Het stond in de sterren geschreven, en het waren er veel deze ijskoude nacht, dat de mannen vóór middernacht een akkoord zouden bereiken. Ze moesten zorgen dat ze aan zet bleven want de koning had een ultimatum gesteld: een overeenkomst moet er zijn voor februari begint. En voor de onderhandelaars moest alles in kannen en kruiken zijn vóór de deathline van het ter perse gaan van de kranten, verstreek. Om 22u ten laatste, moest er dus naar de koning gegaan worden. Arizona is geboren en wapperde de kleurrijke vlag boven de Koninklijke Militaire School en naast te tricolore op het Koninklijke paleis. Zo kon het geboortekaartje nog in de weekendkrant komen. Anders zou de aankondiging van dit heugelijke feit moeten wachten tot de dinsdagkranten verschenen. Dat kon Bartje, Connor en George-Louis zichzelf niet aandoen. Nu is het nog even wachten wie al die ministerposten zullen bekleden. Hoeveel dagen hebben deze mannen nu gepalaverd? Meer dan 200!!!. Dan zeggen ze van de vrouwen dat het babbelkousen en kletswijven zijn. Ge maakt mij niet wijs dat die daar gans de tijd hebben gesproken over hun meningsverschillen en hoe die op te lossen. Ik denk dat er af en toe een spelletje kleurenwies, mens-erge-je-niet, stratego, schaken en monopoly op het appèl waren, want je kan toch geen uren en nachten bezig zijn met een formatie-opdracht en aan één stuk door debatteren. Na één uur ben ik al moe van te praten en die mannen doen dat uren aan een stuk. Afijn, het is voorbij en we kunnen ons de volgende uren verheugen in nieuwe ministers.
Klara stelt een Britse folksinger voor: June Tabor, een autodidact voor het zingen van volksmuziek. Meer kan ik er niet over zeggen. Mijn muziekgeschiedenis is tot hiertoe een pover beestje, ik heb er weinig kennis van, zeker wat de vrouwelijke componisten en muzikanten betreft. De filosofie is weer geldig voor 2 dagen en is dit keer geschreven door de Duits-Zuid koreaanse schrijver en filosoof Byung Chul Han: "Contemplatie is herhaling". Dat kan enigszins kloppen want contemplatie is verwant aan meditatie, het nadenken en bespiegelen van verleden en heden en eventueel een overpeinzing van de toekomst. Einde van de blog van één februari. Het is té mooi weer om te blijven binnen zitten. Tot morgen
Er was gisterenavond geen enkel programma dat me aan de buis kon kluisteren, zelfs "De Rugzak" begon me de keel uit te hangen. Het is altijd hetzelfde met al die durf-alls die overal naar toe trekken om toch maar reisdocu's te maken die de mensen tot het uiterste drijven en de kleine kantjes van iedere deelnemer tonen en op pelicule vast te leggen. Ze hebben wel een gemeenschappelijk scheldwoord om hun frustratie, kwaadheid, irritatie, plezier of verbazing te benoemen: fuck, fuck, fuck en dat tot in de 20e graad. Of ze nu aan de noordpool vertoeven, of in de woestijn, of in de Australian bush, er zijn de gemeenschappelijke vloeken bij pijn, heimwee, verdriet. Was er vroeger het 'godvermiljaardenondeju' dan zijn na zovele jaren de koperen en papieren spreuken van 'hier vloekt men niet, god ziet u' vervangen, door zoals bijna alles, het Engelse 'fuck'. Geen zin wordt er meer gesproken zonder dat dàt woord er ingelast is. Eerlijk gezegd, ik ben er allergisch aan geworden, ik heb er alleen het bijkomende eczeem nog niet van gekregen. Maar 's avonds wil ik toch altijd die tv aanzetten, gewoon om wat kleur te zien in de duisternis en een stem te horen. Ik zet wel onder alle Vlaamse,Nederlandse en Engelse programma's teletekst, zodat het lawaai van de stemmen niet overdonderend is in de stilte van mijn huis. Vandaag zou het dan de ultieme datum zijn dat er een nieuwe regering tevoorschijn komt. Althans dat zou Bartje aan de Koning moeten gaan zeggen. Was het niet zo voor te wenen, ik zou plezier hebben van het theater dat opgevoerd wordt door ene Connor. Volgens mij is dat zijn wraakaktie voor het leed dat hem is aangedaan om als ongecontrolleerde zatterik door het stof van de partij en de Wetstraat te moeten gaan. De mooie jongen laat zich echt van zijn kleine kantje zien en wil tegen de grote broer optornen door dwars te zitten op alle voorstellen die er gedaan worden. Wat is onze stem van juni 2024 in dat rancuneuze vertoon nog waard? Voor Bart is burgemeester zijn belangrijker dan federaal premier zijn en dat laat hij duidelijk blijken. Ik denk ook wel dat zijn grote droom van een Vlaamse land, stilletjes overtroefd wordt door de werkelijkheid, dat we hoeveel ministers we ook hebben, op wereldschaal niks te betekenen hebben. Misschien luistert hij vandaag ook eens naar "As tears go by" van Marianne Faithfull (1946-2025) of nog beter naar "The Ballad of Lucy Jordan". De zangeres met de doorleefde rauwe stem van roken en drinken. Enfin, de wijsbegeerte roept me: "om zijn reputatie te behouden moet elke wetenschapper zeggen dat hij een hekel heeft aan metafysica": schreef Alfred Whithead, een Brits Amerikaans filosoof, natuur- en wiskundige. Ik heb daar weinig aan toe te voegen. Evenals aan de pianiste, jazzzangeres componiste Cecile McLorin Salvant. Nu ga ik nog een beetje van de zon genieten. Tot morgen
