DE WATERVALLEN OP DE RIACHINHO

Voor een laatste keer nog even terug naar de ‘Chapada Diamantina’. Woensdag 31 januari, we hadden net ons rondje gedaan in het centrum van ‘Vale do Capão’: genoten van de muurschilderingen op de huizen en de benen ook even gestrekt. En dan weer verder naar de volgende bestemming. Via een rit over – weer eens – een zandweg, die er ditmaal niet zo best bij lag, wilden we ‘Guiné’ bereiken en daar overnachten in de plaatselijke ‘pousada’. De afstand was niet echt groot maar de zandweg ook niet echt goed. Enkele jaren geleden waren we daar bijna vast gereden op een steile helling, die niet voor niets de bijnaam ‘Cansa cavallo – de helling die de paarden afmat – gekregen  had en die er toen uiterst stofferig bijlag. Op een bepaald punt moesten we zelfs halt houden, omdat de auto helemaal onder het stof zat. Dat stukje van de weg was ondertussen wel verbeterd, maar het blijft desondanks een karwei voor de chauffeur – Lene, in dit geval – om veilig en wel daarover te geraken.

Maar bij het buitenrijden van ‘Vale do Capão’ was er eerst nog een plaatsje dat we wilden aandoen: het gemeentelijk natuurpark van ‘Riachinho’. Na zowat zes kilometer met de auto, konden we weer eens beginnen aan een afdaling – alweer rond de 70 meter diep – die niet zo moeilijk was, maar wel de moeite loonde. Zo kwamen we bij één van de watervallen op de ‘Riachinho’, een klein riviertje – dat is trouwens de letterlijke vertaling van de naam – met stroomversnellingen en prachtige watervallen.

Ook dit bezoekje was nieuw – voorheen nog nooit bezocht – en het was opnieuw een grote meevaller: een goede, niet al te zware fysische inspanning en een prachtige plaats om even te verpozen en tot rust te komen. 

De foto’s tonen eerst ons bezoek aan ‘Riachinho’ en nadien enkele beelden van de ‘cansa cavallo’ … zoals die er tot voor kort bijlag.