Het is sterker dan mezelf en dus herhaal ik wat ik de andere jaren schreef: mijn roots begonnen op de deze dag. Spijtig dat ik maar één generatie kan teruggaan langs vaderszijde. Ik zou eens wat ijver aan de dag moeten leggen om wat verder te geraken dan de naam van 'pitte Emma', mijn vader's moeder. Want Roger zag het levenslicht op deze dag in 1916, huwde op deze dag met zijn Maria in 1946, en hun dochter trouwde op deze dag in 1971. Het is wel een speciaal dagske voor mij dat ik niet zomaar aan de kant kan schuiven. Plezant is wel dat mijn dochter hier is en dat er eens over kan gekout worden. Herinneringen ophalen aan een vorige generatie, is bij momenten wel heel belangrijk. Op die manier blijven de dierbaren niet alleen een stofje in het heelal dat rond 'The Pale Blue Dot'(Carl Sagan, 1934-1996) zweeft, maar geef je hen ook een stukje onsterfelijkheid cadeau. De volgende generaties vergeten hen niet. Misschien zitten mams en paps in een UFO, een unidentified fying object. Vandaag is het een speciale dag voor dit buitenaards vliegend voorwerp. Ik zou niet verbaasd zijn dat het er werkelijk zou zijn met al die 'keikoppen' en snuggere mensen die tot stof vergaan zijn en hun breinen bundelen om gigantische, voor ons onbekende voorwerpen te ontwikkelen. En als ze in een UFO zouden zitten, zouden ze weten dat ik geen zinnig woord over spel nr 13 van Breughel kan zeggen en dat ik hun hulp en verklaring kan gebruiken: steentje, steentje om het been (paard-of hondvormige steen aan poort gebonden). Neen, ik zal maar bij de realiteit blijven die bezorgt ons soms ook verrassende verrassingen zoals de 'tijdrit' in Denemarken. Het leverde niet alleen een onwerkelijke overwinning op met verbazing van de snelrijder zelf maar evenzeer verbazing op alle gezichten te beginnen met de 2e van de dag wiens mond gewoonweg openviel. Iedereen verbaasd en tegelijkertijd blij, zowel familie, commentatoren als publiek. Dat is nu het mooie van de sport, op een uitzonderlijk moment beleeft iedereen eens uitzonderlijke feiten om nooit te vergeten. Lampaert verdiende terecht de 'gele' trui en de 'groene', de bloemen en het leeuwtje. Ik kijk reikhalzend uit naar de 'brugetappe' vandaag. Wie weet welke verrassing er nu weer uit de hoed komt.
Eens mooie Vlaamse woorden uit de oude doos. Een eerste 'ros'. Niet in de betekenis van 'haarkleur' maar als omschrijving van een heks, een kreng, een slecht vrouwmens. Een paar zinnen om te illustreren: "gij se ros, dat ge sijt, dat ik dat nog eens zie se, da ge javel op mijn bloemen giet!", "een kwaë ros van e wijf!". Het tweede woord bracht me naar de tijd dat ik mijn eigen garderobe nog in elkaar flanste en avondschool 'snit en naad' volgde: driegdraad. Wanneer gebruikte men dat? Als alle stofdelen gelitst zijn, dan kunnen ze met driegdraad voorlopig aaneengezet worden en dan staat het kledingstuk in de 'pas'. Nu naai ik niet meer, ik heb andere hobbies ontwikkeld. Tot morgen
En kijk, ik stap vandaag het tweede semester van 2022 binnen met de zon aan mijn zijde. Ik kan zeggen 'de toekomst lacht me toe'. En het moet goed weer zijn vandaag want het spreekwoord zegt: is de eerste juli regenachtig, gans de maand is twijfelachtig. 'Dag van de Komkommer' ingevoerd door het GroentenFruitBureau wil deze waterachtige groenten eens positief onder de aandacht brengen in de 'komkomertijd'. In deze tijd van het jaar, nu die groenten van eigen bodem het lekkerste zijn, brengt men ze alleen in verband met 'geen nieuws' of 'flutnieuws'. Een tijd van verhaaltjes die anders in de schuiven blijven liggen of een tijd van de herhalingen en wissewasjes allerhande. Een komkommer is niet alleen kommer en kwel en dat wil een dag als vandaag eens benadrukken. Alleen waren er vandaag nogal wat verslaggevingen die toch weer tot nadenken stemmen. Zeker als het voedsel betreft. Nog maar net is de fabriek die chocoladen eitjes met speeltjes erin, proper gemaakt en gedesinfecteerd, of er is een volgende salmonella-uitbraak in de grootste chaocoladefabriek ter wereld, vastgesteld. En die levert de pure klompen chocolade aan de vele fabrieken waar dan pralines, repen en andere chocoladen lekkernijen vervaardigd worden. Mondialisering van het eten, is een zegen voor de multinationals en eigenaars, maar niet meer voor de kleine gebruiker. Een ander hot item dat gisteren van de persen rolde is de inseminatie van talrijke vrouwen met donorzaad van een vertrouwenspersoon zijnde de arts die hen begeleide bij IVF. In Nederland heeft men al een 5-tal artsen opgespoord die zich schuldig maakten aan uitbreiding van hun nageslacht via weerloze en wanhopige vrouwen. Waarschijnlik zal het ook hier niet bij die ene dokter blijven die misbruik maakte van het vertrouwen dat velen in hen stelden. En ook de dokters en nog vele andere zelfstandigen worden verplicht om een 'kaske' in huis te hebben zodat de zieke en consument electronisch kan betalen. Het cash is op zijn retour zeker door corona. Die pandemie doet ons al 2 jaar voorzichtig zijn met het aanraken van papieren geld en munten. Dan las ik ook de ergernissen die de buren van de 'padel' velden ervaren. Het lawaai dat de sportievelingen op het terrein produceren, verstoort de rust van de sportievelingen in de zetel. Een rechter sprak een vonnis uit dat de thuisblijvers het voordeel gaf. Ik zou eerlijk gezegd ook niet naast die kooien willen leven en wonen met een constant geluid van ballen die tegen de wanden terechtkomen en het geroep van de spelers. En dan nu het speelgoed nr 12: een klater, rammelaar, teerlingtopje of teerlingtolletje. Een rammelaar is nog het enige speelgoed dat ik ken en dat aan een baby gegeven wordt om wat geluidjes te maken als hij zijn armpjes beweegt. De andere twee zullen ook wel lawaai maken. En nu ga ik luisteren naar het lawaai van de Tour Karavaan, want Le Grand Départ is op komst. Hopelijk met winst voor een Vlaming, die krijgt dan meteen 'the yellow jersey'. Tot morgen
Zelfs het 'weer' is tranen met tuiten aan het plenzen omdat er al 6 maanden van 2022 foetsie zijn. Zo vlug gaat de tijd, zo snel tikt een klok. Er gebeurt vanalles vandaag en toch weer niks. Het zal een bont allegaartje zijn in mijn blog. Zoals al zo vaak is gebeurd, niet iedere dag is er één voor de geschiedenisboeken. Over welke koetjes en kalfjes ga ik dan wel berichten in mijn blog? De stellingen van de schilder bij de buren zijn, na 3 maanden, eindelijk verdwenen. Twee vensters zijn er wel niet geschilderd, is dat een vergetelheid of komt er wat anders in de plaats? Gedaan dus ook met meekwelen met radio Nostalgie. Er komt weer een zalige stilte in de plaats. Zelfs het autoverkeer is aan banden gelegd door onze burgervader en is ons blokske en de straatjes, enkel een parkeerplaats geworden voor de bewoners. Het is weer eens bewezen dat een mens alle hindernissen kan overleven met genoeg geduld. Dat zeggen ze ook in Oekraïne waar ze een biertje gebrouwen hebben om hun miserie mee te verdrinken en te verdringen. Ze hebben het een cynische naam gegeven: UN. Omdat ze zoveel hulp gekregen hebben van die Internationale Organisatie, die vrede héél hoog in haar vaandel voert. Maar het is niet de afkorting van de Vredesmacht wel van 'jammer genoeg alcoholvrij' of internationaler 'Unfortunately Non-Alcoholic'. Hun humor is niet weggeschoten. Hopelijk komt er vlug een einde aan het geweld en bombardementen in het oosten van hun land. Goed nieuws is er van dieetland gekomen. Iedereen die met een paar kilo's té veel rondzeult kan vanaf september gebruik maken van een voedingssupplement om het overtollige gewicht kwijt te raken. Mits de inname van een grote bruine capsule en dat zou alles zijn. Geen dieten meer, geen 'neen' meer zeggen tegen zoetigheden , een zakje chips mag terug open en opgegeten worden, geen aperitief meer laten staan. Voorlopig nog zonder naam, maar wel is de prijs al gekend: 65€ voor 30 pilletjes = prijs voor een maand gewichtsverlies. Hopelijk lijden we daarmee geen gezichtsverlies als dat gebruikt wordt. En verder wel belangrijker nieuws: ik verwacht binnen enkele uren 'hoog' bezoek. Mijn dochter wil enkele dagen verwend worden door haar moeder.