"Rainy Days", bezongen door 'V' alias van de Zuid-Koreaanse zanger Kim Tae-hyung en bezorgt door Ivo. Het kan niet natter worden en gelukkig zou die waterdrager deze middag al gepasseerd zijn. Gisteren is dan ook de loodgieter geweest om het lekkende toilet te repareren, maar hij moet het wisselstuk bestellen en tot volgende week zal er dus een blijvende lekkage zijn in mijn wc-pot. Zo is dat nu eenmaal als het kraantjeswater té veel kalk bevat; alles verstopt op den duur. Dat Trump als een daadkrachtige president wil overkomen is geen nieuwigheid. De vorige keer was er de eerste week van zijn ambtsperiode ook de ondertekening van allerlei presidentiële besluiten. Vele werden door de vertegenwoordigers van het volk en de rechters teruggefloten, maar dat gebeurde in stilte terwijl zijn besluiten met telelenzen de wereld werden ingestuurd. Zo wil hij zich doen voorkomen, dat hij een man van zijn woord is en het logge bestel van de fedrale administratie van de overheid wil afslanken. Naar het voorbeeld van Elon Musk, die ook zijn medewerkers per mail de keuze gaf om zelf op te stappen en 3 maanden uitbetaald te krijgen of ontslagen te worden, doet Donald een voorstel aan 2 miljoen federale ambtenaren om een ander werk te zoeken en uitbetaald te worden tot september. Als er geld is natuurlijk. Aan alle beslissingen en besluiten voel je dat de arbeiders of beter gezegd, de vakbonden nooit een gesprekspartner voor zijn Republikeins beleid zullen worden en dat de gewone arbeiders een speelbal zijn van de CEO's van grote bedrijven en dat niemand hen verdedigd of het voor hen opneemt. Genoeg gezeverd over de 'blonde bles'. Hier zitten we nog altijd te wachten, 7 maanden na de verkiezing, op een nieuwe regering. Op luchtbedjes tussenin wat uitrusten tijdens de nachtelijke gesprekken in de Koninklijke Militaire School, heeft niks uitgehaald. Ik ben tegen het twee partijen stelsel in een land, maar dat heeft wel een voordeel dat er geen maanden moet gepalaverd worden over een regeringssamenstelling. De winnaar, zelfs met 0,1 %,heeft het hoge woord en diens wil is wet. Ik zal maar vlug eens kijken naar de muzieklijst van Klara, want muziek brengt vrolijkheid en blijheid. Dat zou tenminste moeten zijn met Séverine Ballon, componiste en celliste. Het zijn voornamelijk improvisaties en daar hou ik niet zo van. Over naar de filosofie, waar men de Vlaamse Patricia de Martelaere (1957-2009) citeert:"Leren sterven is als leren zwemmen". Hoe om te gaan met de eindigheid van ons bestaan? Ik ga er vandaag niet over nadenken, de dag huilt al meer dan genoeg zonder dat er mijn tranen nog moeten bijkomen in dit tranendal. Tja, hetelfde lot is voor iedereen beschoren, willen of niet en in de dood zijn we allemaal gelijk. Ik ga op zoek naar iets vrolijkers, maar ik zal toch effekens moeten zoeken. Ik wil deze donderdag niet als zuurpruim doorkomen. Het zal een zoet mergpijpke worden. Tot morgen
Deze morgen zat ik te wachten op de krant, die later dan voorzien toch is toegekomen. Nu zit ik in eerste instantie te wachten op de loodgieter, die beloofde vandaag te komen. Deze namiddag is het dan Ivo die langskomt. Er komt veel mooi bezoek aanwaaien de laatste tijd. Eerst was het Éowyn, dan Heminia en nu zou Ivo vanaf de Golf van Biskaye naar hier komen en ons van nattigheid en wind voorzien. Aangezien de Golf ongeveer 800 km van hier verwijderd is, zal het toch nog een paar uur duren vooraleer ik me aan de takken van de bomen moet vasthouden. Hetgeen er in de herfst niet was, de najaarsstormen, komt in putteke winter op ons af. Je kan gerust zeggen dat alle weerfenomen toch een stuk goedheid in zich dragen om de mensen ten dienste te staan; regen geeft drinkbaar water, wind geeft energie en beide zijn voor een mensenleven allernoodzakelijkst.
