Naar de kapper gaan is een beetje moeite doen in kledij en opmaak. Terug een eyeliner gebruiken om mijn ogen te accentueren, mascara om mijn kijkers beter te doen uitkijken. De trainingsbroek vervangen door een stadsmodel pantalon en een polo van een betere stof aantrekken. Na een doucheke ben ik klaar om mijn haren ook in model te laten leggen. Met krulspelden onder een droger zitten doet me, in gedachten, van de wereld verdwijnen. Daarna is het richting zee. Gewoon wat staren in de verte en de strandmannen alles zien klaarzetten voor de overvloed aan badgasten die binnen een paar uur weer alle lege plekken op het strand zullen innemen. Er is wat meer wind en mijn frivole lokken zijn geen lang leven beschoren. Daar maal ik niet om, ik heb een deugddoende hoofdmassage gehad en een fris kopje gekregen. Wat vers brood van de warme bakker mee naar huis nemen en terug mijn hondje vervoegen dat al op mijn thuiskomst zit te wachten om een beloning te krijgen voor zijn goed gedrag. Dàn pas begin ik mijn ontbijt te nuttigen. Een teveel aan kilo's die ik moet meesleuren vereisen een drastische maatregel. De koekjes in de doos laten, de pateekes bij de bakker, de ijscreme bij de ijscoman. Ik ben al aan de 3e dag van het 'intermittent fasting' dieet, type 16/8. Dat betekent dat ik 8u wel mag eten en 16u zogenaamd vasten al zijn er de uren slaap ook bij. Het levert geen moeilijkheden, alleen is het 's morgens wat later om vast voedsel te nemen. want ik besloot te eten van 11-19u. De uren zijn natuurlijk aanpasbaar maar mogen niet opgesplitst worden. Calorie-arme dranken zijn altijd toegelaten, koffie en water staan een ganse dag klaar. Eigenlijk is het een manier om mijn lichaam eens rust te gunnen. Ik ben te oud om nieuwe voedingsgewoonten en nieuwe producten in mijn menu op te nemen. Ik hou het bij hetgeen ik van mijn moeder leerde eten en klaarmaken: ne patat, brood, boereboter, een snee kaas, saucis of ham en confituur. De groenten volgens het seizoen en niet iedere dag vlees maar ook eens een eike en een viske. Ik heb geen weegschaal, ik zal het jullie laten weten als mijn bloes niet meer zo strak rond mijn boezem zit en mijn broek een beetje floddert rond mijn achterwerk.
Fons Jansen (1925-1991), misschien weinig of niet meer gekend. Een Nederlands cabaretier die een paar goede conferences liet optekenen. Zijn bekendste is "De Lachende Kerk" opgenomen in 1962. De elpee in mijn kast is een erfenis van mijn ouders die verzot waren op zijn humor. Vandaag een citaat van hem: "Mensen ontslaan is goed voor de winst en winst is goed voor de werkgelegenheid". Maar hij zegde ook: "Ik ken een hond die bezig is zijn baas kunstjes te leren. Brengt de hond hem een bal, gooit de baas de bal meteen weg!". Tot morgen
Sfinx Delphine, prinses met vele titels, zat onbewogen op de eretribune voor de familieleden. Weliswaar niet in de Belgische kleuren maar met een dessin, een print, een model dat verwees naar het koloniale verleden van haar vaderland. Enthousiasme sprak niet uit haar houding. Integendeel, maar haar man compenseerde dat door spontaan recht te staan en mee te applaudisseren. Hij is dan ook een Amerikaan, die dergelijke parades best kan appreciëren. Laurent zat er als vanouds malcontent bij en Astrid lijkt me een zuurpruim te worden. De enige die kon genieten van het spektakel was Laurens, aartshertog en nazaat van de laatste keizer van het Habsburgse Rijk oftewel de dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije. Stel je voor, die kan Sissi en Kaiser Franz Joseph tot zijn voorouders rekenen. De nazaten van onze tegenwoordige koning blijken meer down to earth opgevoed te worden. Maar de koninklijke ouders waren geëmotioneerd, fier en trots op het marcheren van de opvolgster in een militaire parade op de Nationale Feestdag. Daarmee is alles gezegd van deze toch wel speciale uitvoering en viering van onze onafhankelijkheid.