Het speeltje nr 11 van Breughel: spelen met een tamme vogel. Het spel is als volgt: De kinderen leggen hun handen op een tafel of op de knieën. Als de spelleider zegt, 'alle vogels vliegen' moeten ze allemaal fladderen met de armen en handen in de lucht. Maar als die een onmogelijke combinatie noemt, blijven de handen op tafel of in de schoot. Vroeger was dat al eens 'alle varkens vliegen' en nu ' alle auto's vliegen'. Een bezigheid om te doen met klein grut dat op vakantie komt. Tot morgen
Met een beetje schrik kijk ik naar de hemel en zie daar de schapenwolkjes verschijnen. Een voorbode van regen? En als je dan een haan hoort kraaien hebben we zeker prijs om nattigheid te krijgen. Want wat zegt het spreekwoord op de feestdag van de Heilge Petrus, een man als een rots in de branding? Als op Sint Pieter het haantje kraait, komt de regen ons toegewaaid!. Enfin ja, als het regent, heeft al het leven van mijn tuin voldoende vocht gekregen, wat toch ook een must is, voor mens, dier en plant om te overleven. Maar gisterenavond kreeg ik het heugelijke nieuws dat mijn tweede kleinkind zijn humaniora of zijn middelbaar of hoe men het ook noemen wil, met zéér gunstig resultaat heeft afgerond. En dat schoolse systeem zal hij wel blijgezind achter zich laten zoals iedere ex-leerling sinds eeuwen doet. Net zoals ik in 1966 zong, zal ook hij misschien wel het lied van Sheila zingen, releasedatum 1963: "L' école est finie". En nu hop naar de volgende fase in zijn leven nadat er een deugddoende vakantie van 3 maand is gepasseerd. Dat is dan nummer 2 van de kids die zijn levensrichting gaat bepalen. Het stemt me tevreden als ik zie dat iedereen zijn doel wel zal vinden en hopelijk zal bereiken. Misschien kan hij het speeltje nr 10 van Breughel bovenhalen: eens zeepbellen blazen met een biezenhoed op.
Nog twee dagen en mijn wielerminnend hart krijgt weer het grootste rennerscircus te zien. De reacties en commentaren, zowel op radio, tv als in de gazet, van journalisten en renners in het fietsjargon, zijn een lust voor mijn oren en ogen. Een ander land wordt eens ontdekt dit jaar, Denemarken. Het moet gezegd worden, de reportages zijn toeristische plaatjes met de nodige randinformatie en niet alleen verslag van een koers die men aan het rijden is. Iedere etappe is een sfeerbeeld van de regio waar de renners doorrijden. In afwachting is er een ander sportevenement bezig in Engeland. De witte tennisbrigade van Wimbledon en daar is toch ook vanalles te beleven. Wedstrijden op het heilige gras van The All England Lawn Tennis and Criquet Club, dat niet iedereen zomaar mag betreden. Bij dit enige prestigieuze tennisgrandslamtornooi op gras, zijn er strikte regels die moeten gevolgd worden. Regelmatig is er eentje die protesteert tegen de 19e eeuwse reglementen, al of niet om sportieve prestaties te onderlijnen of om op te vallen door woorden die het slechte spel dan maar moeten maskeren. Opvallen is belangrijk voor sponsordeals. De sportieve kledij moet witter dan wit zijn, zelfs verblindend. De vrouwen kiezen al jaren voor een zacht protest en bezorgt sommige speelsters menstruatiestress om geen accidentjes op hun kledij tegen te komen. Natuurlijk wordt in deze tennistempel geen rekening gehouden met die kleine ongemakjes van enkelen. Daarvoor kan men geen aanpassingen doen om dan met een kakofonie van kleuren op de pelouse geconfronteerd te worden. Tot zover voor vandaag. Tot morgen
Of het een perfecte dag gaat worden of zal zijn, is nog af te wachten natuurlijk, want de dag is nog pril. Maar louter afgaand op de cijfers die deze dag aangeven zou dat de volmaakste dag van het jaar moeten zijn. Vorig jaar heb ik pas ontdekt dat de getallen 28 (dag) en 6 (maand) volmaakte natuurlijke getallen zijn omdat ze gelijk zijn aan de som van zijn delers: 6, delers 1-2-3 →1+2+3=6. Hetzelfde voor 28, delers 1-2-4-7-14 → 1+2+4+7+14=28. Het volgende getal zou 496 zijn dan 8128 en voor degene die willen onderzoeken of de theorie bij het 5e getal klopt zullen er een hele klus aan hebben om dat uit te maken: 33.550.336. Een constructieve bezigheid bij regenweer. Maar vandaag is het de dag van de cijfers, het is immers ook Tau-Dag en dat is de 19e letter van het Griekse abc 'τ' Maar tau' wordt ook in de wiskinde gebruikt met name voor de berekeningen van cirkels en zou 2x 'π' 'pi' zijn, en gelijk aan het dubbele van 'pi'nl 6,28. Voor meer info de wiskundige boeken raadplegen, wikipedia of andere encyclopedieën. Tot daar het begin van mijn perfecte dag. Die begon met het bestuderen van het hierboven beschrevene, want ik kan niets vermelden waar ik geen notie van heb. Deze 'Tau-Dag' vervangt de 'Handschuddendag', dat wegens 'te gevaarlijk' en té 'corona-gerelateerd' van de speciale-dagkalender is gevoerd. Het 'fluctuerende' van de tijd, wordt zoiets genoemd, aangepast aan de noden van de dag. Zoals ministers en staatssecretarissen ook gaan en komen. Misschien zal er naar de woorden van de nieuwe staatssecretaresse/ris (?) eens geluisterd worden en zullen haar woorden niet in dovemansoren terechtkomen als ze haar beleid in het parlement gaat voorstellen en verdedigen. Niet luisteren en onverschilligheid voor de woorden van een ander is een typische houding voor onze parlementariers. Positief debateren heeft weinig zin volgens de politiekers, iedereen spreekt voor zichzelf met een houding van "ik ga niet in discussie, ik leg alleen uit waarom ik gelijk". Een 'dovemansgesprek' en afgeleide, was het Vlaamse woord van de dag en dat wilde ik wel eens gebruiken nu de wissel van de macht zich ertoe leende. Wat blijft nu eens wel altijd hetzelfde? De heiligen en de verjaardagen. En voor de jarigen zijn er toch wel wat speciale tussen, zoals Hilde Crevits, Paul Magnette, Elon Musk, Kevin De Bruyne, de rondborstige caberetière Karen Bloemen en iemand van lang geleden die in alle tv- muziekprogramma's opdook in de jaren 60: Kalinka, alias voor Gilberte Verschaeren. Vooral één liedje heb ik nog eens beluisterd: Je m'en fous, je t'aime. Dat is wel in het Frans, Duits en Vlaams opgenomen, toen waren Engelstalige liedjes nog niet the must en dominant. En dan kom ik aan speeltje nr 9 van onze schilder: drilnoot of een draaimolentje gemaakt van notenschelpen of zeeschelpen. Er is wel een spreekwoord aan overgehouden: zo zot zijn als een drilnoot. Dat is méér dan getikt zijn. Tot morgen
