waarom dat nog gebeurt is voor mij een raadsel want een noodregering heeft alle urgente problemen moeten oplossen. En die waren er genoeg. Voor de rest is er voor mij nog altijd de verbazing dat Vlaanderen bijna 50% rechts gestemd heeft. Laat dat nu ook degenen zijn die nu zowat alles blokkeren. Een obstructie doorvoeren die tot niets leidt, alleen spijzen van de eigen kassen, zowel partijkas als persoonlijke. Dat is het enige zichtbare positieve saldo als resultaat. Dat Vlaanderen in de schulden steekt, armoede toeneemt, onderwijs ondermaats is, zorg te wensen overlaat, laat de heren en dames, allemaal koud. Nochthans voeren ze ons gebied in het vaandel, ons Vlaams ook. De eersten om een Engelse woordenschat te introduceren want o wee, we zouden eens een Frans woordje moeten gebruiken in het openbaar! In de zomer dan maar vlug naar Frankrijk want daar horen ze niet dat die mensen graag hun kennis van de taal van Molière kennen en graag spreken. Maar het kost handen vol geld om al die ministers, zowel Vlaams, federaal, gewestelijk, een postje te bezorgen en hun exuberante uitgaven (die niets aan een beleid toevoegen) te bekostigen. Het zijn geen verantwoordelijksdragers waarvoor we gekozen hebben, het zijn de burgers die voor zichzelf moeten zorgen. Niet de beleidspersonen waarvoor we moesten stemmen in onze democratie. Van die parlementariërs verwachten we dat ze ons leven in goede banen te leiden! Maar dat is iets té véél verantwoordelijkheid en werk gevraagd voor het schamele loon dat ze krijgen. Oef, gezegd wat ik wilde zeggen.
Tweede hot item vandaag is de 'social distancy' aan de kust in de vakantiemaanden. Wat een oefening van alweer de grote ego's van onze burgervaders. Kunnen die een éénsluidend plan uitwerken voor alle kustgemeenten en steden? No way! Dat is hier in Vlaanderen echt een onmogelijke vraag. Met overleg het eens te zijn om een effiëntplan uit te werken is niet mogelijk. Bijgevolg moet je vooraleer naar de plage te gaan de verordeningen van elke badplaats opvragen. Dan kan je uit maken waar je van zon, zee en strand kan genieten. Is het in een chickere cabriocabine zoals in Knokke (waar zouden ze anders dat woord uitvinden?) of met de 6m2 in Blankenberge in een van de 5 zones op het strand, of na reservatie in Oostende, of de stewards raadplegen in Nieuwpoort, of online een afspraak maken in Koksijde? Een ding staat vast, het naaktstrand in Bredene zal geliquideerd worden! Keuze te over voor een dagje zee!!
Plezant was dan weer het filipine woordspel in het Nieuwsblad, dat toch wel per toeval Romy Schneider in de picture zette. Gisteren terloops over geschreven vandaag in de krant.
Nu minder plezant, naar de garage, achterlicht laten maken! Dus, vaarwel vakantiegeld!
Met een half oor, hoor ik tijdens de nieuwsuitzending op zondag, onze koningin over de cultuursector spreken en ook over het volgende slachtoffer van corona: de Koningin Elisabeth wedstrijd. Dat is voor mij nog altijd één van de hoogtepunten van het klassieke musicale jaar. Piano, cello, viool, ik ben in mindere mate fan van de zangstonden. Sommige klassieke werken zijn immens populair en typische wedstrijd concerten. Maar soms zijn er heel verfrissende kennismakingen zoals vorig jaar met de cello wedstrijd. Via internet kon ik beluisteren wat er in het nieuws was geweest. Ik wilde weten wat de koningin specifiek gezegd had en ook haar outfit eens bekijken, want die had ik gemist. Als vrouw ben ik toch wel erg geïnteresseerd in hetgeen Nathan had ontworpen en in elkaar had geknutseld. Welke kleuren en stoffen bracht hij weer onder de aandacht. Van verbazing heb ik er nog steeds niet goed naar gekeken en heb ik haar pleidooi nog niet gehoord! Mijn oog werd direct getrokken naar de oorversieringen van Mathilde. Daarin schitterden de Sissi-Stars!!!!Wel wel, dacht ik bij mezelf, zijn dat de echte die in de erfenis van ons vorstenhuis zitten of duplicaten die bij de befaamde Weense juweliers te koop zijn? De romantische films met Romy Schneider over het tragische en turbulente leven, vol met drama en tragiek van deze keizerin, hebben voor mij de interesse in de wereld