Het is een drukte van jewelste aan de kust. Om niemand omver te lopen, heb je bijna ogen op je gat nodig, zoals men dikwijls zegt bij de aanwezigheid van een grote massa volk. Rijdt je met de auto, dan is uitkijken waar iedereen loopt en een heksentoer om niemand omver te rijden. Men geraakt ook niet vooruit want ieder knopke aan een verkeerslicht wordt met plezier in gedrukt door de wandelaars die een straat willen kruisen. De zebrapaden worden zonder om- of opkijken van de voetgangers gebruikt. Iedereen moet maar op tijd kunnen stoppen voor de vakantiegangers. Het moet gezegd, de laatste dagen is het prachtig weer en aan zee krijg je door de zeebries altijd wat meer verkoeling dan in het binnenland. Vandaar dat iedereen hier wil zijn
Is er verder nog iets speciaals te vermelden vandaag? Ja, het is vandaag de Pi-benaderingsdag. Er is de Pi-dag op 14 maart (op z'n Amerikaans 3/14 geschreven). Maar dat verdomde getal, nodig om de omtrek van een cirkel te kennen, heeft twee feestdagen. Vandaag is er de tweede en wel om een heel praktische reden. 22 juli schrijft men ook wel eens 22/7. De '/' kan ook als deelteken gezien worden en dan bekomt men ook 3,14. Weeral een weetje bijgeleerd alhoewel ik me al suf gezocht heb om het 'pi' teken op mijn toetsenbord te vinden. Een bezigheid voor slechte weer dagen.
Om te eindigen kom ik nog eens aandraven met een nadenkertje. Wel moeilijk op een warme dag, maar nadenken verdrijft ook de verveling van het niets doen: "Op dit moment heb ik een déjà vu en geheugenverlies tegelijkertijd. Ik denk dat ik dat al eens vergeten ben".
Aandacht, aandacht, aandacht, de woorden van de 'bellenman' of 'de stadsomroeper', die belangrijke gebeurtenissen kond maakte vanop zijn 'roepsteen'. Maar we leven nu eenmaal in een drietalig land en dus krijgt de 'crieur public' met zijn geroep 'oreilles, oreilles' evenveel aandacht als de 'Anrufer' met 'Beachtung, Öhr hören bitte'. Ik heb mijn plicht als goede Belg gedaan en in het Vlaams, Frans en Duits attentie gevraagd voor mij blog. Want het is vandaag een speciale Nationale Feestdag. We mogen dankbaar zijn dat 190 jaar geleden, Léopold von Saksen-Coburg und Gotha, de eed aflegde om de eerste koning der Belgen te worden. Hiep hiep hoera dus op deze verjaardag. Want Belgen zjn een sterk en weerbaar volkje met grote solidariteit voor de landgenoten, pour les compatriotten, für der Landsmann und die Landsmännin. Dat onderscheidt ons van de rest van de Europeanen. Daarom moesten we onafhankelijk worden van de Nederlanders en de Fransen om eindelijk, oef oef, onszelf te kunnen zijn. Weeral 8 jaar geleden was er een wisseling op de troon. Ik kan zeggen dat de huidige troonbezetter zorgt voor zijn volk en zijn bestaansrecht en dat de vorige het meer als springplank zag om een luxueuzer gepensioneerd leven te kunnen leiden op zijn jacht in de Middellandse Zee. Er zijn toch een paar specialekes vandaag buiten de speech van onze koning, die mag natuurlijk nooit ontbreken, zeker in rampzalige tijden zoals 'corona' en 'waterramp'. Al zal de euforie wat minder zijn en al zal het een militair defilé in mineur en soberder zijn, toch wil ik het niet missen. Onze kroonprinses stapt mee als cadet van de militaire school. "Goed gedaan, meiske" zal een fiere papa zeggen, "nu mag je beginnen met prinses te zijn met wat glamour in opmaak en kledij". Enfin, ze is goed klaargestoomd om ons allemaal te dienen, te vechten voor onze onafhankelijkheid en het uithangbord van onze natie te zijn. Tenzij ze natuurlijk nog een paar internationale universitaire diploma's wil najagen, dat horen we dan later wel. Een andere primeur is de verschijning van de nieuwe 'oude' prinses op de eretribune: prinses Delphine, sinds kort dus ook von Saksen-Coburg und Gotha. Of ze drietalig is weet ik niet, maar Engels spreekt ze in ieder geval vloeiend en dat kunnen we dus een toegevoegde waarde noemen. Ze krijgt, na al de stubbelingen onder het vorige koninklijke bewind, nu een soort erkenning als 'extra' zus en als dusdanig verdient ze een prominente plaats in het openbare leven van deze familie. Volgens de laatste roddel zal ze vestimentair méér Belg ogen dan gelijk welke Belg die plaats zal nemen op de tribune. De landskleuren, zwart-geel-rood zullen verweven zijn in haar outfit, maar is ook volledig van Belgische makelij inbegrepen hoed, handtas, schoenen, kousen en over het ondergoed durft niemand een uitspraak te doen. Maar niemand zal een paraplu moeten meebrengen als speciaal Belgisch attribuut. De drache nationale blijft achterwege, het is mooi weer en 23°C.