Oef, den beste heeft gisteren weeral gewonnen. Geen corruptie, omkoperij of verboden middelen, zijn er gebruikt om de tricolore te bemachtigen en een jaar te mogen dragen. Dat is een opluchting voor sportminnend Vlaanderen met een groot wielerhart. Enkel de eigen panache en duwkracht van de atleet, om zijn stalen ros snelheid te geven en als eerste over de meet te rijden. Het was een spannende laatste kilometer die ik, zoals meestal, in de zetel voor teevee volg. Op naar de volgende uitdaging voor de wielrenners: Le Grand Boucle of de Tour de France. Die begint deze week in Denemarken, dat voor een paar dagen de Franse vlag zal laten wapperen. Maar dat zal niet misstaan in dat land want de kroonprins heeft 50% Frans bloed geërfd van zijn vader. En als die rittenwedstrijd begint dan is het pas echt vakantie. Schoolstress is weg voor de kinderen, de ouders kunnen het werk even on holt zetten en voor mij het begin van mijn werkdagen. Ik ben uitgerust genoeg om de ganse meute te ontvangen, liefst met enkelen tegelijk, geen 15 ineens. Dat kan mijnen moteur niet meer trekken. En als het dan zonnig weer is, maken we gebruik van de zonnebril om de ogen te beschermen. Vandaag is het de 'Internationale Dag van de Zonnebril' en wil daarmee het belang van dat attribuut, tijdens al die warme zonnige dagen, onderstrepen. Niet alleen de huid heeft bescherming nodig, ook de ogen. Dat is heel simpel te doen; 2 rondekes van glas of plastiek, die naast elkaar aan elkaar zijn bevestigen met een klein ijzertje of koordje, en dat men op de neusrug laat steunen en zo voor de mooie oogjes brengen om ze te beschermen tegen het oogverblindend warme licht. Zeker als men dan ook nog eens van het speeltje nr 8 van Breughel wil gebruik maken: de schommel. Jong en oud kunnen zich laten verleiden om nog eens te deinen, te zwieren, te zwaaien, te wiebelen en te waaien, te bengelen en te slingeren van voor naar achter. Een eenvoudig speelgoed dat nog niets van zijn aantekkingskracht verloren heeft en dat menig tuin en tuintje siert. Een eenvoudige houten of plastieken plank met aan weerszijden een touw of stang, die dan aan een balk opgehangen wordt. De beweging van schommelen en de schommel in beweging krijgen bekomt men door, als men op het plankje zit, het lichaam in een bepaalde houding te laten bewegen. Op de schommel zitten is een leuke manier om wat te bepeinzen, eens na te denken, en dat in mijn tuin ontbreekt. Misschien plaats ik er ooit nog eens eentje terug omdat het ook een goed toestel is om armen en benen te bewegen en mij terug wat van buikspieroefeningen zou voorzien. Dat is het voor vandaag want ik moet dringend mondproviand gaan inslaan. Tot morgen
En waar gaan we vandaag aan beginnen mijn beste lezers? Aan blog 900, zoveel verhaaltjes, weetjes en aangename lectuur heb ik op mijn 'Tik Tik Tok Tok' (25/06/2021) geschreven. En nog altijd met evenveel plezier en inspiratie van het moment. Nu is het de grote rust vóór de wielerkaravaan en bijhorende reklamestoet zich op gang trekken. Het is alleen de tram die de stilte af en toe verstoord. En dan komt er straks Rodania met zijn Beethovennoten weer aangereden en is er ambiance té over in de straten. Natuurlijk ga ik met de rest van de buurt in mijn strandzetelke zitten om de groep wielrenners 6x te zien passeren en aan te moedigen. Stralend weer is het in ieder geval. Geen regen te bespeuren zodat een glad wegdek onbestaande is, en blijven hopelijk valpartijen achterwege. Niks mag deze feestdag van de koers in het water doen vallen of ontsieren. En tewijl ik wacht op het startschot van deze belangrijke wedstrijd heb ik tijd om nog 300 woorden te schrijven. Er is toch een ergernisje dat ik kwijt wil. Ik kreeg een hint van mijn vrienden, dat in de weekendeditie van de zustergazet van de mijne, een artikel verschenen was over 'mij'. Gevonden op het internet. Wat blijkt? Eerst aanmelden, registreren en allerlei gegevens (leeftijd, man/vrouw/niets) doorgeven vooraleer ik iets over mezelf als "Coastal Granny" kan lezen. Dat doe ik niet en kan dus maar een paar zinnen van het item lezen. Ik lees briefly dat het gaat over de looks, kledij en levenstijl die aangespoelde dames aannemen. Vrouwen, meestal alleenstaanden tussen de 45 en de 100 die aan zee gaan wonen en een eigen mode en leefwereld hebben ontwikkeld nadat de kroost het nest verliet of na pensionering. Van de outfit kloppen er een paar zaken zoals de wijde trui omdat die gemakkelijk zit maar niet in wit, beige of kasjmier. Ook de ruime slobberbroek in katoen maar niet in zijde die Diane Keaton promoot. Zij wordt als het te volgen beeld voorgesteld terwijl zij geen 'granny' is. De haren opgestoken dat klopt, maar dat doe ik al zolang 'ik' 'ik' ben. Een ruime zomerhoed in raffia met bloemen versierd, model 'beachside', klopt ook maar die draag ik noodgedwongen om mijn hoofdje te beschermen tegen de felle zonnestralen. Een rieten mandje sleur ik niet mee, dat is zwaar en onhandig om te winkelen. Dat is goed als er alleen 200gr jonge kaas of wat eitjes moet gedragen worden. Wat klopt er nog wel/niet? Wel, fruitschalen vol citroenen omdat ik graag een citroentaart bak. Niet, potjes met kruidenplantjes koesteren op het venstertablet. Niet, de bloemen in de vazen, die blijven in de tuin staan. Iemand zal me wel eens de volledige bladzijde bezorgen om de rest van mezelf te weten te komen. En als laatste voor vandaag is spel nr 7 van Breughel aan de beurt: maskerspel. Waarschijnlijk heeft hij dat leren kennen tijdens zijn Italiëreis en verblijf bij de adellijke families waar dat toneelgenre in volle opgang was in de 16e-17e eeuw. De maskerade, van maschera of een vals gezicht opzetten, dat deden edellieden graag. Tot morgen
