Ik maak steevast, als ik in bed lig, een planning voor de volgende dag. Heel doordacht en doorspekt met noodzakelijkheden om het geplande te doen. Het is mezelf van arbeid voorzien, klussen aan mezelf bezorgen met de intentie dat het nodig is om op te staan. Ik heb in mijn gedachten altijd veel te doen. Maar 's morgens zijn er eerst de zekerheden die gedaan moeten worden. Hond buiten laten en samen met de bal spelen, de krant uit de brievenbus halen, hondje en baasje eten en drinken geven, de krant lezen, uitpluizen en de spelletjes doen. Aankleden (iets anders dan de warme piyama) moet ook gebeuren en het bed opmaken ook. Ik kan onmogelijk 's avonds in een bed kruipen dat niet netjes is opgemaakt. Dat zijn nog restanten van mijn pensionaatsjaren. Dan komt de grote luxe van de pensionering: hou ik me aan mijn planning of is er iets plezanters op mijn weg gekomen? Meestal is het een beetje van dit en dat. Een beetje lezen, een beetje schrijven, een beetje puzzelen, een beetje in de tuin werken, een beetje wandelen en soms een beetje veel met de buren tateren. Soms ook eens een beetje méér dan uitgebreid bellen met kids en vrienden. De dag gaat voorbij en de planning weer naar de vaantjes. Maar wie maalt daar nu om? Op naar het volgende slaapmoment en de volgende planning. Is het geen aangenaam leven? Een leven zoals God in Frankrijk! Ik ben die uitdrukking eens gaan uitpluizen, het was er de gelegenheid voor. In eerste instantie zeggen ze dat het komt door de Franse Revolutie. De godsdienstige rituelen en kerken werden afgeschaft. God was dus in feite werkeloos en kon gewoon van het leven genieten zonder iets te moeten doen. Blijkbaar is dat te kort door den bocht om het zo simpel te stellen. Het komt van het volk 'De Visigoten' die in de 4-5e eeuw verdreven werden door de Hunnen en via vele omzwervingen in Noord Spanje terecht kwamen. Ze werden er verdreven, maar een deel bleef achter in de zuidelijke Pyreneeën en een ander deel ging richting Franken Rijk. Zij kregen daar goede posities in het Rijk o.a. later ten tijde van Karel de Grote. Vandaar dat ze 'als goten in Frankrijk 'leefden. Een beter bestaan dan de achtergeblevenen in Asturië. Ziedaar een goede verklaring, beide acceptabel en beide kan ik gebruiken: een goed leven hebben.

De thuissoap is dan wel van het kleine scherm, er is een andere soap die de sportliefhebber bezighoud. R.S.C., om het voluit te zeggen, Royal Sporting Club Anderlecht. Laatste stand van zaken: 3 grote bazen, drie grote ego's, 3 grote miljonairs, 3 selfmade men die een voetbalploeg samen gaan leiden. Niet te vergeten een CEO, die alles van ondernemen weet en die dan moet optornen tegen de drie bazen die van ondernemen ook alles weten. Een sportieve club? Van de spelers ofte duurbetaalde voetballers geen sprake. Ben nieuwsgierig wie er op de groene mat zal staan! Wordt vervolgd!