|
Een reactie van een lezer heeft me van 'mijnen à propos gebracht'. Met als gevolg dat ik een extra studie-uur heb moeten inlassen om een antwoord te kunnen geven op de opmerking die gedaan werd. Kort en bondig gezegd, wat natuurlijk als ge mij kent niet lang bondig zal blijven: polemiek is een pennenstrijd en geen afgeleide van polemologie, dat de 'wetenschap van oorlog en vrede' is. Een polemiek is een openlijk gevoerde schriftelijke bestrijding van verschillende standpunten tussen vakgenoten, in dit geval zou ik zeggen 2 gepensioneerden die van mening verschillen over de betekenis en inhoud van een woord. Na zéér grondige studie van een dik halfuur kom ik tot het besluit dat 'polemiek' van het woord 'polemica' komt. 'Twistleer' zijnde een leer die leert hoe schriftelijke ruzies te beslechten en/of controverses uit te lokken. Het is zelfs een literair genre geworden en dikwijls opgevoerd in de kranten of tijdschriften. Meningsverschillen en standpunten over godsdienst, onderwijs, wetenschap, kortom al wat de mensen betreft kan onderwerp zijn van een 'polemiek'. Vandaar waarschijnlijk de verwarring voor deze 'oorlog van woorden' die geen vrede kent en jarenlang het papier kunnen teisteren. Dat kan wel boeiend zijn voor de lezer die dan weer eens voor het standpunt van de ene partij valt en dan weer eens het andere verguisd en vice versa. En politiek en politici zijn dikwijls de issues die in polemieken aan bod komen om allerlei redenen. Zoals de vraag waarom er zoveel verkozenen de kap over de haag smijten na luttele tijd. Een goed betaalde job vaarwel zeggen, meestal is dat omdat er een nog betere betaalde job in het verschiet ligt of om de teleurstelling dat er geen betere betaalde job in het verschiet is en middelmatigheid voor de rest van de dagen in het vooruitzicht zijn. Voor een ambitieuze man of vrouw is dat een doemscenario waar dan een andere weg wordt ingeslagen. Excuses té over om zijn/haar besluit te rechtvaardigen: 1) de regering beslist alles: dat is in mijn ogen een evidentie, fronderen is voor de oppositie weggelegd, niet 'regeren'. 2) iedereen moet in de pas lopen: normaal dat partijleden, na interne discussie, eensgezind moet naar moeten buiten treden. 3) het gaat veel te traag: iedereen wil solo slim spelen en gunt de ander geen succes, afremmen wat moet beslist worden door opmerkingen en obstructie te voeren. 4) de bagger op sociale media: mijn antwoord, onze politici waren de eerste die geld noch moeite spaarden om bekendheid te verwerven bij iedereen via facebook, instagram, twitter, whatsapp en ga zo maar door, om stemmen te ronselen om verkozen te geraken. De inspanningen verzilveren noemt men deze uitstap, maar soms vergeet men al eens dat toekomstige werkgevers soms een beetje weigerachtig kunnen staan om al te fanatieke en dominante werknemers in een bedrijf op te nemen. Voilà, ik heb gezegd en gesproken en nu ga ik me verheugen op het bezoek van deze namiddag, wat sjouwelen, wat nieuwtjes uitwisselen en vooral wat koffie en veel koekjes. Tot morgen
|
