Kookkunst is het schilderen van een melodie met smaken en geuren.
28-02-2009
Nonkel Frans
Ik heb maar één nonkel gehad, een broer van mijn vader. Dat gezin is kinderloos gestorven enkele jaren geleden. Zij beschouwden mijn zus en ik bijna als hun eigen bloed en ik bewaar aan hen goede herinneringen. Van zijn 17 hield nonkel een dagboek bij en heeft dat tot zijn 84 jaar gedaan. Ik ben die dagboeken aan het uitpluizen en gebruik ze als rode draad om een stuk van onze recentere familiegeschiedenis weder samen te stellen. Hij was soldaat toen WOII is uitgebroken en beschrijft hoe belangrijk voedsel was gedurende de oorlogsjaren. Als er spek was werd er gefeest en die mensen waren bijna de ganse dag onderweg om aan aardappelen en groenten te geraken. Er werden daar ettelijke kilometers te voet en per fiets voor afgelegd. Aan een fles olie werd soms een gans weekloon besteed (70 Frank) en de kwaliteit van het basisvoedsel zoals brood was erbarmelijk. Wij kennen die toestanden niet, wij hebben overvloed. Ik ben blij dat ik door hem die vanzelfsprekendheid weer wat ben gaan relativeren.
Witlof in Nederland en witloof of Brussels Lof bij ons. Dat is die lekkere groente die nu al gans het jaar verkrijgbaar is. Witloof is van de familie van de cichoreiachtigen (zoals ook andijvie). Wij eten dat veel in rauwe vorm en verkiezen dan toch de smaak van het échte grondwitloof. Voor andere bereidingen zoals gebakken en dan verder gebraiseerd of gestoofd met een vleugje citroen en het vocht wat ingekookt en gebonden met aardappelmeel of gevuld met gehakt en dan gebakken en gebraiseerd kan ook de aquacultuur-variant. Ik doe er steevast het "kropje" uit en gebruik wat suiker om de bitterheid te temperen en wat nootmuskaat en peper om het af te kruiden. Kippenbouillon akkordeert goed bij de meer vochtige bereidingen. Gooi nooit het kookwater weg maar bereid er een soepje mee. Deze middag maakten we de typisch Belgische witloofgratin met hesp en kaassaus (foto) maar een aanrader is ook een combinatie met gebakken kippenbouten. Zie hier het recept: bestrooi de bouten met kippenkruiden en laat ze trekken, bak ze daarna aan in wat vetstof en doe er dan het grof gesneden witloof bij. Bak verder aan tot het witloof begint te kleuren. Dan afkruiden met een verkruimeld kippenbouillonnetje, wat peper uit de molen, een vleugje suiker en wat nootmuskaat. Er dan gekuiste krielaardappeltjes bijdoen en het deksel er op. Gedurende 25 minuten verder braiseren op een laag vuurtje. Een smakelijk eenpansgerecht.
Op vrijdag 13 februari kookten we in onze wijk weer eens met 8 mannen voor een "horde" (11) vrouwen en dit keer stond het menuutje in teken van Valentijn (en écht niet van Bloody Friday). Natuurlijk kozen we voor ingrediënten die de liefdeslust zouden moeten opwekken: champagne, oesters, selder, gamba's, eieren, chilipepers, verse gember, pruimen, krieken enzovoorts. Als afsluiter hadden we nog pralines en Groene Chartreuse. Van deze laatste kan ik zelf getuigen dat er iets mee aan de hand is want ik krijg er erotische dromen van. Chartreuse is een elixir waarvan het recept in het bezit is gekomen van een Kartuizers kloosterorde in 1605 maar ze hebben het pas na veel experimenteren in hun apotheek, in 1737 gecommercialiseerd. Er zitten zo'n 130 plantensoorten in en het alkoholgehalte is 55°. Wie er meer over wil weten vindt het hier. Ikzelf vond onze Sint-Jakobsschelpen bijzonder geslaagd: verse, serieuze exemplaren, afkomstig uit de USA in emmertjes van 1 kg, in een lichtjes ingevette pan aangebakken tot ze juist glazig opgesteven waren, enkel geserveerd met een doorsmakende, vastkokende aardappel en een sausje van geklaarde boter afgesmaakt met zeezout, peper uit de molen en veel verse bieslooksnippers. Iedereen vond het geheel weer leuk en lekker en of de nacht na de champagne, wijnen en likeuren nog passioneel verliep laat ik verder ieder voor zichzelf vertellen.