Ik ben nog een beetje moe en daardoor voelt alles ook wat kil aan. Maar zeg nu zelf, 16°C is toch niet warm, nietwaar? Ik heb mijn slaap gelaten om regen te zien in plaats van Mercurius, Venus, Uranus, Mars, Jupiter, Neptunus, Saturnus en een sikkeltje maan erbij. Een mooie planetenparade van NO over O naar ZO naar Z, was voorzien om 4u30, maar de wolken staken er stokken voor. Ik ben dan ook niet op stap gegaan om boven op een duin het spektakel maximaal te zien en er volop van te genieten. Ik ben wijselijk met woeffie thuis gebleven. Maar voor een extravagante luchtshow met planeten op een rijtje, is het nu wachten tot 2040. Mischien zal ik me ondertussen nog eens tevreden kunnen stellen met het bekijken van een satelliettreintje van Elon Musk zoals al een paar keer te zien is geweest. Al is dat toch niet hetzelfde als hetgeen de natuur, om de zoveel jaar, voor ons regisseert en demonstreert. Genoeg naar de hemel gekeken, weerom terug naar het aardse bestaan, al passeer ik eerst via mijn heiligen. Een hele reeks godsvruchtige mensen die me door hun namen weer aan wat anders doen denken. Fibronia staat voor mij gelijk aan een heel pijnlijke toestand veroorzaakt door wildweefselgroei in de baarmoeder en buikholte, Perseveranda doet een belleke rinkelen voor mijn doorzettingsvermogen maar ook voor de Marsrover afgeschoten door de Nasa en die succesvol landde op Mars in 2021 en bij Casimir denk ik aan een luxueuze wollen trui die ik nu best zou willen hebben. Maar een nieuwe heilige is misschien in aantocht als binnen enkele jaren de 'Sagrada Familia' zijn voltooiing zal kennen. Sinds 2003 is het Aartsbisdom Barcelona aan het onderzoeken of de zaligmaking van Antonie Gaudi (1852-1926), architect, niet mogelijk is. Dat omwille van zijn majestueuze gebouwen die hij tekende ter meerdere eer en glorie van God. Zelfs op zijn grafzerk in de crypte van de kerk, gaf men al de reden aan waarom men dat zou overwegen:......een man die een voorbeeldig leven leidde, een buitengewone vakman, de auteur van dit prachtige werk, 'de kerk'.....Dat is een korte impressie van heiligheid volgens pijltje. Er zijn nog een paar mensen die ik vandaag terugvind in de annalen van de geschiedenis. Michael Jackson (1958-2009) heeft toch wel indruk gemaakt op een hele generatie met zijn zang, muziek maar ook met zelfverminking zoals ik al zijn zgn beauty-operaties noem. Maar in dat zelfde jaar en dezelfde dag, verdween ook Jasmine, Hilde Rens (1972-2009) van het toneel, het scherm en de bühne. Haar erfenis van haar mooie songs zullen niet rap in de coulissen van de tijd verdwijnen. Nog te veel hedendaagse zangers proberen aan haar te tippen door haar liedjes te vertolken. Weinigen lukt het om een geslaagde interpretatie te geven van "Porselein", "Helemaal", "Licht Ontvlambaar", "Diep in mij" en "Alle meisjes aan de Macht".
Nog een mooi Jiddisch gezegde: bij wie geluk heeft, kalft zelfs de os. Het speeltje nr 6 is een spuitebis of een 'waterpistool'. Tot morgen
En een jarige vandaag. Mijn tweede kleinkind dat de humaniora heeft afgewerkt en een keuze moet maken wat er de komende maanden zal gebeuren: verder studeren, gaan werken of een sabbatical nemen. Ik ben eens nieuwsgierig wat deze achttienjarige zal beslissen. Het is zo precies een keuze maken tussen 'the brains' verder ontwikkelen of de handen wat steviger maken of alles eens rustig overdenken. Dat zal ik wel in de loop van de volgende twee maanden horen. Ondertussen wens ik hem een fijn verlof toe en veel plezier met zijn vrienden die hem vergezellen op een trektocht naar het Noorden van Europa.
Nog een half uurtje regendruppels en de planten en de bloemen hebben weer gezond en kalkvrij water gekregen. Ik moet nochtans goed in het oog houden wat de weersgeteldheid is, want het is vandaag de feestdag van Johannes de Doper en die sleurt een hele resem spreuken met zich mee. Zoals geweten, zijn die gestoeld op eeuwen en eeuwenlange ervaringen en observaties. Ze bevatten dus een zekere kern van waarheid die proefondervindelijk werd vastgesteld. De voornaamste, de waarste en de zekerste spreuk is zonder twijfel: 'wanneer Johannes is geboren, 't lengen der dagen is verloren!'. Al een seconde minder licht vandaag en we zijn weer op weg naar de wintertijd, wil dat zeggen. 'Het weer van St Jan, houdt dertig dagen an'. Als dat inderdaad waar is, dan zijn we gesjost voor de komende maand. Geen dag zonder regen, wil dat zeggen!! En dan is het zeker waar, wat in de volkswijsheid gezegd wordt van deze dag: 'Sint Jan, regenman'. Nog een tweetal: 'Is op Sint Baptist de hemel rein, dan zal hij het ook in juli zijn'. En: 'na Sint Jan moet de koekoek zwijgen, ander is er niet veel goeds meer te krijgen'. Tot zover deze volkswijsheden en spreuken die ik voor waar aanneem.
Nr 5 van de 'Kinderspelen' van Breughel is voor mij een onbekende: uil en uilenkot. Het enige dat ik er over kon vinden is een soort rekenspelletje waarbij dan een figuurtjr dat als uil moet doorgaan op een plankje staat zoals een scrabbleplankje.
Dat is het voor vandaag. Ik wil wel nog Alain de Bottom aanhalen, een hedendaags filosoof die furore maakte met zijn boek "De troost van de Filosofie" (2000). Hij schreef, wat ik echt wel kan beamen omdat ik soms ongelukkige mensen tegenkom: "er zijn weinig dingen waar mensen zich zo toegewijd mee bezighouden als met ongelukkig zijn". Tot morgen
Vier jaar geleden tufte ik naar de Brusselse Rand om mijn 'lagotto romagnolo' uit zijn moedernest te plukken. Kort gezegd is dat een Italiaanse waterhond. Een snuffelhond, die voor drugs aan lucht-en andere havens wordt ingezet en ook gebruikt wordt om de kostbare truffels op te sporen. Hier is natuurlijk niets van dat alles te vinden dus heeft hij zich gespecialiseerd in het zoeken van eten in vuilnisbakken, zakken leegmaken, net zoals de meeuwen. Ik heb dan de houding aangenomen van niets van voeding weg te smijten ofwel heel goed verpakt en besprenkelt met een geurtje van koffiedrab. Het is een dierbare gezel geworden in mijn dagelijkse leven en die op zijn manier op mij let en mij in het oog houdt. We stellen het goed samen en zijn tevreden met wat het leven ons biedt. Zo hoort het ook. De kwajongensstreken zijn er wat uitgegroeid en hij begint me prima te verstaan, als hij goesting heeft natuurlijk. Er is een wederzijds vertrouwen in elkaar van 100%. Zo slijten Raziel en ik, onze uren, dagen, maanden en hopelijk nog vele jaren in elkaars gezelschap. En zo kom ik al aan nr 4 van het 'kinderspeelgoed' van Breughel. Dat is nu werkelijk iets dat de jeugd van tegenwoordig niet meer kent, zelfs mijn kinderen zijn niet op de hoogte dat zoiets bij de na-oorlogse jeugd vermaak kon geven: altaarke en priesterke spelen!!!. Ik was al vergeten dat zoiets ooit had plaats gevonden: miske vieren. Al de benodigdheden daarvoor kon men toen in miniatuurversie kopen maar meestal flansten we alles zelf bij elkaar en lieten onze verbeelding de vrije loop, een eierdopke, een schoteltje, een sjaal, wat lakens, een bijzettafelke en wat krukjes. Want uiteindelijk kwamen er voor de viering toch heel wat attributen aan te pas om een echte kindermis op te dragen: kelk, ciborie, monstrans, pateen, kandelaars, missaalsteun, dikke boeken. Als kledij moest onze fantasie gebruikt worden om kazuifels, albe, stola, cingel, amict en manipel in elkaar te flansen. Een 'bonnet' mochten we niet vergeten op ons hoofd te zetten. De wijn werd vervangen door 'kalissenjab', zelfgemaakte limonade of water. De kerkhostie, het 'Lichaam van Jezus', werd vervangen door 'zure ouwel' die nog altijd wel te koop zijn. Soms gebruikte men ook de grote 'King-pepermunten', die hadden ook veel succes. Een 'godslamp' bleef achterwege, dat vuur van een 'zieltje' was een beetje te gevaarlijk om mee te spelen. Dat is nu echt eens een spel uit vervlogen tijden in het Westen, terwijl er in het Oosten nog altijd de thuisaltaren te vinden zijn en de vieringen die daar bij horen. Morgen weer een ander speeltje onder de loep nemen. Tot morgen
