HET VERHAAL VAN DE TWEE WERELDEN

De wereld van de herberg...
De wereld van de stal...

Midden in de nacht – schrijven de evangelisten – 

is er een ster boven een stal. 

Een hut 

het verblijf bij uitstek voor wie niet meetelt 

en geen aanspraak kan maken op enig recht. 

Er was namelijk ‘geen plaats in de herberg’. 

Wie niets bezit, ogenschijnlijk niets te bieden heeft, 

krijgt ook geen plaats.

Er zijn twee werelden:

de wereld van de herberg

en de wereld van de stal.

De ene wereld is de plaats van het ‘goed volk’, 

je weet wel, 

zij die geluk hadden in het leven, 

degelijk werden opgevoed in een warme thuis, 

alle kansen hadden om te studeren

en daarna een goede baan vonden, 

mensen met een goede naam in de gemeenschap. 

Ze hebben het goed.

De stal is die andere wereld: 

miserie 

die kleine mensen 

van vader op zoon geërfd hebben: 

geen thuis, geen opvoeding, geen werk, 

geen zekerheid voor morgen. 

In de herberg worden zij 

os - en – ezel – mensen genoemd, 

schorriemorrie, 

verlopen lui, 

niet te vertrouwen, 

mensen met wie je beter niet omgaat, 

kinderen met wie je niet speelt, 

jongeren die voor niets goed zijn.

Voor de mensen van de stal 

blijft de herbergdeur 

potdicht.

Twee totaal aparte werelden.

De mensen van de stal 

zijn daar terecht gekomen omdat de herberg 

al ‘volzet’ was.

Armoede van velen ontstaat 

uit de opgepotte rijkdom van enkelen. 

Eenzaamheid 

is het bittere resultaat van de gesloten kring, 

van mensen die genoeg hebben aan elkaar. 

De verdoken armoede

van kleine mensen 

stelt mij onontkoombaar voor deze keuze: 

Gods liefde 

zichtbaar maken 

of verduisteren...

Wie op zoek gaat naar de stal 

vindt altijd wel een ster 

om de weg te vinden. 

En alleen wie kijkt als een herder 

herkent daar in die stal 

het kind van God.

(uit: 4ingen ‘Herders, hij is geboren’)