Gisterenavond ben ik superblij, overgelukkig en met een big smile in mijn bed gestapt: ik had een compliment gekregen!. Dat heeft me toch eens aan het denken gezet wat het woord 'vriendschap' voor mij inhoud. Sinds ik hier woon heeft dat toch een andere invulling gekregen. Velen die ik vroeger snel 'vrienden' zou genoemd hebben, zou ik nu omschrijven als 'goede kennissen'. Daar is niks mis mee natuurlijk, daar wordt ook van alles van het leven mee gedeeld. Maar ik heb, sinds ik een aangespoelde ben, de mensen op een andere manier kunnen bekijken. Ik word hier geaccepteerd omwille van 'mezelf', ik behoef geen franjes meer te dragen, of een andere hoed op te zetten naargelang het gezelschap. Ik heb een buitenleven en binnenleven kunnen creëren dat mijn werkelijke 'ik' kan weergeven. En als er dan mensen zijn die dat zonder meer appreciëren en accepteren is dat de mooiste gift van het leven. Moet ik daar zo oud voor geworden zijn om echte en echt gemeende vriendschap te krijgen waar geen eis aan vasthangt of wederdienst? Ik kan nu zeggen, lang of korte duur, ik heb 'het' gekend evenals ik ook eens 'echte' liefde heb gekend.
En nu tot de orde van iedere dag. De filosofie van het leven, per dag weergegeven door echte 'denkers'. "Geen waarheid schijnt mij evidenter dan dat beesten net zo goed begiftigd zijn met denken en rede als de mensen". Dat schreef David Hume (1711-1776), een Schots, atheïstisch filosoof en historicus ten tijde van de Verlichting. Hij is ook te vinden in het lijstje van beroemde 'laatste woorden': "ik sta in vlammen". Er wordt gezegd dat zijn wanhoop op zijn sterfbed een afschuwelijk tafereel gaf om het aan te zien. Dan hebben jullie nog de Klara muzikante van de dag tegoed en dat is Marianna von Martines (1744-1812). Zij was één van de belangrijkste vrouwelijke componisten, klavenciniste, zangeres, vertaalster en muziekpedagoge tijdens de Mozartperiode in Wenen. Haar voorgestelde werk is: "Sonata di cembalo in a-dur". Het beluisteren, zal afhangen of ik het op Spotify kan vinden. Tot morgen
Herminia is nogal kalm boven ons land. Wel wat wind, maar ik noch mijn hondje worden omver geblazen. Wel hier en daar een drupje, maar geen grote hoeveelheden. Zo'n 'drupje' doet me denken aan de 'jonge klare' of een geneverke dat ingeschonken werd in piepkleine glaasjes en bij een bezoekje, vooral ingeschonken werd bij de volwassenen die hun kindjes vergezelden om 'nieuwjaarke zoete' te zingen en/of de brieven te lezen bij meters en peters. Lang vervlogen tijden. Ik vraag me zelfs af, of er nog jenever verkocht wordt buiten de kerstmarkten. Daar staan er dan allerlei soorten op de toonbank, zoals de populaire citroenjenever. De krant is terug op tijd in de bievenbus gekomen, de overgang van de ene bezorger naar de andere zal vlot verlopen. Daar las ik dan weer over die eigenaardige verdwijning van een vrouw. Een moeder van 3 kinderen, die blijkbaar nooit door iemand gemist werd en al 14 jaar zomaar van de radar kon verdwijnen zonder een spoor na te laten. Toch wel zéér eigenaardig te noemen. Wat is er voor mij dan persoonlijk nog een eigenaardigheid te noemen? Ik ben geen cola-drinker maar haal altijd de 20cl blikjes in huis voor als de kleinkinderen komen. Van dat pakketje met 8 schieten er nog 2 over, met de verontrustende inhoud, als ik het productienummer op de onderkant zie staan. Nu moet ik die naar de winkel brengen en dan? Gaan ze me 2 blikjes terug bezorgen? Ik zal ze maar gaan binnenbrengen, ik moet nu ook weer niet de onnozele hals uithangen en ze hier in mijn pompbak leeggieten als ik er wat voor in de plaats kan krijgen. Onze drank en onze voeding is toch verre van koosjer te noemen als zelfs de synthetische vanille, in vanille-ijs en andere producten waar 'vanille' wordt vermeld, van de petroleum komen. Was het vroeger beter? Geen idee, waarschijnlijk niet want we worden groter en leven langer. De Klara kalender zegt me dat ik Berlinde Deman moet leren kennen en beluisteren al is het maar omdat ze niet alledaagse instrumenten bespeelt zoals de 'tuba' en het 'serpent'. Dat laatste instrument is me totaal onbekend want dat is voor mij een ander woord voor 'slang'. Maar blijkbaar is het een zeer oud blaasinstrument en al beschreven in 1590. Het wordt beschreven als de zwaarste variant van de 'baszink' en ook van de 'tenorzink'. Ik zal wel eens luisteren naar haar "Cecil's Dance". Dan is er nog de filosofische gedachte van de dag, ditmaal geschreven door Alan Watts (1915-1973): "Proberen het brein te plezieren is als proberen met je oren te drinken". Bijna onmogelijk dus. Hij heeft een belangrijke bijdrage geleverd om de Oosterse godsdiensten en filosofieën kenbaar te maken in het Westen en een beetje te populariseren. Tot morgen
27 januari is de dag voor de herdenking van de gruwelen van de Holocaust. Nooit vergeten wat is geweest. Blijven herdenken en aantonen welk leed dat we elkaar aandeden en aandoen, blijft nodig. Ook nu weer zijn er velen die onder de last van geweld, oorlog en onderdrukking moeten leven.. Alle groten der aarde zullen zich eens naar Auschwitz Birkenau begeven, om deze 80e verjaardag van de bevrijding van dit concentratiekamp te herdenken. Veel speeches, veel bloemenkransen, minuten van stiltes en ondertussen woeden de oorlogen erger dan ooit, op onze planeet.