Er verjaart er een vandaag en da 'bennekik'. Hoe oud? Wel, ik kom nog niet in aanmerking om die boosterprik van de 80 jarigen te krijgen, ik ben zelfs nog een jaar verwijderd van 3/4 eeuw. Ik ga jullie niet verder laten tellen, ik draag met fierheid mijn vierenzeventig jaren. Ik ben bekend, maar er zijn er ook die net iets bekender zijn dan ik, die ook wat kaarsjes mogen uitblazen, een glaasje mogen drinken en een taartje mogen eten. Meryl Streep, actrice en bekend van films als, Kramer vs Kramer, Out of Africa, Florence Foster Jenkins, The Iron Lady, Julie Julia en nog vele films meer. Dan Brown, de schrijver van de "Da Vinci Code". De wielergod van de jaren '80, Fons De Wolf, winnaar van Parijs-Roubaix en Milaan-San Remo. Een zangeres kan natuurlijk niet ontbreken, Cyndi Lauper. Een paar van haar songs zal ik zeker eens beluisteren vandaag zoals "Time After Time" en "True Colors". Na deze algemene en belangrijke mededeling is het tijd voor mijn vervolgserie en vandaag ben ik beland bij een 'poppenhuis'. Dat is dus geen uitvinding van 1800-1900 maar al speelgoed in Breughels tijd. En wat verstaat men onder een poppenhuis? Een miniatuurversie van een gebouw of een deel van het gebouw inclusief het interieur, meubelen, voorwerpen en wordt bewoond door poppen. Er is ook een nauwkeurige schaalomschrijving voor de uitvoering van zo'n huisje. Vroeger was de schaal bij de antieke poppenhuizen om en bij de 1:10 (pophoogte, 18cm). De internationale standaardmaat is 1:12 (poppen 15cm) al gebruiken ze nu de moderne modelbouw dikwijls 1:18 voor de huisjes, meubeltjes, voorwerpen. Om een vergelijking te maken, Barbie is 1:6, die is dan 30cm. Het is speelgoed voor kinderen sinds de 19-20e eeuw de massaproductie op gang kwam. Maar er zijn ook volwassen die zich verdiepen in de modelbouw of verzamelaars zijn van oude en antieke poppenhuizen die een sfeerbeeld gaven van het leven van de adel en de begoede burgerij. Vele van die biezondere poppenhuizen zijn te bezichtigen in musea. Het bekendste poppenhuis "Mon Plaisir" bevindt zich in het Schlossmuseum Arnstadt. Een collectie van 82 interieurs, 391 poppen en meer dan 2670 voorwerpen, samensgesteld en ontworpen door Vorstin Augusta Dorothea von Schwarzburg-Arnstadt (1666-1751). Ze begon met het ontwerp, samenstelling en aankleding van haar poppenhuizen, maakte er eigenlijk een miniatuurstad van, in 1697. Ze verzamelde en liet alle objecten maken door ambachtslui en dat tot aan haar dood. Liet niet alleen vele prachtige tafereeltjes na maar ook een gigantische schuldenberg. Maar de collectie is nog volledig en intact gebleven en te bezichtigen. Tot zover de poppenhuizen en nu ga ik mezelf wat verwennen met wat zoetigheden. Tot morgen
"Vóór de langste dag dan neemt de zee, nà de langste dag dan geeft de zee". Een gezegde uit de 'Volksweerkunde'. Het wil eigenlijk zeggen dat er voordien iets minder buien zijn aan zee door het relatief koude zeewater. In de nazomer en herfst zijn de rollen dan omgekeerd. Midzomer, zomerzonnezwende, juniwende, zomerwende, zonnewende, allemaal omschrijvingen van de 'langste dag van het jaar en de kortste nacht. De zon staat om 11u14 loodrecht op de Kreeftskeerkring, een denkbeeldige cirkel op het noordelijk halfrond van onze wereld. Dat luidt het begin van de astronomische zomer op het noordelijk halfrond in. En op dàt uur zal ik een toost uitbrengen, dat ik gezond en wel de winter ben doorgekomen en de laatste dag van mijn 73 jarig leven, gezond en wel kan vieren. Evenwel zonder speelgoed. Alhoewel dat had best gekund, had ik ze niet kwijtgespeeld zoals enkele dagen eerder beschreven (blog 11/06) en met een remplacant tevreden moet zijn. Speelgoed nr 2 van Breughel is een 'speelpop'. Ik durf te veronderstellen dat ieder meisje wel in haar leven ooit een pop heeft gekregen en er al dan niet mee heeft gespeeld. Men beweert dat 'een pop' wel het oudste speelgoed ter wereld kan zijn want zelfs in de Egyptische graven vond men poppetjes als gift of gave neergelegd bij de mummies. Verkleinde kopieën van echte vrouwen zijn er wel altijd en overal ter wereld geweest, zoals de beeldjes van de vruchtbaarheidsgodinnen. Vanaf de 16e eeuw ziet men afbeeldingen van een pop op schilderijen verschijnen als een alledaags speelgoed. Vanaf de 17-18e eeuw verschijnen er poppen waar er een mechanisme was ingewerkt voor bewegende armen en benen. Door de uitvinding en gebruik van de 'veer' in de pop en hiermee bedoel ik niet een 'veer' van een vogel, een overzetboot of een horloge, probeerde men ze wat levensecht en natuurgetrouw te maken. Gaandeweg komen er ook de luxe-uitvoeringen van de poppen in geglazuurde porselein. Om ze beter te kunnen beschilderen en van rouge en lippengloss te kunnen voorzien, gebruikte men uiteindelijk de ongeglazuurde porselein, de zgn biscuit, en dit zijn geen koekjes. De lappen- en stropoppen zag men vooral bij de gewone mensen. En nu zijn er de kunstige, bijna levensecht ogende babies en kleuters, die de mensheid verleiden een speelpop in huis te halen. Het heeft lang geduurd eer er een mannelijke variant kwam. Die zagen we dan eerst en vooral verschijnen in de USA. De Uncle Sam poppetjes, de figuurtjes die cowboy en indianantje speelden en later kwamen de actionmen erbij. Vergeten we zeker en vast onze 'Ken' niet van de Barbies.
En de coronacijfers stijgen weeral overal en dus doet onze taalontwerper maar lustig verder om nieuwe woorden van dat fenomeen met zijn gevolgen, te omschrijven. Vandaag: tweestreepjesmens oftewel een coronatestpositief persoon. Is dat geen goeike? Tot morgen
"Er is geen weg naar vrede, vrede is de weg" zei E.R. Zydervelt. En als dat zo maar eens waar kon zijn dan zou de 'Internationale Dag voor de Vluchteling', zoals vandaag voorzien is, niet meer moeten bestaan.
