ADVENT

Langzaam

vierde zij het Sacrament van Loslaten.

Eerst gaf zij haar Groen prijs,

toen het Oranje, Geel en Rood,

en tenslotte liet zij het Bruin los.

Toen ze haar laatste blad had prijsgegeven,

stond zij daar leeg en zwijgend, uitgekleed.

En leunend tegen de winterlucht

begon zij haar wake van vertrouwen.

Ze liet haar laatste blad vallen

en keek het na,

hoe het naar de grond dwarrelde.

Ze stond daar te zwijgen,

gekleed in de kleur van leegte;

haar takken vroegen zich af:

Hoe kun je schaduw geven als er zoveel weg is?

En toen

begon het Sacrament van Wachten.

Zonsopgang zowel als zonsondergang

keken toe, vol tederheid;

ze maakten haar omtrekken helderder,

ze hielden haar hoop levend.

Ze hielpen haar te begrijpen

dat haar kwetsbaarheid,

haar afhankelijkheid en nood,

haar leegte en haar bereidheid om te ontvangen,

haar langzaamaan een nieuw soort schoonheid gaven.

Elke morgen en elke avond

stonden ze daar in stilzwijgen

en vierden samen

het Sacrament van het Wachten.

Auteur onbekend

uit: Info-Jebron, november 2009xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />