Goldsmith: She Stoops to Conquer

De eerste opvoering van deze komedie had plaats in Covent Garden in 1773. Zoals dat in komedies meestal het geval is, berust de intrige ook in dit stuk op misverstanden, vergissingen, vermommingen enz. Het stuk heeft lang repertoire gehouden. In een moderne versie zou het nog veel bijval kunnen genieten bij amateursgezelschappen, met leuke personages om te spelen.

De aanstichter van al het onheil is Tony Lumpkin, een zoon uit het eerste huwelijk van Mrs. Hardcastle. Zij wil haar zoon uithuwelijken aan Miss Neveille, maar de jongelieden voelen niets voor elkaar. Tony is een losbol die voortdurend grappen uithaalt: the ale-house and the stable are the only schools he’ll ever go.

Er wordt bezoek verwacht van Marlow, een doodverlegen  jongeling (he has good sense, but then so buried in his fears, that it fatigues one more than ignorance) die zich wil verloven met de halfzus van Tony. Samen met zijn vriend worden zij door Tony in de waan gelaten dat zij in een herberg onderdak vinden, terwijl ze in werkelijkheid in het landhuis van de toekomstige schoonvader verblijven. De verlegenheid van Marlow komt vooral tot uiting tegenover jongedames van zijn stand. Als zijn aanstaande zich vermomt in een dienstmeisje, ziet ze een heel andere, ondernemende man voor zich. Hij gedraagt zich dan een beetje zoals Mister Teddy uit You rang Milord. Zoals het in een komedie hoort, komt alles op het einde goed.

Het eerste toneel bevat al enkele leuke dialogen, bijvoorbeeld tussen de echtelieden Hardcastle die blijkbaar wat uitgekeken zijn op elkaar.

Mrs. Hardcastle: Is there a creature in the whole country, but ourselves, that does not take a trip to town now and then, to rub off the rust a little? There is the two Miss Hoggs, and our neighbour, Mrs. Grigsby, go to take a month’s polishing every winter.

Mr. Hardcastle: Ay, and bring back vanity and affectation to last them the whole year.

Of over hun zoon:

Mrs. H: I believe we shan’t have him long among us. Anybody that looks in his face may see he’s consumptive.

Mr H: Ay, if growing too fat be one of the symptoms.

Mrs. H: He coughs sometimes.

Mr. H: Yes, when his liquor goes the wrong way.

Enkele andere mooie zinnen uit het stuk:

I’m surprised that one who is so warm a friend, can be so cool a lover.

The folly of most people is rather an object of mirth than uneasiness.

As among the ladies there are none ugly, so among the men there are none old.

Ask me no questions, and I’ll tell you no fibs.

What will repair beauty at forty, will certainly improve it at twenty.

Ten slotte nog een citaat uit Boswell’s Life of Johnson over Goldsmith.

It is amazing how little Goldsmith knows. He seldom comes where he is not more ignorant than any one else.

What Goldsmith comically says of himself is very true, - he always gets the better when he argues alone; meaning, that he is master of  a subject in his study, and can write well upon it; but when he comes into company, grows confused, and unable to talk.

Dat portret gaat gedeeltelijk op voor de figuur van de verlegen en stotterende Marlow in het toneelstuk She Stoops to Conquer.

24-03-2008 om 20:07 geschreven door john