Nationale Rouwdag. Een moment van stilte om 12u. Eens eventjes denken aan het verdriet en ellende van de mensen die een 'regenbom' over zich heen kregen. Landgenoten die door het wassende water alles verloren, sommigen zelfs hun leven. Hopelijk is dit een eenmalig natuurfenomeen.
Een humoristisch geïnspireerde 'dag van..'. Een 'dutjes-dag' en die zal ik deze namiddag met een siësta gedenken en vieren. Belangrijker is de start van de 'Hondsdagen'. de warmste periode van het jaar, van 20/07-20/08. Zo genoemd, al sinds de oudheid, omdat het sterrenbeeld Grote Hond, met de voornaamste ster Sirius, tegelijk met de zon opkomt en dus niet zichtbaar is voor het blote oog van de aardbewoners. Maar er zijn ook volkswijsheden op deze dag. Ik vernoem er twee. 1) is het droog op 'pisgriet' (Sint Margriet), dan regent het 30 dagen niet. 2) regent het op Sint Margriet (20/07), dan zie je 6 weken de zon niet. Zo zijn we vanzelf weer bij de namen van bijzondere mensen aangekomen. Vandaag schrijf ik onder auspiciën van Euspicius van Verdun, drink ik een apollinaris op de gezondheid van Appollinaris van Ravenna. Wilgenfortis van Portugal heeft zijn kap niet over de wilgen gegooid, anders had ik hem vandaag niet vernoemd. Maar al die woord-en naamspelingen terzijde gelaten, moest ik toch ook een mijlpaal van menselijk vernuft onder de loupe nemen. In 1969 was 20/07 een belangrijke dag voor de ruimtevaart. De ruimtemissie van Apollo 11. Neil Armstrong (1930-2014) was de eerste mens die een voet zette op janneke maan. Enkele uren voordien was hij, samen met Buzz Aldrin (1930), met de Maanlander op het maanoppervlak toegekomen. Dat terwijl een eenzame astronaut, Michaël Collins (1930-2021), rondjes bleef draaien in het ruimtetuig Columbia en op hun terugkeer wachtte. Beroemd zijn de eerste woorden van een mens ooit gezegd op een andere planeet dan de aarde. Ze zijn uitgesproken door astronaut Neil Armstrong: "that's one small step for (a) man, one giant leap for mankind". Er ontstond discussie of Neil wel 'a' gezegd had want het verschil in betekenis van het woord door dat kleine lettertje, is groot; ofwel 'een man' ofwel 'een mens'. Neil beweerdde altijd 'a' gebruikt te hebben al was dat bij de opnames niet duidelijk hoorbaar. Moderne technologie bracht in 2006 een duidelijke hoorbare 'a' in de zin. Armstrong zelf, stond er toen op, de 'a' altijd tussen haakjes te zetten in het uitschrijven van zijn woorden. Tot zover dat terug in de gechiedenis gaan. Het was wel een biezondere gebeurtenis want iedereen die over een tv-toestel beschikte zat eraan gekluisterd om deze ruimtelijke uitstap met zijn eigen ogen te zien. Nu nemen de uitstappen in eigen land bijna evenveel tijd in beslag als naar de maan vliegen, spreekwoordelijk dan. De files zijn gigantisch geworden en van het midden van het land naar de kust is bijna 3u in de wagen zitten voor ocharme 150km. De kroost is net vertrokken, in de goede richting: naar het binnenland. Het hondje jankt en ik laat een traantje. Zo is dat nu eenmaal. Tot morgen
Als mijn koffiemachine in panne valt is er direct actie vereist. Een 'technieker'bracht geen soelaas, Kapot is kapot, zei die. Dus ben ik zo vlug, als de vliegende weerga, een nieuwe koffiezet gaan zoeken en heb de drukte in de winkels getrotseerd. Dit maal eens een knalrode machine meegebracht symbool van 'ik hou van koffie' al speelde de prijs van deze kleur ook mee: 10€ goedkoper dan het zwarte exemplaar. Meteen heb ik ook het eten voor het avondmaal voor de gasten en mezelf meegebracht. Ik heb gekozen voor een oeroud degelijk volkse gerecht. Daarvoor bracht ik mee: mosselen, mosselgroensel, mosselkruiden, mosselsaus en een portie frieten voor ons alle drie. Een dessert breng ik nooit mee. Een avondwandeling op de dijk levert keuze genoeg om als afsluiter nog een zoete beet te hebben. Mijn grote kinderen zijn eventjes op stap met mijn hondje terwijl ik de broodmaaltijd voor de lunch klaarmaak met lekkere geurende koffie erbij als drank. Een aperitief is voor vanavond, eerst moet de dag nuchter doorgekomen worden.
