|
OVERWEGING
Enkele keren per dag ga ik van de woning van Frans naar de lokalen van PODES, waar zich eveneens het bureau met de computers bevindt. Enkele keren per dag word ik op die manier herinnerd aan een ingesteldheid die in Bahia levensnoodzakelijk is om op een menselijke wijze te overleven. Het is een fundamentele gedachte, die niet genoeg kan ingeprent worden ... zoals aan het einde van een diepzinnige dialoog tussen ‘het prinsje’ en ‘de vos’ meerdere keren herhaald werd in ‘De kleine Prins’ van Antoine de Saint-Exupéry:
En het prinsje keerde terug naar de vos :
- Vaarwel, zei hij ...
- Vaarwel, zei de vos. Kijk, dit is mijn geheim. Het is heel eenvoudig: je ziet maar goed met het hart. Het wezenlijke is onzichtbaar voor de ogen.
- Het wezenlijke is onzichtbaar voor de ogen, herhaalde het prinsje, om het niet te vergeten.
- Het is de tijd die je voor je roos verloren hebt, die maakt dat je roos zo belangrijk is.
- Het is de tijd die ik voor mijn roos verloren heb ..., zei het prinsje, om het niet te vergeten.
- De mensen hebben die waarheid vergeten, zei de vos. Maar jij mag ze niet vergeten. Je wordt voor altijd verantwoordelijk voor wat je hebt afgericht. Je bent verantwoordelijk voor je roos ...
- Ik ben verantwoordelijk voor mijn roos ... herhaalde het prinsje.
Om het niet te vergeten.
Om het niet te vergeten hangt op het bord van een klaslokaal deze bezinning:
‘De grootste menselijke uitdaging bestaat erin
om niet toe te geven aan de bekoring van berusting,
want we worden geboren om op weg te gaan
en nooit vrede te nemen
met de dingen zoals ze zijn.
ONVOLDAAN zijn, ONTEVREDEN zijn
is een onontbeerlijke vereiste
voor elkeen
die niet zomaar wil verder zetten wat al is,
maar integendeel wenst
scheppend bezig te zijn,
vernieuwing te brengen,
opnieuw vorm te geven,
te veranderen,
en een stap verder te zetten in de richting
van wat meer volmaakt is.’
(Mário Sérgio Cortella)
OM HET NIET TE VERGETEN
|