Ik had nog enkele gekookte aardappeltjes liggen en om die zinvol te verwerken kwam ik op het idee er een Spaanse aardappelomelet van de maken. Eitjes zijn er altijd en ik had toevallig ook wat van die zachte Spaanse ui in huis (alhoewel deze uit Chili komt). Het recept: snijdt de aardappels in teerlingetjes van een dikke centimeter en bak ze in wat verse boter of zachte olijfolie op een niet te heet vuur. Als ze beginnen te korsten voeg er dan de in stukjes gesneden ui bij (naar believen) en laat die wat glazig worden. Klop ondertussen de eitjes met wat peper, zout en nootmuskaat en kieper de aardappelen en de ui daarin. Spatel daarna alles terug in dezelfde pan en laat op een laag vuur langs één zijde zachtjes bakken tot de bovenkant van de omelet schijnbaar opgesteven is. Schuif de omelet op een plat bord en keer ze om in de pan, laat nog een minuutje korsten (zonder te bruinen) en serveer. Daarbij een boterham dik besmeerd met verse boter en een glaasje cabernet sauvignon (Santa Rita 120 uit Chili) en 't was smullen.
Af en toe bak ik eens een vleesbrood om warm te eten bij o.a. witte kool of koud bij de boterham. Gisteren werd het een Provencaalse variant waarvan het recept hierna is weergegeven. Voor 500g gemengd gehakt (varken-kalf) gebruikte ik een halve rode paprika, een sjalot, 6 zwarte olijven, een flinke koffielepel groene peperkorrels, 3 takken peterselie, een mespunt Provencaalse kruiden in poeder, een koffielepel paprikapoeder, een ei, 2 eetlepels paneermeel, een halve koffielepel nootmuskaat en wat extra zout en peper. Het geheel mag goed afsmaken. De groenten in blokjes snijden en de peterselie en sjalot hakken. Alle ingrediënten goed mengen tot een homogeen mengsel is verkregen en dat een half uurtje in de koelkast zetten. Met de hand in een bal rollen en deze in een tefal bakvorm leggen in een oven van 180°C gedurende 10 minuten om te korsten en daarna nog eens 50 minuten op 150°C om door te garen. Onmiddelijk eten of anders laten afkoelen en enkele uurtjes in de koelkast zetten.
Pas terug van een weekje aan de Costa de Almeria in Zuid-Spanje. De eerste dagen veel regen en wind maar dan toch zon en zomerse temperaturen. Die van een Belgische zomer ;-) Mijn echtgenote eet er dan steevast gegrilde sardines die nergens zo lekker smaken dan in die contreien. Voor 5,5 € heb je er zes deftige exemplaren; met wat gesnipperde sla en enkele druppeltjes citroen is dat een heerlijk maaltje (zie foto). Zelf ben ik niet zo'n vismaniak alhoewel een gebakken zeetong, een moot kabeljauw, een rogvleugel of een paling in 't groen mij af en toe wel kunnen verleiden.
