DE DISTEL
Hoe 't lam in 't puntig gekrulde
doornbosje met één sprong zat verstrikt?
Ah! die distelen van passie en schulden
waar de onnozele sterveling in stikt!
Verbazend stormt de ontstellende hartslag
terwijl ik 't wrange verdriet verduik,
sinds ik een nacht hulploos verward lag...
God! haal mij uit die struik!
Gery Helderenberg
|