Naast de cryptovaluta en het mondiale betaalmiddel de 'bitcoin' spreekt Van Dale nu ook van de digitale euro: nl de 'deuro'. Dat is nog niet alles want er is dan nog een onderverdeling in noord en zuid, de neuro en de zeuro. Twee woorden die wel geld kosten maar mij toch doen lachen. Verdere byzonderheden moet mijn geacht en rijk publiek zelf opzoeken. De neuro doet het financiaal beter dan de zeuro. Dat is niet te verbazen want een neuroloog verdient beter dan zeuroloog,. Een zeur mijdt iedereen als de pest. Tot daar mijn geldelijke beschouwingen en het einde voor vandaag. Ik heb braaf alles met gewone euro's betaald. Tot morgen.
Een naamdag voor alle Fritsen, Freekjes en Fredjes, want het is vandaag de feestdag van de H. Frederiek van Utrecht, geboren, getogen en gestorven in de 9e eeuw. Ik kan er voor de rest niets over zeggen want zijn biografie en legende is gebaseerd op een samenraapsel van levens van andere godvruchtige en godvrezende mensen. Hij wordt wel aanroepen bij doofheid zodat men gegarandeerd terug mensenstemmen, vogelzang en lawaai kan horen. Nu zeg ik gezwind aan de 'FFFFjes' een zalige feestdag en geniet vooral van dit zalige weer. Dat zonnige weer brengt een overvloed aan toeristen teweeg en meteen ook luidruchtige meeuwen in hun zog voor de kruimeltjes. Ik was na 2 jaar vergeten hoeveel decibels deze vakantiegangers meebrengen. Ook de verkeersoverlast is weer realiteit. Iedere vrije meter is ingenomen door een auto. De tuinman is van lieverlede huiswaarts gekeerd want een plaats dichtbij om zijn camionette te zetten was niet te vinden. Mijn haagje staat er nog altijd tè weelderig bij. De overlast van auto's is de grote ergernis van de kustbewoners. Er wordt niet gekeken naar het parkeerregelement of 'mijn en dijn'. Het is een drukte van jewelste want naar het buitenland gaan is voor velen geen optie. Niet iedereen is gevaccineerd om in de rode gebieden een gezonde vakantie te krijgen maar ook veel mensen zijn slachtoffer geworden van de watersnood. Ze zullen een dagje aan zee verkiezen om eens te bekomen of uit te rusten. De kinderen van al die mensen willen ook eens ontspanning en plezier hebben. Dan is de kust dichtbij, en een goed alternatief. Nu nog 220 woorden en ik zit aan mijn 500, zo vlug gaat dat als men graag kletst. Behalve de bovengenoemde Frederiek zijn er nog belangrijke namen vandaag. Ik begin bij een recentere nl Nelson Mandela (1918-2013). Oppositieleider, politicus, vrijheidsstrijder zonder geweld en president van Zuid-Afrika. Hij werd 'Vader des Vaderland' genoemd en leidde de anti-apartheidsbeweging in zijn land. Vele jaren heeft hij daarvoor op Robbeneiland vast gezeten onder een streng gevangenisregime. Sans rancune, voor de blanke overheersing, heeft hij zich na zijn vrijlating, voor zijn land ingezet. Samen met de toenmalige president Frederik Willem de Klerk, kreeg Nelson Mandela, verdiend, de 'Nobelprijs voor de Vrede'. Een vrouw behoort vandaag ook in mijn rijtje, eerder een ouwe vrijster te noemen: Jane Austen (1775-1817). Schreef al haar romantische dromen neer in vele romans. In onze eeuw haalden ze allemaal het filmdoek of als series, op kleine scherm. De bekendste verfilmingen zijn de boeken: "Sense and Sensibility", "Emma", "Pride and Prejudice". Alles speelde zich af bij kasteelheren en dames, de beau-monde van de 18e-19e eeuw. Als laatste vermeldenswaardige persoon: Godfried van Bouillon (1060-1100) niet diegene die het soepblokske uitvond maar diegene die de Eerste Kruistocht leidde. Geboren in Bologne-sur-Mer of Baisy-Thy, verhuisde naar Bouillon, in de Ardennen, om gezondheidsredenen en gestorven in Jeruzalem. Hij was de eerste die op grote schaal de Moslims en de Joden vermoordde. Hij creëerde de slogan: Dieu le veut. Hij kreeg de titel 'Beschermer van het Heilige Graf. Zo, tot morgen.