van muziek, geschiedenis, beroemde personages en belang in de historie, geopend. Ik was nog net geen tien jaar toen de films in de cinemazalen kwam. Ik mis nu nooit een heruitzending in de kerstvakantie en heb de films in mijn kast staan. In zekere zin was Keizerin Elisabeth (1837-1898) een moderne vrouw die belang hechtte aan kennis (sprak al de talen van het toenmalige keizerrijk), lette op haar voeding, indien nodig volgde ze een zwaar dieet, deed veel aan wandelen en zeker de bergsport. Want die Sissi Stars zijn een duplicaat van het tere bergbloempje 'edelweiss'. De juwelier AE Köchert kreeg van de vorstin de opdracht dit juweel te maken, een 27 tal. Beschrijving: ziet eruit als een tienpuntige ster met dure stenen rondom een grote parel. Dit sieraad is vooral bekend geworden door het schilderij van Franz Xaver Winterhalter, waarop Sissi, met de prachtige haardos, staat afgebeeld. In dat kunstig opgemaakt haar, zijn een tiental edelweiss-juweeltjes verwerkt. De Sissi-films hebben een grote positieve impact op mij gehad. Maar het personage en de artieste die het vertolkte waren getormenteerde mensen met een tragisch leven. Allebei met relaties die moeilijk waren, vroege dood van kinderen meemaken en vrij jong zelf overleden.
Maar, om af te sluiten, wie herinnert zich het mooie lied "Edelweiss" niet uit de film "The sound of music"? In de film gezongen door Christoffer Plummer en Julie Andrews en gecomponeerd door Rodgers en Hammerstein. Toch wel mooie films die ik nu genoemd heb, het zal weer dagdromen zijn vandaag.
Ik zit vroeg aan mijn bureau, desk als je wil, maar in feite is dat doodgewoon aan mijn eettafel dat ik schrijf op mijn laptop. Potlood en papier liggen altijd wel binnen handbereik om ideeën en invallen te noteren. Het lange termijn geheugen is wat korter geworden. De weekendkrant had ik gisteren al van naaldje tot draadje uitgeplozen, de puzzels allemaal opgelost en op de nieuwssite van VRT was er ook geen spannende lectuur te lezen. Geen 5 boeken die ik wil lezen van een bekende Vlaming en alle roddels van de koningshuizen beschreven en verteld in Blauw Bloed, zijn al geweten. Vandaag, rapper als normaal, aan het tokkelen op mijn toetsenbord. De twee vrienden zijn fysiek terug in mijn leven gekomen. Dat kan er op wijzen dat we weer richting normaliteit aan het evolueren zijn. Weliswaar werd er een respectabele afstand in ere gehouden, de haag, het hekje en de draad. Zelf ondervond ik nu, dat er al die weken een gebrek aan degelijke conversatie is geweest, een spontane babbel face to face. Het was even moeilijk om weer luidop te spreken en gedachten onder woorden te brengen. Maar evenals fietsen, zwemmen, lachen zal ik babbelen wel niet verleerd zijn, al moet de routine er terug inkomen. Na enkele probeersels zal dat weer als gewoonte worden: spreken zonder haperen, hortend of stotend (stijlfout of een tantebetjeconstructie) met de juiste intonatie en met de juiste woorden. Plezant spreken op 1,5m afstand is gedurende al die weken niet aangenaam geweest. Dat de Covid 19 nog lang niet is uitgeblust, is nog duidelijk te merken aan de handelingen van alledag. Geen omhelzingen, maskers overal, geen handen schudden en geven maar nú is wel sociaal aanvaardbaar gemaakt dat we 'alcohol' in het zicht zetten. Voor mij staat er nu wel één ding als een paal boven water vast: een 'Chinese' ziekte is het niet! Géén enkel Chinees woord heb ik geleerd. Alleen maar Engelse: lockdown, social distancy, preteaching, take-away,enz. Ik heb toch weer wat contact mogen hebben met de buitenwereld maar de horeca zit nog altijd met de gebakken peren en te wachten tot de veiligheidsraad ook hen groen licht geeft om terug open te gaan. Ik denk dat vooral de jeugd het slachtoffer is van al die bizarre en verwarrende berichten. Nu mogen ze blijkbaar weer allemaal nog 4 weken naar school, maar de kampen zijn beperkt tot 50 jongeren per groep en sportkampen zijn uit den boze. Heel deze periode is een vat vol tegenstrijdigheden geweest en dat zal nog lang nazinderen. Covid 19, Corona is nog niet uit ons leven en zal nog een tijdje een vervelende metgezel blijven.
