Christopher Marlowe: The Jew of Maltaxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Marlowe werd geboren in hetzelfde jaar als Shakespeare, in 1564. Hij schreef dit werk vroeger dan Shakespeare zijn Koopman van Venetië. De taal van Marlowe is veel eenvoudiger. In zijn stuk zit ook meer vaart en het is levendig geschreven. Er treden ook meer onderwereldfiguren in op en het lijkt volkser dan wat Shakespeare schrijft.

Het verhaal speelt op Malta dat wordt geregeerd door de gouverneur Ferneze. Er komt een delegatie Turken op bezoek die de betaling eisen van een tien jaar oude schatting. Ferneze beslist om de joden van het eiland daarvoor te laten opdraaien. Onder hen ook Barabas, de rijkste jood. De joden moeten de helft van hun bezit afstaan. Als Barabas tegenpruttelt, wordt zijn hele bezit aangeslagen. Ook zijn huis, waar men een nonnenklooster zal van maken. In dat huis heeft hij nog geld en juwelen verborgen. Daarom wil hij dat zijn dochter zich zogezegd bekeert en intreedt bij de nonnen. Op die manier hoopt hij dat deel van zijn bezit te recupereren.

In een monoloog verdedigt Barabas het vergaren van rijkdom door de joden en spot hij met de christenen die geen winst mogen maken.

Thus trowls (binnenstromen) our fortune in by land and sea,

And thus are we on every side enrich’d.

These are the blessings promis’d to the Jews,

And herein was old Abram’s happiness:

What more may heaven do for earthly man

Than thus to pour out plenty in their laps,

Ripping the bowels of the earth for them,

Making the sea their servant, and the winds

To drive their substance with successful blasts ?

Who hateth me but for my happiness ?

Or who is honour’d now but for his wealth ?

Rather had I, a Jew, be hated thus,

Than pitied in a Christian poverty;

For I can see no fruits in all their faith,

But malice, falsehood, and excessive pride,

Which methinks fits not their profession.

Als Ferneze de joden bijeenroept om hun geld te vragen, houdt de sluwe Barabas zich van de domme. Hij begrijpt zogezegd dat ze oorlog gaan voeren tegen de Turken.

Ferneze: And therefore are we to request your aid.

Barabas: Alas, my Lord, we are no soldiers !

               Ans waht’s our aid against so great a prince ?

First knight: Tut, Jew, we know thou art no soldier:

                     Thou art a merchant and a money’d man,

                     And ‘tis they money, Barabas, we seek.

Als Barabas vaststelt dat er geen weg terug is, en hij alles kwijt raakt, zegt hij:

 Will you, then steal my goods ?

 Is theft the ground of your religion ?

Hij mag op Malta blijven wonen:

Ferneze: But here in Malta, where thou gott’st they wealth,

              Live still, and, if thou, canst, get more.

Barabas: Christians, what or how can I multiply ?

               Of naught is nothing made

Barabas vervloekt de christenen die hem bestolen hebben

Ay, policy! That’s their profession,

And not simplicity, as they suggest.

The plagues of Egypt, and the curse of heaven,

Earth’s barrenness, and all men’s hatred,

Inflict upon them, thou great Primus Motor!

And here upon my knees, striking the earth,

I ban their souls to everlasting pains,

And extreme tortures of the fiery deep,

That thus have dealt with me in my distress.

Een staaltje van zijn hoogmoed:

See the simplicity of these base slaves,

Who, for the villains have no wit themselves,

Think me to be a senseless lump of clay,

That will with every water wash to dirt!

No, barabas is born to better chance,

And fram’d of finer mould than common men,

That measure naught but by the present time.

A reaching thought will search his deepest wits,

And cast with cunning for the time to come;

For evils are apt to happen every day.

Een nevenfiguur, Mathias, a gentleman, ziet met spijt in het hart hoe Abigail, Barabas’ dochter in het klooster gaat:

Who’s this ? Fair Abigail, the rich Jew’s daughter,

Become a nun! Her father’s sudden fall

Has humbled her, and brought her down to this.

Tut, she were fitter for a tale of love,

Than to be tired out with orisons;

And better would she far become a bed,

Embraced in a friendly lover’s arms,

Than rise at midnight to a solemn mass.

In het tweede bedrijf heeft Barabas via Abigail zijn verborgen schat in handen gekregen. Intussen is op Malta de vice-admiraal van Spanje aangekomen. Hij had een zeegevecht tegen de Turken gewonnen en wil nu op Malta de gevangen zeelieden als slaven verkopen. 

Go, officers, and set them straight in show.

Hij is bereid de hulp van Spanje in te roepen om de Turken te verslaan. Ferneze benoemt hem tot generaal van Malta en in plaats van de Turken te betalen:

We’ll send thee bullets wrapt in smoke and fire.

Honour is bought with blood, and not with gold.

Barabas is opnieuw rijk:

In spite of these swine-eating Christians,

(Unchosen nation, never circumcis’d,

such as, poor villains, were ne’er thought upon

till Titus and Vespasian conquer’d us)

am I become as wealthy as I was.

They hop’d my daughter would ha’ been a nun;

But she ‘s at home, and I have bought a house

As great and fair as is the governor’s

Lodowick, de zoon van de gouverneur, wil zijn kans wagen bij Abigail, maar Barabas beraamt een plannetje:

Now will I show myself to have more of the serpent than the dove, that is, more knave than fool.

Barabas koopt op de markt de slaaf Ithamore en geeft hem direct goede raad.

And I will teach thee that shall stick by thee.

First, be thou void of these affections:

Compassion, love, vain hope, and heartless fear;

Be mov’d at nothing, see thou pity none,

But to thyself smile when the Christians moan.

Barabas vraagt de Turkse slaaf hoe hij zoal zijn tijd heeft doorgebracht en die lijkt ook geen doetje te zijn geweest:

Faith, master.

In setting Christian villages on fire,

Chaining of eunuchs, binding galley slaves.

One time I was an hostler in an inn,

And in the night time secretly would I steal

To traveller’s chambers, and there cut their throats.

Once at Jerusalem, where the pilgrims kneel’d,

I strewed powder on the marble stones,

And therewithal their knees would rankle so,

That I have laugh’d a-good to see the cripples

Go limping home to Christendom on stilts.

In het verdere verloop van het stuk gebeurt nog heel wat. Barabas zal verschillende tegenstanders vermoorden, onder wie zijn dochter. Door verraad schopt hij het zelfs tot gouverneur van Malta. Maar ten slotte komt hij om het leven in een valstrik die hij voor iemand anders had gespannen.