Deze 5e week van het nieuwe jaar kondigt zich welgemutst aan, 8°C, droog, met veel zon en wat wind. En bovenal, de reorganisatie van de krantenbedeling is vandaag goed verlopen. Op hetzelfde tijdstip als anders, zat mijn onontbeerlijke dagelijkse lectuur in de brievenbus. Ik mag misschien niet té luid roepen op deze eerste dag, maar de nieuwe bedeling kondigt zich prima aan. Een heugelijker verjaardag is dat 269 jaar geleden, ene Wolfgang Amadeus Mozart(1756-1791) geboren werd in Salzburg, Oostenrijk. Ondanks wat schilderijen die hem afbeelden, is het heel goed mogelijk dat er géén één een correcte weergave is van zijn persoontje. Bij leven werd hij niet afgebeeld en na zijn overlijden werd zijn dodenmasker gebroken. De schilderijen zijn op instructie van zijn zus gemaakt met als belangrijkste gegevens en haar latere goedkeuring: kleine gestalte, bleke huid, bolle ogen, platte oorschelpen. Volgens zijn huisarts Closset zou hij overleden zijn aan 'hitziges Frieselfiever' ofwel 'gierstkoorts' een ziekte met veel koorts en zweten. Een belangrijk werk van hem, leerde ik kennen door de Vlaamse schrijfster Maria de Lannoy (1890-1968). Zij schreef de roman "Kleine Nachtmuziek". Als puber verslindde ik het boek. Nadien luisterde ik veel naar die muziek van Amadeus, die als persoon zo levendig werd voorgesteld in een film van Miloš Forman (1932-2018) in 1984. Er is niet alleen de muziek waarom Mozart zo dikwijls op ons lippen ligt. Vooral de bonbons 'Mozartkugln' zijn waard om opgegeten te worden: pistachenoten, marsepein, daaromheen een mengeling van noga, hazelnoot, amandelen, groene pistache en dat alles overgoten met chocolade en in zilver-blauwe verpakking gedraaid. Dat is het originele recept van banketbakker Paul Fürst in 1890 om de 100e sterfdag van Mozart te herdenken. De imitaties zijn verpakt in rood-goudenpapiertjes en noemen 'Echte Salzburger Mozartkugln' fabriek Mirabell of 'Echte Reber Mozart-Kugln' van fabriek Reber. Eén van die fabrieken heeft onder groot protest, de fabriek in Salzburg gesloten wegens té dure productie en is naar Tsjechië of ander vroeger Oostblokland verhuisd. Eigenlijk lijkt de Ferrero Rocher er een beetje op. Volà, dat is mijn lekkernij van de dag. Ik zal kort zijn over mijn kalenders, voor Klara is dat Jeanne Lee (1939-2000), een jazzzangeres. De filosofische regel komt van Rosa Luxemburg (1871-1919) ; "Uw orde is op zand gebouwd". Haar laatste woorden wil ik jullie niet onthouden: " de revolutie zal zich morgen reeds met luide galm verheffen en tot uw schrik onder bazuinengeschal verkondigen: ik was, ik ben en ik zal zijn". Tot morgen
Na een weldoende rust tijdens een vriesnacht ben ik paraat om hopelijk een zonnige zondag te beleven. Ik moet voor niks buiten, en als de zon schijnt en niet op haar lauweren gaat rusten, kan ik er op mijn bank van genieten. Ik heb wel een goed ontbijt gehad, maar eentje dat ook wat ergernis naar boven bracht. Een chocopot leegmaken!. Niet alleen chocopotten ergeren me, maar ook allerlei confituur- en pastabokalen. Mijn vader stond erop dat we de potten tot de laatste gram leegmaakten en op de boterham smeerden omdat hij ook betaald had voor hetgeen er aan het glas en karton kleefde. Vooraleer een nieuwe pot te beginnen moest de ouwe pot zo goed als choco- of confituurvrij zijn. Dat zijn gezegdes van mijn vader zaliger die telkens naar boven komen als ik aan het laatste deel van een broodbeleg kom. vandaar dat ik liever een reep chocola nuttig dan een lekkernij voor de boterham uit een pot te schrapen. En ik moet mijn hoop op een zonnige zondag ondertussen herzien. Hieruit mag je rustig concluderen dat mijn blog niet altijd met één pennetrek geschreven is. Een berichtje van de buren doet me naar buiten stormen om "De Zondag" uit de brievenbus te halen. Meteen voel ik ook de kilte, van 3°C en de koude wind van Herminia die op komst is. 