Valentijnsdag is het uitgelezen moment om de libido wat te stimuleren. Sommigen zijn ervan overtuigd dat bepaalde soorten voeding daarvoor in aanmerking komen maar er is weinig wetenschappelijk bewijs voor. De meest afrodisiaca werken via de verbeelding, denk maar aan de banaan, de pruim en de perzik... Volgende voedingsstoffen worden liefdesstimulerende eigenschappen toebedeeld: asperges, artisjok, oesters, schaaldieren, selder, lavas, champagne, honing, mosterd, look, chilipepers, gember, gingseng, truffel, avocado, fazant, duif, wild, zwezerik, niertjes, pruimen, citrusvruchten en noten. En deze lijst is zeker onvolledig. Gember en ginseng staan hoog aangeschreven, aan look wordt getwijfeld. In het boek "Het volkomen huwelijk" uit 1927 staat het verhaal van liefdesdrankjes uit de Oudheid maar daar kan ik me niet aan wagen: geboortehelm van een veulen, nageboorte van een paard, schedevocht van een hengstige merrie, vogeltongen, duivenbloed, insecten, hagedissen en geslachtsklieren van dieren. Het probleem is dat ik dat niet in de supermarkt kan vinden...
"Aan het been" gebakken heeft vlees toch altijd dat ietsje meer smaak. Dat is ook het geval bij kippenvleugeltjes, een gerecht dat regelmatig op ons menu staat. Ik snijd ze op een speciale manier met een kippenschaar en een mes zodat ik van elke vleugel 2 stukken overhoud die mooi opbollen bij het bakken. Daarbij verwijder ik ook de delen van het vel waar wat veel vet in zit. Het bakken geschiedt in een tefalvorm (taarvorm) in een oven van 180° gedurende 35 minuten. Ik zet de boutjes mooi naast elkaar met het beentje omhoog. Vandaag gaan we ze eten in combinatie met een klassieke Caesar salade (Romeinse sla, ringen van zoete ui, broodcroutons, Parmezaanschilfers en de kant-en-klare authentieke Ceasar dressing verkrijgbaar in de rode Delhaize) en een aardappel in de schil. De vleugeltjes zijn een half uurtje op voorhand flink bestrooid met kippenkruiden. Ze zullen bakken in hun eigen vetstof tot het resterend stukje vel krokant is. Je kan ze ook marineren in een sausje van olie, sojasaus, honing en een geurige azijn of citrussap en opdienen met gebakken rijst. Ik geef ze ook soms als vuisthapje al dan niet met enkele druppels heldere Thaise chilisaus. Kippenvleugeltjes zijn niet alleen lekker maar ook nog gezond voor de portemonnee.
Eindelijk heb ik mijn zwarte vest. "Wat is daar interessant aan ?" zullen jullie denken. Ziehier het verhaal. Vrijdag 4 oktober 2008 bestelde ik bij "Albert" in de Anselmostraat in Antwerpen een zwarte vest op maat gemaakt, voornamelijk omdat ik er een wilde met 2 rijen knopen en een perfecte pas om te dragen met de badge van ons familiewapen. De badges met familiewapen liet ik met de hand borduren in India via het Internet en het resultaat is gewoonweg subliem. Zo'n handwerk is hier onbetaalbaar (zie foto). Toen ik de vest voor de eerste maal ging passen op 6 november dacht ik dat ze in de driegdraden zou staan. Niets was minder waar: ze was af en... pastte langs geen kanten. Ik kon mijn armen niet opheffen, de rug was te smal en nog heel wat details die hoegenaamd niet aan mijn verwachting beantwoordden. Toen bleek dat ik voor mijn 715€ een vest in half-confectie had besteld en dat men wel het nodige ging doen om ze aan te passen. Het volgend bezoek aan "Albert" was begin december: nog altijd problemen want "mijnheer had een hoge borst". Weer aanpassingen met de hoop dat de vest bij het volgend bezoek in orde zou zijn: 2 weken later weer geen "geluk". De mouwen, de rug en de voorkant waren al "bijgesteld" maar... nu bleek dat op de plaats waar 2 knopen moesten verwijderd worden er gaten in de vest waren. We werden toen te woord gestaan door een echte verkoopster: vriendelijk en tot alles bereid om het probleem te verhelpen. Als die er niet was geweest zou ik het gewoon hebben opgegeven, zelfs zonder mijn voorschot van 200€ terug te eisen. Bij ons volgend bezoek op 18 december bleek dat men besloten had een volledig nieuwe vest te laten maken en dat ik die begin januari zou hebben. Op 17.01 was het zo ver: de nieuwe versie pastte prima en nu nog alleen de rug wat rechten en de badge erop zetten. Vandaag 23.01 was ze af en naar wens behalve dat in de nieuwe vest een donkergrijze voering is gezet in plaats van de oorspronkelijk zilvergrijze. Ik zou zwart hebben gekozen als men het mij had gevraagd maar ja, wie ben ik ? Voor 715€ en 6 keer naar de winkel in Antwerpen voel ik mij toch wreed gestroopt, ik zal mij dan maar tevreden stellen met het resultaat en het verhaal dat eraan verbonden is.