Voor de tweede keer in het korte leven van mijn zo geliefde blog, begin ik weerom een huzarenstukje te schrijven. Mijn eerste langdurige opdracht die ik mezelf had opgelegd begon op 3 september 2021 en eindigde op 31 december 2021 en betrof de 126 spreuken, uit het schilderij 'De Omgekeerde Wereld' uit 1559. Geschilderd door Pieter Breughel de Oude (1525 '30?'-1569). Iedere dag eentje beschreven en soms van commentaar voorzien. Met het vooruitzicht van de grote vakantie en het amusement dat ik moet bezorgen aan de kleinsten en een beetje grotere kids, ben ik ook een ander schilderij gaan bekijken van deze schilder van het leven van 'alledag'. "Kinderspelen", 91 kinderspelletjes die Breughel, voor alle volgende generaties uitbeeldde en die hij onsterfelijk maakte op doek in 1560. Het is weerom historisch te noemen omdat het ons een inkijk geeft in het leven van iedere dag van het Middeleeuwse kind. Het schilderij, 118cm hoog en 161cm breed, een olieverfschilderij op eikenhout, bevindt zich in het 'Kunsthistorisches Museum' in Wenen. Wie de oostenrijkse hoofdstad bezoekt kan er meteen eens een blik op werpen. En wat zijn 'kinderspelen' precies? Iets waar de 1,5- 12 jarigen en alle volgende jaren, zich mee kunnen bezighouden. Ook in het tijdperk van electronica, internet, sociale media en ga zo maar door. Vandaag een spelletje dat nog gekend is: bikkelen. Een behendigheidsspelletje dat al beschreven staat in Homerus zijn Ilias, op Griekse vazen te zien en op fresco's van de vroegere Romeinse villa's. Een spelletje dat op de speelplaats gespeeld wordt door zowel jongens als meisjes en wel met '5' bikkels. Die klompjes zijn van hard metaal, dat de vorm heeft van het 'sprongbeen van het enkelgewricht' van een schaap. Daar werd oorspronkelijk mee gespeeld, niets ging verloren nietwaar als men een beest slachtte! In het Frans hoort men nog de oorsprong van de bikkel: jeu d'osselets. Het spel uitleggen vraagt te veel van mijn 500 woorden. Kortweg, er is de 'opwerpsteen' soms 'den boer' genoemd of, hoe kan het ook anders 'the Jack' in het Engels. Dan is er de voortgang van het spel door het feilloos uitvoeren met de bikkels van verschillende figuren zoals maaien, zaaien, planten, kappen, muurtje bruggetje enzovoort enzoverder. Al de spelregels zijn te vinden op het keislimme net. En nu bikkelen maar! Morgen wat anders.
De zee: je grootste vriend maar tevens je grootste vijand. Dat zeg ik tegen de kids altijd om hen aan te manen toch respect te hebben voor dit natuurfenomeen. Luisteren naar de redders en blijven waar het veilig zou kunnen zijn. Hoogtij, laagtij, springtij, kellen, muien, wind, niets zo mooi en soms zo onschuldig ogend en golvend maar oh zo gevaarlijk. Het is bij de eerste overrompeling van de kust maar weer eens gebleken dat de 'zee' neemt als men haar niet respecteert. Tot morgen
'Wereld Drenteldag' vertaling van 'World Sauntering Day'. Een zekere Mr Rabe pleitte in 1979 om eens een dag in te lassen om het wat rustiger aan te doen, de wereld rondom ons eens wat beter te bekijken en daarvoor de tijd te nemen. Dat moeten ze mij natuurlijk geen twee keer zeggen en dat heb ik deze morgen ook al gedaan. Deze nacht heeft het onweer, maar vooral de regen die erop volgde, al het stof eens weggespoeld van de planten, zodat hun poriën ook weer openstaan. De bloemen en struiken kregen voldoende water. Een regenbui heeft niet hetzelfde effect al ik die rondga met mijn gieterke. De diepste wortels krijgen dan genoeg vocht. En zo iets zie je direct bij de flora. Deze morgen stond er alles fris, gezond en opgekuisd bij. Het is nu eventjes geen 'zon'dag, wel een frisse dag en dat geeft mijn huid wat adempauze. Nochtans is er nog altijd een zéér hoge luchtdruk aanwezig: 1037,9 hPa. En aan wie hebben we die uitdrukking en die eenheid van druk te danken? Aan Blaise Pascal (1623-1662), wis-en natuurkundige, theoloog, apologeet (verdediger van het christelijk geloof). Niet alleen de eenheid van druk gebruikt zijn naam als uitvinder, maar hij ontwikkelde ook de eerste mechanische rekenmachine, het is ook de man van de kegelssneden en de waarschijnlijkheidsberekening in de driehoek van Pascal. Ooit hebben velen dat allemaal moeten leren in de lessen natuurkunde en is het ver zoeken in ons geheugen wat het allemaal betekent. Maar de hecto Pascal, hPa, wordt nog iedere dag gebruikt in het weerbericht. Wat minder geweten is van deze man, is dat hij de uitvinder is van 'het openbaar vervoer'. Hij richtte in Parijs de 'Maatschappij tot uitbating van de koetsen' op. Een lijndienst waar de gewone Parijzenaar, mits een kleine vergoeding, van gebruik kon maken. De winst verdeelde hij onder de armen. Deze vroeg gestorven filosoof heeft een paar prachtige citaten genoteerd zoals: "het hart heeft zijn redenen die de rede negeert". Einde citaat. Nu gebruik ik een tongbreker om aan te kondigen wat mijn volgende activiteit is. Deze werd geschreven door Alex van der Heide (1909-1976): Een zekere Aghmad uit Bagdad. Zat plat met zijn gat op een badmat. Zo las hij zijn dagblad. En iedereen zag dat. 't Is gek maar in Bagdad mag dat. Tot morgen
Warm is het aan onze Belgische kust. Warmer is het in het centrum van ons landje. Warmste plekjes zijn vandaag te vinden in Limburg en de Ardennen. Gelukkig woon ik aan zee waar de zeebries voor de nodige verkoeling zorgt zonder electriciteit te moeten verbruiken. Een weertje naar mijn hart om het zo te zeggen, warm genoeg om in de schaduw te kunnen lopen of zitten. Maar daar kan ook een ander gevaar schuilen als men niet voorzichtig is. Spinnen en mieren die tuk zijn op mensenbloed. En gebeten ben ik!! Volgens de ene zijn het spinnenbeten, volgens de andere mierenbeten wiens nest ik vernietigde. Feit is, wie het ook gedaan heeft, me heel veel jeuk bezorgde en een joekel van een boebel op mijn handen. Dat heb ik dan ook weer eens meegemaakt in mijn jonge leven. Nooit te oud om kennis te vergaren en sommige weetjes kom je pas te weten als je er mee geconfronteerd wordt. Het was kuisdag vandaag, tegen de natuurlijke gang van zaken in, want dat gebeurt normaal op een donderdag. Maar deze week had ik op die dag belangrijker afspraken dan met een dweil en stofdoek rond te lopen. Dat is de reden dat ik mijn krant nog niet niet gelezen en uitgeplozen heb. Van alle nieuwsberichten die ik op een andere manier kreeg (horen of zien) is naast de prinselijke en koninklijke modeshow in het koninklijke paleis van Noorwegen, het overlijden van Jean-Louis Trintignant (1930-2022) dat me opviel. Weliswaar was deze Franse acteur de 90 al lang gepasseerd, maar ik associeer hem met mijn jeugd. Zijn hoofdrol in "Un Homme et une Femme" samen met Anouk Aimée in een film van Claude Lelouch gedraaid in 1966, maakte een onuitwisbare indruk. Ook de muziek van Francis Lai heb ik nog jarenlang gedraaid om me terug te wanen in de cinema waar ik de film zag, in Nice. Toen een mooie stad en nu een stad met heel veel problemen, allerhande. Maar toch met veel minder gevaarlijke omstandigheden dan in de Oekraïne, waar een 'russofascistisch' bewind probeert te zegevieren. Zo omschrijft mijn vriend 'Van Dale' de Russische variant die op gevoelens van nationalisme en mythevorming rond het Groot-Russische verleden wil inspelen, door een revanchisme te rechtvaardigen als gevolg van recent verlies van geopolitieke invloed. Een betere en andere omschrijving dan de uitleg die 'den dikke' voor zijn nieuw samengesteld woord geeft, is er voor die term niet te vinden. Vandaar dat ik zijn exposé hier heb overgenomen. Tot morgen
