J.F. Cooper: De laatste der Mohikanen

Wellicht kennen we dit verhaal allemaal wel uit een of ander jongensboek of als strip. Zelf herinner ik me er alleen van dat de held van het verhaal Uncas is, de laatste der Mohikanen.

De roman verhaalt een episode uit de Amerikaanse geschiedenis, de strijd van de Engelsen tegen de Fransen of Canadezen. Deze laatsten laten zich bijstaan door indianenstammen. De tijd is 1757, de locatie het wilde noordoosten van de VS, ten zuiden van de grote meren, aan de oevers van de Hudson.

Twee halfzusters Alice en Cora reizen in een klein groepje van fort Edward naar fort William Henry, waar hun vader zich bevindt. Ze krijgen een gids mee, maar dat blijkt een verrader te zijn. Onderweg beleven ze allerlei avonturen, waarbij de indianen de belagers zijn. De meisjes worden ontvoerd, bevrijd, enz. Uncas, die verliefd is op de oudste dochter, al alles doen om haar te bevrijden, maar zijn poging mislukt.

Het fort William Henry, waar ze naartoe willen, wordt belegerd door de Franse generaal Montcalm die het bevel voert over een troep reguliere soldaten en indianen. Dit is een bekend historisch feit, daar de belegering uitliep op een massamoord. Na de overgave werden de indianen onvoldoende in bedwang gehouden en hebben zij een groot gedeelte van de bewoners van het fort uitgemoord. De schuld daarin van de generaal is niet uitgemaakt. Wie er meer wil over lezen, kan dit doen op het volgende adres: http://www.mohicanpress.com/mo08005.html

Het boek gaat dus grotendeels over indianen. Ik blijf met een aantal vragen zitten. Zo vraag ik me af of de indianen echt zo spraken zoals Cooper ze laat praten. Ik weet er te weinig van af om zeker te zijn. Het is de bekende taal waarin vooral in beelden wordt gesproken. Uit de roman zou ook blijken dat toespraken een grote invloed hadden op de indianen. Zij zouden gemakkelijk manipuleerbaar zijn.

Er wordt in het boek verder heel wat gemoord en gescalpeerd.

Cooper is in zijn beschrijving van de indianen nogal dubbelzinnig. Hij beschouwt ze overwegend als wilden, maar sommige figuren zijn dan weer heel edelmoedig, enz. Een keer laat hij zich betrappen op een vooroordeel. De zussen zijn weer eens gered, en vallen in elkaars armen.

 Heyward (een blanke en verloofde van een van de zussen) voelde zich niet te veel man om bij het aanschouwen van dit allerliefste tafereel een traan te storten, en Uncas (de held en indiaan), nog met vers bloed van de strijd bevlekt, stond kalm en schijnbaar onbewogen naar het tafereel te staren, maar met ogen die al veel van hun trots verloren hadden en waarin een deelneming blonk, die hem ver boven het begrip verhief en waarmee hij de levenswijze van zijn volk waarschijnlijk eeuwen vooruit was.

Het blijft al bij al een avonturenroman. Jongeren van nu zullen het nog moeilijk kunnen lezen vrees ik. Het is wel spannend, maar doet soms toch wat oubollig aan. Erg is dat niet, want deze jongeren hebben nu toch een Lord of the Rings ter beschikking, waarin ze hun fantasie kunnen voeden.

Cooper leefde van 1789 tot 1851.

Waardering: 7,5 / 10

17-12-2005 om 16:58 geschreven door john