Deze morgen liet ik me verleiden door een bussel gave, witte asperges in de koelcel van de Colruyt. Omdat ik eerder al ervaring had met de Peruviaanse variëteit van onze Vlaamse trots besloot ik om ze te bakken. Zo bereid concenteert hun smaak en harmoniëren ze wonderwel met een stuk "saignant" gebakken contrefilet en een vastkokend aardappeltje. Voor één bussel gebakken asperges en dat voor 2 personen, ga je als volgt te werk: je wast de asperges, schilt ze met een dunschiller en snijdt er de onderkant af . De schillen zet je op het vuur met 3 dl kippen- of groentenbouilon, een suikerklontje, wat peper en nootmuskaat. Je laat dat aan de kook komen en zorgt dat er nog 2dl kookvocht over is. Alles vervolgens zeven en de schillen goed uitduwen. Als je peterselie in huis hebt, doe er voor het koken van de schillen dan een flinke tak van in. Neem 20g verse boter en doe deze in een bakban. Laat verwarmen tot de boter schuimt en voeg er dan de in stukken van 4 cm gesneden asperges aan toe. De kopjes kan je wat later toevoegen als je die krokant wil. Bak de asperges in de warme boter aan tot ze beginnen te bruinen, dat duurt 5 à 10 minuten. Blus dan met de bouillon en laat alles verder inkoken tot de asperges gaar zijn (zie foto). Bindt het resterend vocht met wat koude boter en kruidt af met peper en eventueel wat zout. Direct opdienen. Onze eigen asperges zijn rijker en voller van smaak maar zo'n tussendoortje doet je aan de zomer denken en dat kon ik vandaag best gebruiken in tegenstelling met enkele dagen geleden.
Niet alleen omdat mijn oudste zoon er nu keukenchef is, maar objectief gesproken omdat we er gisteren gingen lunchen, kan ik de nieuwe eetgelegenheid Het District vlakbij het districtshuis van Ekeren warm aanbevelen. De eetzaal is ruim, licht en luchtig en de bediening vriendelijk, geruisloos en efficiënt. Alles ruikt nog een beetje naar het nieuwe en is stijlvol ingericht. Je ziet daar de ervaring van de eigenaars in die nog dergelijke zaken met succes runnen en voor een permanent oogje in het zeil zorgen. Mijn eega nam de gebakken roggevleugel met appelkappers en hazelnootboter; een stevig stuk uit een volwassen rog, net juist niet te rauw tegen de graten, voldoende geklaarde boter en appelkappers met de correcte afmetingen om niet vol zaadjes te zitten. Ik werd vergast op het rozé gebraden speenvarken met "cross & blackwell"; enkele dikke sneden stevig en sappig vlees uit de biggenrug met een pickles-saus die juist op sterkte was om de delicate smaak van het vlees niet te overmeesteren. Ze paste ook perfect bij het garnituur dat bestond uit een in hoeveboter gewokte vers en beetgaar groentengarnituur (princessenboontjes, peultjes, mini-maïskolfjes, jonge wortelen, bloemkoolroosjes en vastkokende aardappelpartjes). We gingen voor een Amerikaanse rode wijn: de Directors Cut 2007 Dry Creek Zinfandel van Francis Ford Coppola uit Sonoma California, een echte aanrader (49,5€): echt foxy, ietwat geroosterd en geurend naar rijpe krieken en zwarte bessen. De wijnkaart bevat een uitmuntende keuze aan klassewijnen maar weinig in een lagere prijsklasse. We sloten af met koffie en een bereiding met amarenakersen, mascarpone en koekjes in tiramisù stijl. Het was allemaal zeer lekker en alles huisbereid. Proficiat, zoon en ook aan alle medewerkers.