Het is vakantie en weekend en meestal zijn de krantenbezorgers dan reservisten of studenten. Mijn straatje is piepklein en moeilijk te vinden voor vakantiewerkers. Die willen zo rap mogelijk aan het weekend beginnen en zoeken niet graag een brievenbus. Met andere woorden, ik heb geen krant. Spijtig, het is nu eenmaal zo en ik zal de info die ik wil hebben op een andere manier moeten vinden. Radio en internet zijn daarom zeer goede uitvindingen om de mankementen van deze dag op te vangen. Gisteren was het een strandnamiddag. De zee lag er als een schilderij bij. Wilde penseelstreken van groen in alle tinten. Beter dan een schilderij van Van Gogh (1853-1890), die onbetaalbaar zijn voor de gewone sterveling. In tegenstelling tot de collectie zeeschilderijen van Vincent, is de Noordzee voor iedereen. Onze Zee is een voortdurend wisselend canvas. Iedere seconde is er een ander beeld te zien met andere kleuren, andere beweging, ander zicht. Ik blijf gefascineerd door dat kleine deeltje natuur dat ik iedere dag kan bewonderen en dat iedere dag gratis te bekijken is. Ik maak ook de kids attent op de kleurenpracht die er soms van uitgaat en de veranderende golven en bewegingen van het water. Het verradelijke van deze natuurpracht moet ik ook onderstrepen want de zee is de grootste vriend van iedereen maar tegelijkertijd ook zijn grootste vijand. Men moet alert zijn en blijven voor zijn onderliggende stromingen en nukken. Vandaag is het ook de grote hereniging van de familie klepkens, die omvat zes stuks. De twee zussen, die vervroegd van kamp moesten komen, komen nu hun twee broers ophalen. Die zijn niet nat geworden maar zijn uitgewaaid. Men kan zeggen dat ieder een deeltje van de natuur gevoeld heeft. Natuurlijk komen mama en papa ook mee . De kids zijn nog een beetje jong om zelf voor hun transport te zorgen. Vandaag is er nog opruimwerk te doen want morgen komt er een andere ploeg (2 stuks) me gezelschap houden. Straks zal de tuinman hier zijn om alle hagen een scheerbeurt te geven zodat alles er ordentelijk bij ligt om mijn volgende gasten te ontvangen. Zo zien mijn vakanties eruit, een komen en gaan van mijn 15 leden tellende familie. Tussen al die bezoeken door zij er vééééél rustperiodes. Die zijn al nodig om terug een nieuwe adem te krijgen. Dat brengt de leeftijd ook mee.
Tussenin krijg ik een vraag voorgeschoteld die een antwoord vraagt. Ik doe mijn afwas met de hand en in het sopje dat ik gebruik zit er citroen. Het is dus een terechte vraag: waarom bestaat 'citroenlimonade voor het grootste deel uit kunstmatige middelen en zit er in afwasmiddel echte citroen?