'Weg' rustig buiten zitten, maar ik zal het binnen wel goed hebben deze namiddag want er is me een zelfgemaakt taartje beloofd. Enfin, het is nog altijd winter en ik mag er niet van klagen. Niet té veel snotvallingen of hoestjes gehad, weinig migraine-aanvallen, kortom, niks speciaals, geen uitersten. Dat is altijd het beste in een mensenleven. Tijd voor Klara, die me mededeelt dat het al 26 januari is en een 34 jarige Poolse globetrotter voorsteld: Hania Rani. Haar muziek is niet onder één noemer te vatten, vanwege de invloeden die ze overal te wereld oppikte en verwerkte in haar composities. De filosofisce quote van gisteren en vandaag komt van een zeer bekende schrijver, filosoof, pedagoog, musicus Jean-Jacques Rousseau (1712-1778). Vooral bekend van zijn briefromans "Julie ou La nouvelle Héloise" en "Émile ou De l'Éducation". In dat laatste boek beschrijft hij de ideale opvoeding, in de natuur, weg van de verderfelijke maatschappij. Dat is zijn idee voor de opvoeding van de jongens tot man, die lijnrecht staat tegenover die voor de meisjes tot vrouw. Want de vrouw heeft geen wil, is passief, zwak en het is voldoende "dat ze weinig weerstand bied". Dat heeft er wel toe geleid dat 'verkrachting binnen het huwelijk' pas méér dan 200jaar later, strafbaar werd. Dat gezegd en geschreven zijnde begrijpt men het citaat van vandaag: "op grond van dat principe kunnen we concluderen dat de vrouw speciaal geschapen is om de man te behagen". Vandaar ook de noodzaak van de vrouwenbeweging, bescherming van alle meisjes en vrouwen en dat begon bij de suffragettes rond 1900 en die strijd voor vrouwenrechten is nog altijd bezig. Tot morgen
Ik slaap goed en heb moeite om uit mijn bed te geraken. Maar dan is het ineens alle hens aan dek want de hond moet buiten. Laat me zeggen dat ik dan al moe ben van op te staan. Mijn dag is dan een paar uur ingekort en eigenlijk vind ik dat niet plezant. Toch zal ik nooit mijn wekker zetten om op een gezegend uur wakker te worden, ik moet nergens naar toe, heb nooit afspraken en eigenlijk heb ik tijd genoeg om alles te doen. Daar zijn nu eenmaal dingen die ik liefst in de voormiddag doe, zoals mijn gazet lezen en kuisen en andere huishoudelijke taken, en hoe korter mijn voormiddag is, hoe mminder tijd ik heb om dat allemaal te doen. 'Je kan dat toch verder doen in de namiddag' hoor ik julllie zeggen. 'Ha nee, dat zijn mijn uren voor ontspanning, want die heb ik ook nodig'. Dus hoe langer ik slaap, hoe minder ik presteer op een dag. En deze morgen, al was het al middag, moest ik gaan foerageren. Niet dat ik op vakantie of op kamp ga, maar mijn voorraad was echt tot een minimum geslonken!. Heel de week, heb ik zit wachten op de loodgieter en durfde mijn huis niet te verlaten uit schrik dat hij zou langskomen als ik afwezig was. Ik doe zelden boodschappen op zaterdag, maar ik moet zeggen dat het ongeloofelijk rustig was in het grootwarenhuis. Hun proevertje deze week was een chinese bereiding van kip met rijst en ik heb dan de zoet-zure versie meegebracht. Dat is weeral een kopzorg minder van 'wat moet ik klaarmaken vanavond'. De porties zijn zodanig dat het voor mij een tweedaagse maaltijd is. Enfin, tijd voor Klara. Voorstelling van de 44 jarige Belgsiche Heleen van Haegenborgh, componiste, pianiste en performer. Haar composities en specialisaties zijn een mengeling van hedendaagse muziek + electronica + improvisatie + experimentele elementen eraan toegevoegd. Het verbaast jullie waarschijnlijk niet dat ik van de mooie Heleen nog nooit gehoord had en ook niet naar haar muziek ga luisteren. De filosofie is voor morgen want in het weekend is dat een uitspraak die voor twee dagen geldt. Nu ga ik dringend nog wat Vit D opscharrelen want de zon schijnt, het is 7°C en windstil. Tot morgen