Nasi Goreng of letterlijk vertaald "gebakken rijst" is eigenlijk een kliekjesgerecht met als oorsprong Indonesië dat nu in vele variaties gevonden wordt. Bij ons komt het zo'n eens per maand op tafel en vermits ik nog wat pitavleesreepjes en kip over heb van gisteren en wat stukjes verse, rode paprika kwam ik op het idee die in een nasi te verwerken. Wortelen heb ik sowieso altijd in huis evenals anti-kleefrijst, ui, diepvrieserwtjes en -scampi en een klein blikje maïs. En daarmee zijn quasi alle ingrediënten van mijn versie genoemd. Voor 4 personen neem ik 1,5 koffiemok rijst en breng ik dubbel zoveel water aan de kook met wat kippenbouillon, een laurierblad en een halve theelepel geelwortelpoeder (kurkuma). Als dat kookt kieper ik de rijst erin samen met een halve mok diepvrieserwtjes en evenveel in blokjes gesneden wortel. Na 10 minuten (Uncle Bens) koken zeef ik de ingrediënten af en laat ze goed uitlekken en afkoelen. Het pitavlees is al gaar maar je kan ook overschot van kip of varken nemen of een paar kippeboutjes in de oven steken en ze afpellen. Op het moment van de eindbereiding snipper ik een dikke ui (of 2 kleinere) en de paprika en bak deze in 2 eetlepels neutrale olijfolie in een anti-kleef pan. Dan de gepelde en van darmkanaal ontdane scampi's erbij. Even roerbakken, het vuur niet te hoog laten en dan het gare vlees erbij evenals de uitgelekte maïs uit blik en de rijst met groenten. Voordurend voorzichtig omscheppen zonder dat de rijst aan de pan blijft plakken en goed laten doorwarmen. Op dit moment gaan we afkruiden en dat bepaalt de hele smaak van het gerecht. Ik maak mijn eigen kruidenmengeling meestal op voorhand in een vijzel klaar: koriander, komijn, zwarte peper, nootmuskaat: een halve theelepel van elk en een verkruimeld vetarm kippenbouillonblokje. Als ik cardamom heb doe ik die er ook in, soms ook gedroogde gember en/of look. Je kan ook een zacht currymengsel gebruiken maar ik laat graag de smaak van de komijn en de koriander wat domineren. Je vijzelt alles goed en schept het resultaat op het einde door de bereiding. Meestal zet ik het geheel dan nog 10 minuten in een op 90°C voorverwarmde oven terwijl ik voor elke disgenoot een spiegelei bak en een handvol kroepoek. We serveren het met zoetzure augurken en -uitjes en drinken er een stevige pint of ditto wijn bij.
Voor mij vandaag geen worstenbrood want we hoeven niet buiten te komen, dus ook niet voor de bakker. 't Is trouwens zielig weer: veel wind en bewolkt. Ik had al spareribs in de koelkast liggen maar vond het niet gepast ze klaar te maken zoals gewoonlijk (stijl BBQ) want dat doet mij te veel hunkeren naar de zomer. Dan maar eens een ander recept uitgeprobeerd: gebraiseerd. Voor 2 personen volstaan 600g ribbekens. Daarnaast heb je nodig: wat vetstof om ze aan te bakken, een ui, wat bier, wat bouillon om ze verder te garen en kruiden. Ik heb de ribbekens eerst van elkaar losgesneden, ze bestrooid met flink nootmuskaat en zwarte peper uit de molen en ze in een eetlepel 50/50 olijfolie en boter aangebakken, dan de in grove stukken gesneden ui erbij en wat omschudden tot deze wat aankleurt. Daarna een half pilske erover en evenveel bouillon, een klontje suiker, een flink blad laurier en een tak tijm erin, het deksel erop en het vuur laag draaien zodat alles suddert maar niet kookt. Na 25 minuutjes het deksel van de pan en het braiseervocht lichtjes binden met aardappelmeel. 't Was goed gelukt.