"Charme is niets anders dan karakter met grote uitstraling", zei rabbijn Edgar Magnin ( 1890-1984). Anticipatief, anticiperend op jullie commentaar zeg ik, ik ben het er volkomen mee eens dat het van toepassing kan zijn op mij. Ik mag mezelf eens wat goede eigenschappen toedichten en beamen wat de rabbi zegt. Ik hoop dat jullie ook zeggen dat ik een straf karakter heb en dat ik charmant ben, als jullie over mij spreken. Want ik weet dat het gebeurde want mijn neus jeukt, mijn oren hebben een fluittoon en flapperen. Maar alle gekheid op een stokje, voor de mensen in Limburg en de Ardennen hoop ik vooral dat er droge dagen in het verschiet zijn, dat er veel hulp gaat komen van buitenaf. Met familie en buren alleen zal de ravage niet opgeruimd geraken want iedereen in die gebieden heeft in de klappen gedeeld. Families die rouwen om een slachtoffer van dit natuurgeweld wil ik een hart onder de riem steken al zullen ze daar niet veel aan hebben. Daadwerkelijke hulp, daar zitten ze op te wachten en hopelijk komt die van overheidswege goed op gang. Ook het kostenplaatje van de schade zal voor al deze mensen gigantisch zijn en waarschijnlijk, zoals meestal, slechts ten dele kunnen vergoed worden. Het zou een mooie geste zijn moest de "Warmste Week' hen ook opnemen als goede doel. Maar ik leef aan de Belgische kust en hier is het droog gebleven. En bijna cynisch te noemen, moet ik met een gietertje vol met water rondgaan om de bloemetjes van drinken te voorzien. De wind is gaan liggen en hopelijk is er een onvervalste stranddag voor de jongens in aantocht. Ze noemen zich 'architecten in spe' die hun kunde voor kastelen en burchten bouwen, grachten graven, zetels en tafels in zand maken, willen demonstreren aan de goegemeente onder het alziende oog van 'oma zee'. Tot morgen
"Wij denken de natuur te kunnen beheersen, maar waarschijnlijk is zij alleen maar aan ons gewend geraakt", Karl heinrich Waggerl (1897-1973). Een droge, vrij zonnige dag met flink wat wind die het zand naar alle kanten verstrooid. Niet echt een weer voor strandspelen of in de zee te gaan. Het is met de billenkar rijden om toch de zee en de dijk te zien. Stralend zomerweer had natuurlijk beter geweest maar ik ga niet mopperen want hetgeen de zuidelijke Belgen over zich heen krijgen is niet van de poes. Mensen meegesleurd in het kolkende water, huizen vernietigd, wegen en banen kapot en onberijdbaar, dorpen afgesloten van de rest van de wereld, electriciteit die het begeven heeft, liters regenwater, bijna een zondvloed te noemen. De scouts en chiro kampen die met bosjes opgedoekt warden. Ook mijn twee meisjes ontsnappen niet aan de waterellende en zijn terug thuis. Ik kan geen vrolijke dingen schrijven vandaag. Ik heb zelf twee overstromingen meegemaakt en weet derhalve goed wat een ellende en machteloosheid de bewoners van de getroffen gebieden te wachten staat. Het is geen proper water dat binnenstroomt. Het is vloeibare smurrie die alle vuil vervoert dat het onderweg kan oprapen en het achterlaat in de huizen. Het is vocht dat in muren dringt en er voor zorgt dat er nooit nog een nieuw laagje verf blijft aankleven. De natuur laat zich weer eens van zijn slechtste kant zien en toont voor de zoveelste keer dat we er niet mee moeten sollen. We komen weer eens met onze voetjes op de aarde en zijn geen baas over onze planeet al zouden we dat wel willen geloven. Af en toe zet de natuur ons een hak door ongenadig uit de hoek te komen. We vergeten te gemakkelijk dat: de natuur kan prima overleven zonder de mens, de mens nooit zonder de natuur. Tot morgen
Radio 1 is niet de zender 'Nostalgie', maar ze draaien gregeld deuntjes uit de oude doos. Tot mijn grote vreugde moet ik zeggen. Deze morgen "No woman, No cry" van Bob Marley (1945-1981) en "Be My Baby" van The Ronettes. Wat nieuws, wat info, wat muziek, meer moet een mens 's ochtends niet hebben. Na het weerbericht om 8u30 gaat de radio uit en omarm ik terug de weldoende stilte in mijn huis. De teevee gaat ook pas 's middags van start, meer als hulp bij het indutten dan om te kijken. Maar vandaag zal dat op deze Quatorze Juillet enigszins anders zijn. Hèt feest van de Fransen en hopelijk deze keer niet verstoord, zoals 5 jaar geleden, door een zware aanslag op de feestvierende bevolking. Toen vielen er 86 doden te betreuren en van de gewonden wordt niet meer gesproken. Nog wel in de stad van mijn jeugd, Nice. Vandaag is het eerst de aankomst van mijn twee jongens, 8 en 12. Mijn koningen, zogezegd. Gelukkig is het droog aan zee, want hun zussen zijn water aan het hozen op hun