Wie weet nog wat er 35j geleden gebeurde? 1985? Wel het bezoek van Johannes Paulus II aan Vlaanderen. Naar welke zender werd toen veel gekeken? Juist de Nederlandse omroepen met hun soms nog al gedurfde ironische programma's. Zoals "Pisa" van Henk Spaan en Harry Vermeegen. Naar aanleiding van die pauselijke visite met zijn befaamde auto, kwam er een parodie van deze gebeurtenis gebracht door deze twee heren. Henk verkleed als paus, werd rondgereden in de pausmobiel door Harry. Ondertussen werd het liedje "Popie Jopie" gezongen dat ook hier in Vlaanderen een grote hit werd. Zeer tot afgrijzen van de Katholieke Kerk, maar die hadden ook al "Het Bakske vol met Stro" (1979)van Urbanus verdoemd. Nog altijd prettig om dergelijke liedjes eens te horen, op een zondag!!!
Sonnabend, een mooie Duitse naam voor zaterdag. De vooravond voor zondag. Nu zeggen de Duitsers ook gewoonweg "Samstag". Dies saturni, dag van Saturnus, god van de landbouw. Voor allen die geïnteresseerd zijn in hemelverschijnselen, deze planeet is deze nacht, na 2u, te zien in het zuidoosten, dicht bij de horizon. Dat is een hint voor al degenen die een slaaploze nacht zouden hebben. Deze morgen al een paar manden met linnen gewassen. Ik moet een vooruitziende vrouw zijn en wasgoed op het onbeslapen bed kunnen leggen voor een noodgeval 's nachts. Natuurlijk wil dat niet zeggen dat ik nooit strijk, kledij of beddengoed op een normale manier kasklaar maak. Maar ik zorg voor een kleine voorraad die aanwezig blijft om me bezig te houden als 'klaas vaak' of het 'zandmannetje' mijn bedje voorbij gaat. Zoals verwacht heb ik deze nacht geslapen als een roosje. Geen blinkende cijfertjes en getallen moeten bekijken.
Vandaag, voor alle lezers van detectieve verhalen, denken we aan Agatha Mary Clarissa Miller (1890-1976), beter bekend als Agatha Christie. Deze naam nam ze aan bij haar huwelijk met Archie, Archibald Christie. Na de echtscheiding in 1928, mocht ze met toestemming, deze naam blijven gebruiken. Ze had toen reeds enige bekendheid verworven met die achternaam. Schrijfster van romans (4), detectieves(66), novelles en 20 toneelstukken. Haar eerste boek, the Mysterious Affair at Styles, was geschreven in 1916, maar pas gepubliceerd in 1920. Vandaar deze heugelijke dag voor alle speurneuzen. Ze heeft ook een zestal bitterzoete verhalen over liefde, met psychologische allures, geschreven onder de naam van Mary Westmacott. De familienaam is in bruikleen genomen, bij manier van spreken, van verre familieleden en de voornaam is haar eigen tweede naam. Zo heeft ze een twintigtal jaren een bescheiden succes gehad als auteur, niet gelieerd aan de bekende schrijfster. Het langst lopende toneelstuk in de Londense West End, staat ook op haar naam: The Mousetrap- De Muizenval. De première vond plaats op 25 november 1952, en sindsdien onafgebroken op de affiche. Haar boeken zijn in 108 talen vertaald, een 200tal verfilmingen van haar verhalen en boeken. Meer dan 3miljard keer zijn haar boeken over de toonbank gegaan, verkocht dus. Zéér indrukwekkende cijfers! Alle verhalen heb ik in mijn mini bib staan. Ze zijn nog niet gedateerd en kunnen vlot gelezen worden door de nieuwe generatie. Maar boeken zijn niet meer zo interessant als tijdverdrijf voor de jeugd en zeker al niet de brave romannetjes uit oma's jeugd en whodunit literatuur en boeken. Ik beleef er nog altijd plezier aan. Zeker nu de films over Hercule Poirot regelmatig op het kleine scherm verschijnen en onlangs de uitzendingen van "Les Petits Meurtres d' Agathe Christie" op VRT.