Morgen is het de eerste maandag na Driekoningen, de "verloren maandag" en de bakkers in Antwerpen verkopen dan meer dan 1.000.000 worstenbroden en appelbollen. Over wanneer en waarom die gewoonte is ontstaan zijn er meerdere versies te vinden, maar het komt er op neer dat er meer gefeest dan gewerkt moet worden als men de traditie eer wil aandoen én ook worstenbrood en appelbollen moet eten of/en weggeven. Lekker worstenbrood kan je zelf maken met kant-en-klaar bladerdeeg (vers of uit de diepvries) en aangemaakt gemengd gehakt varken-kalf. In 500g gehakt (voor 4 deftige worstenbroden) doe je dan extra een heel ei, een theelepel zwarte peper, een theelepel nootmuskaat en een theelepel marjoleinpoeder. Meng alles goed en laat een half uurtje rusten. Van het mengsel moeten er worstjes kunnen gerold worden, als het te vochtig is kan je er een eetlepel paneermeel of wat broodkruim aan toevoegen. Punt is dat het voldoende hartig is want het bladerdeeg verzacht de smaak. Het deeg dient ongeveer een halve centimeter dik te zijn. Gebruik dus een dubbele laag als het dunner is. Je rolt de worstjes op duimdikte, doet ze in een plak deeg en plakt dit dicht met losgeklopt ei. Besmeer de bovenkant van de broden ook met ei, leg ze op een bakpapier en bak af in een voorverwarmde oven op 180 à 200°C gedurende minstens 20 minuten of tot de juiste kleur is bereikt. Ik heb ze graag dubbel, zoals op de foto, maar zo vind je ze niet dikwijls in de winkel.
Neen, ik wil het niet hebben over het bewuste tijdschrift maar over het goed gevoel dat ik had toen deze foto genomen werd. Dat was in januari 1999, nu precies 10 jaar geleden, op rondreis in Thailand, de mooiste die we totnogtoe deden. We gingen op bezoek bij de long neck women van de Karen stam bij Chiang Mai in Noord-Thailand, dicht bij Birma. Vanaf jonge leeftijd (5) krijgen "uitverkoren" meisjes er de koperen spiraal rond hun nek. Het gewicht daarvan (3-5 kg) doet de sleutelbeenderen zakken zodat de nek maximaal zichtbaar wordt. Ze poetsen het koper elke dag zodat het sterk glanst. Het rieten dorp is enkel te bereiken via een boottocht, het is er proper en de mensen wreed vriendelijk- een Thai heeft altijd minstens een glimlach. Het is een moment dat ik nog steeds koester, ik voelde me daar volmaakt gelukkig. Daarom gebruik ik er een detailfoto van als avatar. Het eten in Thailand was wreed lekker en goedkoop: veel verse groenten en fruit, kip, vis en zoutwatergarnalen. Niet te pikant als je erom vroeg. Daarbij dronk ik meestal Thai whiskey die meer weg heeft van een brandy dan van een whisky. Goed tegen de beestjes dacht ik dan (alhoewel ik daar geen last van had ;-)) Als een klein restaurant het niet in huis had, spurtte een bode erom naar een buurtwinkel en kreeg je het aan de winkelprijs, dat is pas service. Ik gaf ze daarna dan wel een flinke tip, kwestie van de lokale goede gewoontes in stand te houden.
