Fabel (2)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Uit de Esopet .

1 Een wolf ende een lam goedertieren

2 Quamen drinken tere rivieren.

3 Si ghinghen drinken in twee steden:

4 Die wolf dranc boven, dlam beneden.

5 Doe seide die wolf: ‘Du bevuulst mi al

6 Dwater, dat ic drinken sal.’

7 ‘Ay here,’ sprac dlam, ‘wat segdi?

8 Dwater comt van u te mi.’

9 ‘Ja,’ seide die wolf, ‘vloecstu mi toe?’

10 Dlam antworde: ‚Here, in doe.’

11 ‘Du doest,’ sprac hi, ‘dus dede dijn vader

12 Wilen eer ende dijn gheslachte algader.’

13 Dlam sprac: ‘In was doe niet gheboren,

14 Twi soudicker af hebben toren?’

15 ‘Noch,’ seide die wolf, ‘horic di spreken?’

16 Ic wane wel, ic saels mi wreken.’

17 Die wolf sloech te sticken ende scoert;

18 Dlam nochtan hads niet verboert.

19 Dus vint een quaet man occusoen,

20 Als hi den goeden quaet wille doen.

2 tere: in een  3 steden: plaatsen  9 vloecstu mi: beledigt gij me  10 in doe: dat doe ik niet

12 wilen eer: destijds 14 waarom zou ik daarvoor moeten lijden 16 wane: denk

17 sloech te sticken ende scoert: sloeg het in stukken en verscheurde het  18 verboert:  verdiend 19 occusoen : aanleiding

De les: men vindt altijd wel een stok om een hond te slaan. Of de sterke of machtige heeft altijd een excuus klaar om zijn macht uit te oefenen.

Verder is ons Middelnederlands toch zo mooi. Neem nu de volgende twee regels:

Si ghinghen drinken in twee steden:

Die wolf dranc boven, dlam beneden.

Met weinig woorden wordt hier heel helder de situatie visueel uitgebeeld. Bondig en krachtig. De fantasie van de toehoorder wordt direct actief. Uit de tweede regel blijkt de macht en het overwicht van de wolf. Hij krijgt vier woorden toebedeeld, het lam moet het met twee woorden stellen. Als je de regel luidop leest, zul je ook merken dat eerste zinsdeel met een hoge toon eindigt boven en dat hij plots daalt bij dlam.

Het is ook steeds leuk termen aan te treffen waarbij je de link kunt leggen naar vandaag. Bijvoorbeeld occusoen  waarin je het woord occasion herkent. Of in regel 10 in doe waarin de West-Vlaming ‘k en doe zal horen.