Zoals bij velen zit er soms geen slaap in mij tijdens de nachtelijke uren. Ik heb al allerlei bezigheden gevonden om dat euvel te verzachten. De rolluiken zijn nooit naar beneden en gordijnen altijd open, zodat er eigenlijk voldoende licht van de straatlantaarns binnenvalt in mijn slaapkamer. Er is een lits jumeaux op de kamer, een gebruikt en een onbeslapen bed. Dat propere bed gebruik ik om mijn eenvoudig wasgoed op te leggen, dat ik op een slapeloos moment kan opplooien, bij de maneschijn of de straatverlichting (héél romantisch). Dat is één bezigheid bij insomnia. Een andere keer is bij slaaploosheid, de wekker mijn beste vriend. Een magisch voorwerp, met verspringende getalletjes. Ik heb dan een voorliefde voor cijfers die fluoriserend verschijnen, vlug verspringen en mijn aandacht vasthouden om de volgende reeks te zien verschijnen. Het summum is de reeks, 01.23. Het volgende dat ik in de gaten hou is, 02.02, en ga zo maar door tot 06.06. Dan vallen mijn ogen toe. Dat is eigenlijk spijtig want het is bijna tijd om op te staan en 07.07 moet ik dan missen. Voilà, nacht gepasseerd zonder verveling en de volgende nacht val ik dan in slaap zoals een roosje. Vandaag zal mijn tekort aan slaap ingehaald worden bij een bezoek aan de kapper. Na een heerlijke wasbeurt met zilvershampoo en een heerlijke hoofdmassage zullen mijn natte haartjes in een goede plooi vallen, dank zij de antieke krulspelden en de warmte van de haardroger. Dan zit ik in mijn bubbel. Gelukkig zijn die toch al mogen opengaan mits de nodige aanpassingen. Het voelt aan als een luxe verwennerij om in een apart kotje te zitten.
Begin de jaren zeventig, van de vorige eeuw, was er commotie door het verschijnen van het boek "The Happy Hooker" van Xaviera Hollander (pseudoniem). Iedereen kende het, sprak erover, had het boek aangeschaft maar natuurlijk niet gelezen. Dat was het gezegde voor vele erotische en sexuele boeken, films, programma's die over de tong gingen. Een voormalige secretaresse, prostituee en madam die haar belevenissen in een boek neerpende. Een gigantisch succes in die jaren. Te vergelijken met het succesvolle boek van nu, "Fifty Shades of Grey" van E.L.James (pseudoiem). Beide vrouwelijke auteurs hebben miljoenen boeken van deze erotisch getinte bestsellers verkocht. De ene uit eigen ervaring sprekend, de andere met een fictief verhaal. Deze week is er iedere dag een aandacht voor een spraakmakend figuur dat verdween in de annalen van de tijd. Wel leuk om aan herinnerd te worden
Het is een feestdag, een betaalde werkdag, begin van een verlengd weekend, zeer mooi en warm weer. Buiten deze officiële cijfers, gegevens en mededeling, is het ook het einde van de lockdown voor de tweedeverblijvers en het einde van de rust, stilte en netheid aan onze kust. Samen met mij, heeft heel de buurt hier van een ongekende zaligheid als kustbewoner kunnen genieten. Als je het zo al kan noemen, schone liedjes duren niet lang. De tweedeverblijvers komen en de meeuwen zullen terug hun vertrouwde stek op den dijk opzoeken. Daar zal weer veel eten voor hen te rapen vallen of te pikken en blijven ze uit de woonbuurten. De heisa die rond die tweede verblijven was, begrijp ik niet zo goed. Tweede verblijf impliceert naar mijn simpele mening dat er een andere woning ter beschikking is waar hun officiële woonst en adres, is. Men is toch niet opgesloten geweest zoals in Spanje, Italië of Frankrijk? Iedereen kon, mits beperkingen toch kleine uitstappen doen, voedsel halen? De horeca mensen zijn degene die mogen klagen, en die doen het niet. Geen inkomsten voor hen, kosten die blijven, zaken kleiner maken omwille van social distancy en nog geen uitzicht op heropening van hun café of restaurant. Weet je, alle mensen zijn welkom aan de kust, want eerlijk, het is een ongekende luxe en kans om hier te wonen en er regelmatig te vertoeven. Maar onze naam is "Belg", synoniem voor zelden tevreden, altijd morren en malcontent, terwijl we eigenlijk in het landje van melk en honing leven, ondanks alles.