Geen malse frisse regen dit jaar om de struiken, bloemen en gras van water te voorzien. Ik zal vanavond met mijn gieterke mogen rondlopen om in ieder geval mijn geraniums, vlijtig liesjes en rhodondendrons in pot, van het nodige vocht te voorzien. Het gras kan een stootje verdragen en hoeft er voor mij niet grasgroen en spic en span, uit te zien. Eén regenbui en de rosse en verbrande kleur is verdwenen. Gras krijg je niet kapot ook al ziet het er versleten en verwaarloosd uit. Vandaag zal ik niet veel met de bal moeten spelen, zelfs de hond weet dat het geen temperaturen zijn om een inspanning te leveren. Hij ligt roerloos aan mijn voeten. Voor mij is dit weer ideaal om op blote voeten rond te lopen en af en toe met mijn shorts te paraderen in de tuin. Het is de 'Dag van het Werkplezier' en dat 'werken'zal met plezier en met mate binnenshuis gebeuren want zelfs aan zee is de thermometer de hoogte ingeschoten. Ik lees dan maar alles in de krant. En één artikel in de gazet bezorgde me wel een dubbel gevoel: eerste 'welzijnskippen' in de winkelrekken. Ik ben hoe dan ook een dierenliefhebber en ik gebruik met mate het vlees dat de dieren, met geschikt vlees voor mensenconsumptie, aan mij afstaan na een 'geweldig' leven te hebben geleid. En dat 'geweldige leven' voor de kippen doet me mijn wenkbrouwen fronsen. Want hoe dan ook, is slachten een 'geweldadige dood'. Zò geweldig is dat leven niet te noemen en voor mij is dat een cynisme van de bovenste top. De 'welzijnskippen' voldoen aan de criteria van het 'Better Chicken Commitment' en krijgen dan het zeer gegeerde label 'Beter Belgisch Leven' en toch zijn ze allemaal ondanks dat etiket, zo dood als een pier. Hoe moeten deze geslachte kippen geleefd hebben? Een hele resem voorwaarden moeten er voldaan zijn en dat gaan we zeker proeven als we een mals kippetje op ons bord hebben! Eerst en vooral gaan de kwekers een 'trager groeiend ras' introduceren, of dat iets aan de levenskwaliteit van de kip gaat verhelpen weet ik niet want ze wordt gekweekt voor de slacht. Ons kakelend beestje zal 50 dagen mogen leven in plaats van 42. Niet de gewone kip van vandaag maar het 'traaggroeiende kieken. Gejuich alom, ze krijgt bij leven en welzijn 40% meer ruimte om haar poten te strekken en daarna uit te rusten op zitstokken die ter hunner beschikking worden gesteld. Verder worden er piksubstraten in strobalen gestoken om hun natuurlijk gedrag van wormen zoeken in de aarde (dat natuurlijk niet meer mag), te stimuleren. Gelukkig wordt er tijdens haar kortstondige leven ook véééél minder antibiotica toegediend alleen als het noodzakelijk zou zijn. En natuurlijk worden de kippenkwekers in dit proces om 'welzijnskippen' te bekomen, deskundig begeleidt door ambtenaren van het ministerie van landbouw, consumentenzaken en gezondheid. Dat zijn mijn bedenkingen bij het leven van een welzijnskippetje. Tot morgen
Ik gebruik mijn blogtitel van exact een jaar geleden.Toen was het hier 28°C en was het ook puffen blazen. Enfin, met zo'n weer is het tot een uur of 6 in de namiddag binnen blijven. En dan een heerlijk koel plekje opzoeken waar de zon haar stralen niet heeft heen gestuurd. De dagen zijn lang. Ik kan dus tot in de late uurtjes van het warme weer genieten want "er is geen bal op teevee" zoals de Nederlandse groep 'Doe Maar' zong. Deze morgen ben ik al op pad geweest om de beoordeling van de scans van mijn inoxplaat, te aanhoren. Ze zit nog op haar plaats, de kooi doet goed haar werk en zorgt ervoor dat mijn zenuwen beschermd worden. De afqpraak voor volgend jaar is al vastgelegd wat toch wel zeer handig is om dat al te weten. Triest kijk ik naar het artikel in de krant met als 'kop': Finis lectionun Latinarium = gedaan met de lessen Latijn in het hoger niet universitaire onderwijs. Spijtig want nu kan ik mijn tekort aan Latijnse kennis, de taal van Cicero, nooit meer inhalen. Zeker de enkele proffen aan de universiteiten vinden dat een ongelukkige beslissing. Volgens hen leer je beter analytisch te denken door de vele ontledingen van ingewikkelde zinnen. Ik zal het moeten stellen met overschrijven van uitdrukkingen en gezegdes, er zijn er meer dan 170, die in boekjes gebundeld zijn. Door af en toe wat Latijnse woorden te gebruiken krijg ik misschien ook een aura van geleerdheid zoals sommige politici deden om iedereen te imponeren. Maar met dit citaat wil ik niet imponeren maar gebruiken om een overlijden van een vriendin van mijn moeder, die me ook dierbaar was, te melden: vriendschap vergroot het geluk en vermindert ellende, door onze vreugden te verdubbelen en ons verdriet te delen. Voilà, ik heb gezegd en geschreven en weet niet goed wat nu te zeggen, dada voor iedereen of dodo voor iedereen. Tot morgen
Zoals al meermaals is gebeurd begin ik met een vaag plan over wat ik ga schrijven. En dan komt er dikwijls, door een stom toeval iets anders op mijn pad. Zoals vandaag: ik constateer dat ik nr 888 aan het schrijven ben. En dat is wel een heel speciaal getal. Mocht ik een Chinees wezen, dat zou dan het summum van geluk zijn. Acht is namelijk het geluksgetal bij uitstek voor onze verre Oosterse buren en wel omdat het lijkt op het symbool van 'oneindigheid' = ∞. Het lijkt ook op een knoop die een succesvolle unie symboliseert. Het opperste geluk in de Chineze numerologie is 3× een 8. Samen met de kleur geel, die me niet genoeg flattert, is het een symbool van rijkdom en voorspoed voor duizenden jaren. Zo lang zit iedereen nog opgescheept met een blog van 'pijltje'. Dat is dus een 'tripel eight', zoals wordt gezegd. Maar wat blijkt? Een 'Tripel Eight' is toch wel een Belgisch biertje zeker en onvermijdelijk met 8 geassocieerd. Een biertje van 8,8% alcohol, met een kruidige smaak, licht fruitig, niet droog en niet zoet. Dat is niet mijn vaststelling maar het promo-praatje dat er bijhoort en gegeven door een biersommelier, een kenner dus. Het belangrijkste vermeld ik nu omdat ik daar iets over wilde zeggen: het is een 'blond' bier. En 'blond' was gisterenavond het thema bij 'klikipedia' in 'Iedereen Beroemd' op TV 1. De kandidaten moesten een zoektocht doen met 'klik, klik, klik', gaande van 'Blondi', de hond van de dictator die oorlog en vernieling in Europa teweegbracht, naar 'Blond' als haarkleur. Het werd een redelijk lange zoektocht