"Ik sta op wacht.....", maar niet met mijn voeten in de gracht, dat mijn eigen aanvulling is. Een populair liedje van Joop de Knegt (1931-1998) maar immens populair geworden door Bobbejaan Schoepen (1925-2010) en het "Vragenuurtje voor de soldaten" op radio 1, van 18u30-19u van de jaren 1939-1940 en 1945-1971. Dat was een radioprogramma, in het leven geroepen om dienstplichtige miliciens en hun familie een muzikaal halfuurtje te bezorgen met liedjes die ze konden aanvragen voor hun geliefden. Natuurlijk stond ik niet voor mijn geliefden op wacht. Wel voor de loodgieter, die nog eens beloofde vandaag te komen maar ook voor bpost, die vandaag mijn online bestelling zou leveren. Na enkele kleine bestellingen bij de 'van overheidswege' verfoeide Chinese online verkopers (waar ik toch heel tevreden mee was), durfde ik een bestelling bij een shop van hier te lande plaatsen: sneakers en wel van het merk dat ik ondertussen graag aan mijn voeten heb en zeer confortabel aan mijn oudere voeten zitten. Gisteren besteld en vandaag geleverd: wat een luxe is dat! Vanuit mijn luie stoel mijn keuze maken en met wat knopkes te gebruiken, heb ik zonder 1 enkel cijfer te moeten intoetsen, mijn schoenen gekocht. Bij nader inzien en omwille van het gemak, is dat een gevaarlijk koopgedrag vertonen. Geen verplaatsing doen, geen verzendkosten betalen, naft uitgespaard en het milieu en de banen ontlast en alles wordt aan huis geleverd met een glimlach van de postbode, want achteraf moet ik dat ook nog eens evalueren via een email. Ik winkel al niet graag en dat is voor mij eigenlijk een ideale oplossing zelfs voor een moeilijk item als schoenen. Minder goed nieuws heb ik dan van de krant gekregen. Die zetten na zovele jaren de activiteiten met bpost stop, omdat ze geen voordelige tarieven konden geven en dus wordt mijn gazet vanaf volgende week door een andere bezorger in de brievenbus gestoken. Ze hebben in ieder geval het zekere voor het onzekere genomen en me, voor een maand vouchers gestuurd om bij geen levering, mijn krant in de gazettenwinkel te gaan ophelen. Ook kan ik de krant op internet lezen en nog enkele artikelen van bevriende kranten, maar ik wil enkel mijn papieren krant hebben en die 's morgens horen ritselen telkens ik ze vasthou en een pagina omsla. Al die andere daar heb ik toch geen goesting en tijd voor om die te lezen. Afwachten maar. En wat zeggen mijn kalenders ondertussen? De filosoof: "Op windstille dagen mis ik de pijnboom". Aldus de zenmeesteres en boedhitische non, Õtagaki Rengetsu (1791-11875). Vandaag mis ik die lawaaimakende boom in geen geval, er is Beaufort 6 buiten. In de Klara-agenda is er aandacht voor Lara Rosseel die van 2023-2024 de Gentse stadscoponiste was. Ze trok met een mobiele tribune door al de wijken van Gent om de lokale muzikanten de kans te geven even 'buiten zichzelf te treden". Ondertussen heeft er één iemand zijn woord gehouden en zijn mijn sneakers perfect geleverd. Tot morgen
Nee, ik ga het niet hebben over de H. Maagd van de katholieke Kerk, wel over mijn eigen moeder, Maria. Bij leven en welzijn zou ze 102 kaarsjes hebben mogen uitblazen. Spijtig genoeg waren het er maar 89, al was dat zelfs op haar laatste verjaardag niet meer mogelijk. Maar verjaardagen van iedereen die me dierbaar waren, vergeet ik toch niet. Ze verdienen allemaal het eeuwige leven en dat gebeurt alleen als ik ze nog eens vernoem of aan ze denk. Het beste korte dagelijkse programma, "Man bijt hond" verschijnt binnenkort weer op tv en bezorgde me de beste quote van mijn moeder: gaat die man die hond echt bijten op teevee?". "Nee natuurlijk niet mama, dat is maar om te lachen". En dat deed ze dan ook, gerustgesteld dat ze dat niet moest aanschouwen. Zo vliegen de jaren bij iedereen in sneltreinvaart voorbij, of men dat nu graag heeft of niet. Daarom is het goed eens de "50 leefregels om gelukkig te zijn" van Arthur Schoppenhauer (1788-1860) eens onder de loupe te nemen. De dertiende leefregel staat vandaag in de scheurkalender van de filosofie: "wie opgewekt is, heeft altijd een reden om het te zijn, namelijk juist de opgewektheid zelf". Een betere vertaling van deze zin gaf Martin de Haan: "wie vrolijk is heeft alle reden om het te zijn, namelijk juist omdat hij het is". "Ons leven", aldus deze vrolijke pessimist en lachende mensenhater Schoppenhauer, "is gekenmerkt door leed en verveling, maar laten we er eens van uitgaan dat het leven toch de moeite waard is, hoe moeten we het dan inrichten om er zoveel