Mijn moeder en vader, nu 86 en 84 huwden in Boom kort na WO I. Eten was schaars en toch werd er thuis gevierd mits hulp van een kokkin en zelf vetgemeste haantjes. Daarbij hoorden attracties onder de vorm van de familieleden die hun beste kunnen toonden met zang, voordracht of muziekspel. Ziehier het feestprogramma: 1. Veursmokskes (apertitiefhapjes) openingsstuk voor piano gespeeld door Mevr. Van Dijck heilwenschen 2. Soep van boven d'ossenpoep (ossenstaartsoep) "Ave Maria" van Gounod gezongen door Frans Rymenans "Den ouden nikkel" voorgedragen door Gerard Rymenans "Het sackoske" gezongen door Albert Rymenans 3. Graslikkers met seldervoet (ossetong met voetselder) "Wolgalied" gezongen door Frans Rymenans "Den doddelaar" voorgedragen door Gerard Rymenans "Oh die vrouwen" gezongen door Emiel Verbruggen 4. Ricondie met boomgroeiers (rijst met krieken) Karakterstuk voor piano gespeeld door Mevr. Van Dijck "Boem Ram Djing" voorgedragen door de gebroeders Rymenans "Moederslied" gezongen door Frans Rymenans 5. Rosbif met groentenkring en gebruineerde grondsmokskes (rosbief met groentenkrans en gebakken aardappelen) verrassingen 6. Gebraden loopvogels met groenblad of adam-en-eva spijs (kip met sla of appelmoes) "Het Tirolerlied" gezongen door Gerard Rymenans "De ouwe taaie" gezongen door Emiel Verbruggen " U hoort mijn hele hart" gezongen door Frans Rymenans 7. Aarenpoeiergebak met koffiesmaak (eierpoedercake) "Een artiest in nesten" voorgedragen door Emiel Verbruggen "Hoempapa lied" gezongen door Albert Rymenans "De charletan" voorgedragen door Gerard Rymenans 8. Engeltjespis en knalpotten (jenever en ?) "Het hakkellied" gezongen door Emiel Verbruggen voordracht met lichtbeelden door Emiel Verbruggen "Lentelied" gezongen door het koor crochetwedstrijd "De waarzegster" Zo'n feest duurde de hele dag en er werd ook heel de dag gegeten. Er was vatenbier van de brouwerij Lamot (foto) die helaas ter ziele ging in 1971.
Vandaag opgestaan met wreed slecht humeur. Ik denk dat het mijn voornemen is om bewust wat te vermageren en dat mijn geest er zich al onbewust tegen afzet... Om 10 uur in de keuken gedoken om wat typische winterkost te maken en dat heeft mij er bovenop geholpen: spruitjessoep, prachtige lamskoteletjes, flageolets met sjalot en belles de fontenay in de oven. Ik zal er eens een goed flesje wijn bij opendoen en ... foert dieet! Momenteel geniet ik van een "Christmas" bier van Gordon's, een die ik al in mijn voorraad heb van vorig jaar: bier met flesgisting kan enkele jaartjes lagering verdragen en wordt altijd maar beter. Voor 2 liter spruitjessoep heb je nodig: 1 ui, 750g spruitjes, 60g bloem, 60g boter, 1.5 l bouillon (kip of groenten) en wat gerookte spekblokjes. Bak de spekjes uit in de boter in de soeppot en neem ze uit de pot. Voeg de gesnipperde ui toe en als deze glazig is de bloem. Bevochtig met de bouillon, voeg de gekuiste en in 4 gesneden spruitjes erbij en breng aan de kook zonder deksel (voor de groene kleur van de spruitjes). Na 40 minuten pruttelen met de staafmixer pureren en de spekblokjes er terug bijdoen. Eventueel afwerken met wat room.