scoutskamp in de Ardennen. Hier zijn er gelukkig drogere weerkaarten, altijd belangrijk voor de activiteiten als de kids komen. Ze moeten toch eens op het strand kunnen spelen. Deze namiddag is er ook de Koninginnenrit in de Tour de France. Une étape de la reine, deze benaming stamt uit de Middeleeuwen wanneer de koningin een zware vermoeiende rit ondernam, soms een reis waarbij een overnachting nodig was. Zwaar werk en een hele onderneming voor al de hovelingen. Nu is de Koninginnenrit de zwaarste rit in een rittenkoers. De meest prestigieuze ook om te winnen en op de renner zijn erelijst te kunnen zetten. De rit bestaat uit het beklimmen van meerdere cols en meestal ook nog aankomst bovenop een berg. Een zware inspanning en weinigen overleven het zonder fysieke kleerscheuren. In alle landen is het een vrouwelijke etappe behalve in Duitsland. daar spreekt men van een 'Königsetappe'. Waarschijnlijk hebben ze nooit vorstinnen gehad die moeilijke reizen ondernamen. Ik zal waarschijnlijk maar een deeltje van de rit kunnen bekijken maar 'Vive Le velo' ce soir zal me dan wel voldoende informeren over het verloop van deze 178 km lange bergrit. Want bovenal, de kinderen komen altijd eerst. Hoe plezant de tour ook mag zijn om te volgen, de kinderen geven nog altijd meer vreugde. De hond moet weer een stapje opzij zetten wat altijd een moeilijke evenwichtsoefening met zich meebrengt. Hij mag zich niet achteruitgesteld voelen en geen verlatingsangst krijgen als hij thuis moet blijven terwijl ik met de kids op stap ga. Voor mij is dat even de 'ratio' gebruiken en niet het 'hart', want het liefst neem ik hem overal mee naar toe. Dat gaat niet altijd samen met de activiteiten die de kinderen willen. Voilà, c'est tout pour aujourd'hui.
Mijn neus jeukte aan de linkerkant op een 13e. Het spreekwoord zegt dan: hoe linker hoe flinker, hoe rechter hoe slechter. Dat wil zeggen dat het een geluksdag zal zijn! Moet ik eens op euromillions spelen of niet? Dat is nu altijd de vraag als je bijgelovig bent. Kan ik dat volksgeloof vertrouwen of is het toch maar een fabeltje om me goed te doen voelen. Als ik àl zou spelen, en als ik àl zou winnen zijn jullie allemaal de eersten om dat morgen te vernemen in een nieuw schrijfsel. Maar blijkt nu dat ik dat al gans mijn leven verkeerd begrepen heb en dat het geen spreekwoord over goed en slecht nieuws gaat maar over een roddelcampagne over mij. En evenmin is mijn neus daar een barometer van, maar mijn oren. Als ik in mijn linker oor een pieptoon hoor is er positieve roddel. Rechtse pieptoon dan zijn er geen lovende berichten over mij verspreid. Enfin, ik zou geen goede waarzegster, kaartenlegster, pendelaarster (vb pendelen met een ring) zijn. Ik zou het willen leren maar de subsidies voor dergelijke opleidingen worden afgeschaft. Ook om voor sjamanka te leren die de communicatie met de geestenwereld verzekert of astrologie en sterrenwichelarij te volgen. Als ik mezelf zo zou willen presenteren moet ik een natuurtalent zijn, een helderziende die voorspellingen over de toekomst kan uiten op grond van intuïtie of bovennatuurlijke interventie, een profetes die boodschappen van God/goden kan doorgeven, een visionair zijn zoals Nostradamus, aan divinatie doen wat zoveel is als bij ingeving raden of aan mantiek doen en dus de kunst bezitten om voorspellingen te doen door middel van rechtstreekse inspiratie of voortekenen. Ik heb dus geen enkele van deze eigenschappen of talenten van God, mijn vader of moeder gekregen, ze zitten niet in mijn genen. Simpel gezegd, of mijn neus nu links of rechts jeukt op een 13e meedoen met de lotto is simpelweg gokken.
Ik kan terug naar de etappes van de Tour de France kijken. Ik heb een paar ritten op mijn pc kunnen volgen maar dat is niet zo aangenaam als op een groter scherm. Ik heb geluk want de Pyreneeënritten zijn in aantocht. In 1967 op de 13/07 overleed Tom Simpson (1937-1967) op de flanken van de Mont Ventoux. Zijn dood tijdens die wegrit staat nog op mijn netvlies getekend. Een stervende man die door de sportdirecteur tot 3 keer toe terug op de fiets werd gezet. Het blijven akelige beelden die regelmatig nog eens uitgezonden worden. Zijn dood, te wijten aan een combinatie van grote hitte, uitdroging, nooit opgeven, alcohol en gebruik van amfetamines, betekenden wel een ommekeer en verscherpte de dopingcontroles in de wielrennerij. Het duurde nog jaren vooraleer al die malafide praktijken grotendeels verdwenen zijn uit die sport. Dit jaar was er een dubbele beklimming van deze legendarische kale berg. Grandioos gewonnen door Wout.