mogelijk geluk uit te halen?". Wat zeggen andere filosofen over deze filosoof? De filosofie vann de zwartgalligste filosoof aller tijden, kan bij wijlen buitengewoon opbeurend, aanstekelijk en zelfs bevrijdend werken. Dat is dan de eerste paragraaf die al 300 woorden telt en die ik gelukkig niet met de pen heb geschreven. Het zou eigenlijk wel moeten op deze "Internationale Dag van het Handschrift". We schrijven alleen nog met onze toetsen van het klavier en nog heel summier met een pen op papier. De lessen schoonschrift zijn waarschijnlijk al lang uit het onderwijs verdwenen. Nu de Klara kalender eens bekijken. De Britse componiste van electronische en akoestische muziek, Anna Meridith. Haar werk "Bumps per minute". Een stuk dat tijdens de rit met botsauto's gespeeld wordt. Eerlijk gezegd, ik luister dan liever naar Guido Belcanto met "Op het zeildoek van de botsauto". , een schoon deuntje van onze Vlaamse bard. De poetsploeg is niet geweest evenmin de loodgieter. Tot morgen
Dag 2 van Trump 2. De krant staat bol van zijn familie of eigenlijk moet ik 'clan' zeggen. Hij wil in ieder geval de Kennedy's verdrijven als vorstelijke familie van Amerika. Zijn vrouw, dochters, schoondochters en kleindochter moeten toonaangevend zijn voor het mondaine deel van de rich and famous in zijn land. Geen democratische presidentsvrouw meer die toonaangevend was voor elegantie, uitstraling en goede smaak. Nu moet dat Melania en Ivanka zijn, die zeggen en tonen wat te dragen bij officiële en andere feestelijke gelegenheden. De hoed neemt nu ook een belangrijk deel van het accessoire in van een stijfdeftige kennismaking met de bevolking. Niettegenstaande Europa niet meer in de bovenste schuif vertoefd van Mister Make America Great Again, de dames van zijn clan kijken toch wel hoe de prinsessen en koninginnen van Europa zich uitmonsteren. Dat is dus met hoeden als ze op stap gaan. Een koninginnelijke en prinsesselijke uitstraling moeten zijn vrouwen dus hebben. De Amerikaanse couturiers hebben voornamelijk naar de jonge generatie van royals gekeken met als biezonder uithangbord Prinses Kate. Mode-icoon van de laatste jaren: gecentreerdeen getailleerde halflange mantels, kleuren allemaal op elkaar afgestemd, sobere chic door de gebruikte materialen. De uitbundige kleuren waar ook de Amerikaanse dames voor gekend waren, zijn samen met Elisabeth II (1926-2022), begraven. Zo gaan we weer een nieuw Trump-tijdperk tegemoet en wat dat vor de wereld gaat betekenen is toch een beetje bang afwachten. Zoals de filosofische gedachte van Michael Sandel, politiek Amerikaans filosoof, schreef in The Gardian; "Markten zijn niet onschuldig". "We zijn van een markteconomie naar een marktsamenleving geëvolueerd, waarin nagenoeg alles te koop is of in financiële waarden uitgedrukt". Een passende filosofische zin voor de regering van Trump. Gelukkig herken ik nu eens een naam in de Klara scheurkalender: Bette Davis (1908-1989), alleen wist ik niet dat die ooit songs had opgenomen. Zij was een vrijgevochten vrouw en actrice die haar imago van promiscue leventje met het lied "Don't call her no tromp" wilde rechtzetten. Haar doorbraak kwam er met de film "All about Eve" in 1950. Bekend werd deze filmdiva voor mij, door het lied van Kim Carnes uit 1981: "She's got Bette Davis' eyes". En die ogen doen me eerder denken aan de 'ziekte van Graves', de bolle ogen die typisch kunnen zijn bij een schildklierafwijking: te snel werkende schildklier. Voilà, ik heb weeral mijn klets gehad voor vandaag. Voor de rest is het nog wachten op de loodgieter en de berichten over de behandeling van mijn vriend. Tot morgen