vooraleer men het veel geprezen 'dom blondje' had gevonden. En deze morgen was er, om het compleet te maken om 07u 32, een song van de Amerikaanse popgroep 'Blondie' die een van hun nummers ten gehore bracht "Sunday Girl" dat me aanspoorde om verder te doen met de zin "hury up, hurry up" en daaraan toevoegde "and wait". Dat heb ik dan maar gedaan want ik had mijn krant nog niet uitgelezen. Om verder te gaan in de numerologie, in het Westen is het cijfer '7' dat geluk brengt. Denken we maar aan, te beginnen met God schiep de wereld in 6 dagen en 1 rustdag = 7 dagen van de week. De oud Griekse stad Thebe had 7 poorten, Rome werd gebouwd op 7 heuvels, de 7 wereldwonderen in de Oudheid enz. Als inspiratiebron voor ons maatschappelijk en geëngageerd sociaal werk, houden we nog altijd de '7 Werken van Barmhartigheid' in ere: de hongerigen spijzen, de dorstigen laven, de naakten kleden, de vreemdelingen herbergen, de zieken verzorgen, gevangen bezoeken en de doden begraven. Verder zijn er in de Christelijke religie, zeven 'hoofdzonden' en 7 'sacramenten' die er voor zorgen dat onze zonden vergeven worden zodat we naar de hemel kunnen rijden in een hemelse wagen, voortgetrokken door 7 witte schimmels zoals bezongen door The Pebbles in "Seven Horses in the Sky". Genoeg voor vandaag. Tot morgen
Een reactie van een lezer heeft me van 'mijnen à propos gebracht'. Met als gevolg dat ik een extra studie-uur heb moeten inlassen om een antwoord te kunnen geven op de opmerking die gedaan werd. Kort en bondig gezegd, wat natuurlijk als ge mij kent niet lang bondig zal blijven: polemiek is een pennenstrijd en geen afgeleide van polemologie, dat de 'wetenschap van oorlog en vrede' is. Een polemiek is een openlijk gevoerde schriftelijke bestrijding van verschillende standpunten tussen vakgenoten, in dit geval zou ik zeggen 2 gepensioneerden die van mening verschillen over de betekenis en inhoud van een woord. Na zéér grondige studie van een dik halfuur kom ik tot het besluit dat 'polemiek' van het woord 'polemica' komt. 'Twistleer' zijnde een leer die leert hoe schriftelijke ruzies te beslechten en/of controverses uit te lokken. Het is zelfs een literair genre geworden en dikwijls opgevoerd in de kranten of tijdschriften. Meningsverschillen en standpunten over godsdienst, onderwijs, wetenschap, kortom al wat de mensen betreft kan onderwerp zijn van een 'polemiek'. Vandaar waarschijnlijk de verwarring voor deze 'oorlog van woorden' die geen vrede kent en jarenlang het papier kunnen teisteren. Dat kan wel boeiend zijn voor de lezer die dan weer eens voor het standpunt van de ene partij valt en dan weer eens het andere verguisd en vice versa. En politiek en politici zijn dikwijls de issues die in polemieken aan bod komen om allerlei redenen. Zoals de vraag waarom er zoveel verkozenen de kap over de haag smijten na luttele tijd. Een goed betaalde job vaarwel zeggen, meestal is dat omdat er een nog betere betaalde job in het verschiet ligt of om de teleurstelling dat er geen betere betaalde job in het verschiet is en middelmatigheid voor de rest van de dagen in het vooruitzicht zijn. Voor een ambitieuze man of vrouw is dat een doemscenario waar dan een andere weg wordt ingeslagen. Excuses té over om zijn/haar besluit te rechtvaardigen: 1) de regering beslist alles: dat is in mijn ogen een evidentie, fronderen is voor de oppositie weggelegd, niet 'regeren'. 2) iedereen moet in de pas lopen: normaal dat partijleden, na interne discussie, eensgezind moet naar moeten buiten treden. 3) het gaat veel te traag: iedereen wil solo slim spelen en gunt de ander geen succes, afremmen wat moet beslist worden door opmerkingen en obstructie te voeren. 4) de bagger op sociale media: mijn antwoord, onze politici waren de eerste die geld noch moeite spaarden om bekendheid te verwerven bij iedereen via facebook, instagram, twitter, whatsapp en ga zo maar door, om stemmen te ronselen om verkozen te geraken. De inspanningen verzilveren noemt men deze uitstap, maar soms vergeet men al eens dat toekomstige werkgevers soms een beetje weigerachtig kunnen staan om al te fanatieke en dominante werknemers in een bedrijf op te nemen. Voilà, ik heb gezegd en gesproken en nu ga ik me verheugen op het bezoek van deze namiddag, wat sjouwelen, wat nieuwtjes uitwisselen en vooral wat koffie en veel koekjes. Tot morgen
Dat werkwoord verdient eens een titel te krijgen en vervoegd te worden. Schrijven is mijn lange lust en leven. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ik dat nog heel vele jaren kan doen en dat ik niet moet schrijven: ik heb ooit geschreven in mijn leven. Schrijven is plezant om eens woorden te gebruiken die niet meer zo goed in de mond liggen, woorden die ik ken maar in de spreektaal nooit gebruikt worden maar wel op papier, synoniemen zoeken, op mijn gemakske de kronkels in mijn brein te kunnen uitwerken. Nieuwe woorden leren kennen zoals ik daarjuist nog leerde: polemologie. Dat is een wetenschap die oorzaken van oorlog onderzoekt en daarbij een bijdrage levert tot de 'totstandkoming' van een duurzame vrede. Een tijdje heeft men het als 'leervak' aan de universiteiten gedoceerd, zowel in Nederland als in België. Die richting is evenwel een stille dood gestorven. Nieuwe elan aan dat vraagstuk werd er gegeven toen in 2003 de wapenhandel geregionaliseerd werd. Men beschikt nu in Vlaanderen over het 'Vredesinstituut', een paraparlementaire instelling die beleidsadviezen geeft inzake wapenhandel en vredesvraagstukken. Het zijn geen academici, maar beroepspolitici die zich buigen over 'Oorlog en Vrede' en niet door het boek van Leo Tolstoj (1828-1910) te lezen. Schrijven schrijven schrijven. Het is nog wat frisjes buiten en ideaal om me binnen nog wat rustig bezig te houden. Want de 'stilte' buiten is hier al enige maanden zoek sinds er bij de buren gevelrenovatie bezig is. Zoals iedereen wel weet, kunnen metsers en schilders en nog vele andere beroepen niet zonder radio hun werkzaamheden verrichten. Liefst natuurlijk met een volumeknop op maximum ingesteld. Ik ben al gelukkig dat hun gekozen zender 'Radio Nostalgie' is. Ik kan veel ouwe gouwe liedjes meezingen en dat tempert de irritatie van het voortdurende lawaai. Ik zou bv de Heilige Antonius van Padua (1195-1231), minderbroeder, kerkleraar, theoloog, kunnen aanroepen om de verloren stilte terug te vinden. Zoals ieder jaar is zijn sterfdag zijn naamdag geworden en blijven we deze Sint aanroepen om een verloren gewaand 'iets' of wat dan ook, terug naar zijn eigenaar te brengen. Maar de Limburgse band 'Rowwen Hèze' gebruikt in zijn lied "Sint Antonius" zijn volgende woorden, weliswaar niet in het Italiaans of Latijn, maar in het Horsterse dialect (Horst aan de Maas, Nederland): "...soms is 't baeter iets moëis te verliezen, baeter iets verliezen dan daat ge 't noëit het gehad.....". Met die levenswijsheid sluit ik mijn discours vandaag af. Tot morgen