We zijn pas terug van enkele dagen Ardennen met onze kleinkinderen Dihn (3) en Nils (5) en alhoewel er soms wat te veel drukte heerst zijn dit toch de momenten die wij koesteren. Je ziet in hen trekjes van je eigen kinderen en hun echtgenoten en je herkent ook de verhalen die je ouders over jezelf deden. Er is een eigenaardige "liefdesband" met je kinderen en kleinkinderen waarvoor de verklaring enkel een metafysische kan zijn. Je voelt die het sterkst als er een en ander bij hen tegengaat. Onze kroost kon zich uitleven in de wandelingen en het zwemparadijs maar de hoogtepunten zijn in onze familie de maaltijden waar iedereen kort bij elkaar zit te genieten van de (he)eerlijke dingen die er op tafel worden gezet. Dat hoeven niet altijd ingewikkelde bereidingen te zijn. Onze 2 zonen kunnen goed koken en zijn in alle aspecten ervan geïnteresseerd. Hoe was dat spreekwoord van de appel en de boom alweer ? P.S. Mijn Acerke heeft weer zijn geest gegeven, zelfde fout dus vermoedelijk hersteld met slechte onderdelen.
Aan iedere bezoeker van mijn blogje een gelukkig 2009 toegewenst. De formule van geluk is de volgende: Geluk = Voorbereiding x Gelegenheid Die voorbereiding die heb je zelf in de hand en de gelegenheid kan je proberen te scheppen of die overkomt je en dan mag je ze niet laten voorbijgaan. (Spijtig genoeg geldt deze formule ook voor ongeluk en kan je sommige gelegenheden niet ontwijken.) De droom voor mezelf voor 2009 is een nieuwe keuken met een combisteamer van Gaggenau , dewelke stoomt en bakt met waterdamp tot 250°C, een stevige (gas)wokbrander van zo'n 6 kilowatt en een teppanyaki bakplaat tot 250°C, beide laatste van ATAG tot nu toe. Aangevuld met 2 inductiekookplaten moet dat "labo" zowat alle bereidingen tot in de perfectie aankunnen. Wie komt eten zal ervan genieten. Wie mij betere keuzes kan voorstellen, laat het me aub weten! Voor mijn nieuwjaar en mijn verjaardag heb ik aan de familie een financiële bijdrage gevraagd i.p.v. de klassieke (drank)geschenken. Het geld moet dienen voor mijn DNA voetafdruk hetwelk mij meer informatie moet verschaffen over mijn genealogisch verleden en eventuele gezondheidsrisico's. Tegelijk doe ik goed werk voor een wereldwijd DNA onderzoek en een deel van de familie kan delen in de resultaten. De mooiste geschenken zijn de dingen die je graag zou hebben maar die je voor jezelf niet koopt om een of andere reden of die waarvan je anderen mee kan laten genieten.
Ik realiseer mij plots dat het weeral bijna 20 dagen geleden is dat ik nog een blogje pleegde, dat ik inmiddels 2 jaar "rentenier" en dat ik volgend jaar 60 word. Vermoedelijk komt dit omdat ik dia's aan het scannen ben van voor 1980 (zie foto) en dan flitst je eigen geschiedenis beeld per beeld voorbij. Het eigenaardige is dat je dan enkel denkt aan de zeer leuke en de zeer treurige momenten terwijl de gewone gebeurtenissen toch wel het grootste deel van je geschiedenis uitmaken... Van mijn werk, waar ik toch 35 jaar quasi elke dag mee bezig ben geweest zijn er ook omzeggens geen beelden. Is dat alleen bij mij het geval zo vraag ik me af ? De nieuwe eeuw heeft ons reeds vreugde maar ook verdriet gebracht: onze kinderen huwden en gaven ons 2 schatten van kleinkinderen maar enkele dierbare nonkels en tantes gingen heen en het huwelijk van onze jongste zoon was helaas niet bestand tegen het (té) drukke leven dat moderne koppels er op na houden. Kathy verliet hun prachtig nieuwe huis enkele maanden geleden voorgoed. Voor ons blijft ze altijd de moeder van ons kleinkind. Wij trachten te leven zonder rancunes, ze belasten iedereen en ze lossen niets op. P.S. Inmiddels zitten er 10412 personen en 4418 families in de stamboom van onze 2 kleinkinderen.