Er is wind gekomen, frisse wind, en die bracht ook een oude en tegelijkertijd, een nieuwe president. De wereld kan weer gaan wennen aan het optreden van deze man, met uitspraken en boutades die hij zomaar gratuite rondstrooit maar voor velen toch een inpact zal hebben op hun leven als hij ze gaat uitvoeren. De ondertekening van zijn verschillende presidentiële besluiten vonden plaats vóór hij zijn danske placeerde met een stijfdeftige presidentiële vrouwe die oogde als een ouderwetse schooljuffrouw of nanny op wandel met de haar toevertrouwde kinderen. Voor ieder besluit dat hij ondertekende, gebruikte hij een andere pen, die hij achteraf als memorabilia in de zaal gooide. The gossip of the day: Melania had een breedgerande hoed gekozen opdat ze geen kus van haar echtgenoot zou moeten ontvangen noch moest geven. Het bleef bij Donald bij getuite lippen waardoor het zoentje in het ijle bleef hangen. Tot daar de feestelijkheden in Washington, waarvan ik het verslag niet gezien heb maar in de krant gelezen. Zo moest ik niet nadenken over hetgeen ik allemaal hoorde en dat brengt meteen de filosofie gedachte ter sprake van Cornelis Verhoeven (1928-2001). Een Nederlandse filosoof, essayist, hoogleraar: "het denken leidt niet tot conclusies". Een citaat uit zijn boek: "Rondom Leegte". Mijn Klara kalender heeft het weer over een nobele onbekende componiste/organiste, de Zweedse Ellen Arkbro en stelt haar orgelmuziek voor: For Organ and Brass (voor orgels en koperblazers). So, om in de sfeer te blijven, dat was mijn verslag van die geweldige Amerikaanse nieuwe oude president met zijn miljardairsclubje dat bezit nam van het Witte Huis. Nu is het wachten op de loodgieter om mijn lekkend toilet te komen repareren. Tot morgen
Blue Monday, ontelbare songs zijn er geschreven over deze zogenaamde 'meest depressieve dag' van het jaar. Best mogelijk dat het zo is, niet omwille van de katers die overblijven van de voorbije feesten of het blijvende grijze eentonige weer, maar omdat net nu, Trump weer beëedigd zal worden als 47e President of The United States of America. Het is voor iedereen bang afwachten wat deze man weer in petto heeft, hoe zijn houding tegenover de Navo, Europa en alle andere landen zal zijn. Welke verordeningen zal hij binnen het uur van zijn ambtstermijn met grand jar en geste wereldkundig maken? De show der shows, aan zijn bureau in the Oval Office gezeten met plechtige streken van de vulpen de ondertekening van zijn eerste besluiten waar hij de senatoren en de kamer van volksvertegenwoordiging, niet voor nodig heeft!. Natuurlijk zal er wel de vrijlatng komen van de bestormers van het Capitool, maar zijn eigen strafblad zal hij wel niet kunnen wegwerken. Een unicum in de VS: een president met een strafblad!. Ik ga toch niet kijken naar de ceremonie, ik wil de arrogantie van hem en zijn omgeving niet zien. Ik zal me tevreden stellen met te kijken naar de foto's in de krant. Ik zal daar dan naar kijken, nog meer om de kledij van de First Lady te zien. Ik blijf natuurlijk een vrouw die nieuwsgierig is naar hetgeen de andere vrouwen aandoen als ze in de belangstelling komen te staan. Amanda Gorman, zal waarschijnlijk haar nieuwe gedicht over de apocalyptische branden niet komen voordragen: "In deze smeulende dageraad vechten we voort" noch "the hill we climb". Enfin, America heeft gestemd en heeft direct een nieuwe regering gekregen met de goedkeuring van de helft van de bevolking. Hier zijn ze over Arizona nog altijd aan het palaveren en bekvechten, wie het nu uiteindelijk voor het zeggen zal krijgen in de Wetstraat. Nog 11 dagen de tijd om voor de beloofde 'eind januari 2025' een nieuwe regering te hebben. Afwachten maar!!!. Ik wil toch niet voorbij gaan aan de verjaardag van Koningin Mathilde, 52j. De jaren gaan voor iedereen vooruit, ook in de koninklijke familie. Wat zegt de filosofie vandaag: "Filosofie is niet voor het gepeupel gemaakt en kan dan ook niet tot dat niveau worden teruggebracht". Dat zegde en schreef Georg Wilhelm Friederich Hegel (1770-1831) wiens werken dus inderdaad moeilijk te lezen en te pruimen zijn. Een Bahreins/Britse jazzmuzikante en componiste, Yazz Ahmed, kan me weinig bekoren met haar trompet en bugel geschal. Zij staat met haar compositie "La Saboteuse" in de Klara kalender. Ik luister liever eens naar Meat Loaf (1947-2022) en zijn "Paradise by the Dashboard Light". Wat heb ik niet van katoen en van jetje gegeven op dat muziekstuk!!!!.Tot morgen