"Meningeen vindt zijn hart pas als hij zijn hart verloren heeft". Aldus Friederich Nietzsche (1844-1900). Dat geldt ook voor 'haar' al werd daar toen geen rekening mee gehouden.
Er zijn liedjes en stemmen die blijven beklijven. Nochtans zijn het dikwijls songs die ik nooit zou opnoemen als ik mijn 10 favoriete muziekjes zou moeten zeggen. Dat is een eigenaardige vaststelling. Vanmorgen hoorde ik zo'n song van Blanche, "City Lights". Onze vertegenwoordigster bij Eurosong 2017, en opgetreden op het feest van de 18 jarige kroonprinses. Een speciale stem met een speciaal liedje dat ik toch wel mooi vind en blij was dat op een morgen te horen.
Vanmorgen is alles in orde gemaakt wat moest in orde komen. Eerst kwam de technieker voor de tv. Sinds woensdagavond was er geen klank noch beeld te zien. De modem had het begeven. Ik heb dat overleefd omdat ik niet werkelijk verhangen ben aan beeldbuis kijken. Ik miste dat alleen om gemakkelijk in te dutten als ik een siësta wilde hebben. Het geroezemoes van stemmen die me slaperig maken en mijn oogkleppen doen dichtvallen. Voor de rest heb ik me beziggehouden zoals 'in de tijd van toen' met spelletjes weliswaar op pc en tijdschriften bekijken die een vriendin gebracht heeft. Deze morgen heb ik ook de buurvrouw gezien, een babbeltje geslagen en de hond mee op wandel gestuurd. Toen kwam de makelaar mijn verzekeringen in orde brengen. Ik kan weer met een gerust gemoed mijn dagen doorkomen. Een hele geruststelling na alle commotie die er geweest is de laatste maanden. Met een propere lei beginnen, noemt men dat. Vandaar dat ik dus op een ontiegelijk laat uur aan mijn blog verder kan werken. En niet met het eerste het beste nieuwe woord dat Van Dale in petto heeft vandaag: reliseks. Jullie lezen het goed, religieuze seks. Ik heb er een ganse boterham aan gehad om na te gaan waar het eigenlijk om draait. Het woord is er gekomen naar aanleiding van de film van Paul Verhoeven, "Benedetta" en binnenkort in de cinemazalen te zien. Het is een NRC Handelsblad reporter die het woord gebruikte met een korte commentaar: "verlekkerd spektakel vol reliseks en geweld" en "religieuze extase als seksuele uitlaatklep". Korte inhoud: 17e eeuw, een non die in een Italiaans klooster een relatie krijgt met een vrouw. De film is gebaseerd op een non fictieboek van historica Judith C Brown, gespecialisserd in seksualiteit in de renaissance en met name de vroegst geregistreerde voorbeelden van lesbische relaties: The life of a lesbian non in Renaissance Italy. Voilà dat is ook weeral geweten en zo een 'luik' van de literatuur kenbaar maakt waar ik niet van wist dat daar ook onderzoek naar gedaan werd. Zo zal ik nog wel af en toe onderwerpen tegenkomen waar mensen allemaal studies over doen. Interesses van mensen zijn heel breed en gaan over alles die onze planeet zo uniek maakt en al wie er deel van uitmaakt. Ik vond niet alleen het speciale woord vandaag maar ook een waar citaat van P. Murphy, "hoe ouder je wordt hoe meer je op jezelf gaat lijken".
Deze nacht het bezoek gehad van een vampier, een bloedzuigend monster. Een beest niet met de tanden van graaf Dracula* maar met een angel die diep in mijn vel prikte. Nu staat op die plek een serieuze boebel die ontzettend jeukt. Dat bevordert mijn humeur niet en nog minder mijn geduld. Zoals in alle goede huishoudens is het ook hier soms kop tegen kei en moeten de regels van de interne keuken eens gereset worden. Ik en de hond zijn allebei alfa-wezentjes en de volgorde moest weer eens terug bepaald worden. Dat wil zeggen: mijn wil is wet en de hond heeft er zich aan te houden en niet omgekeerd. Dat heeft een halfuur in beslag genomen vooraleer hondje lief wilde luisteren. Ondertussen was er wel goede muziek op de radio te horen, zodat zijn geblaf en mijn geschreeuw toch kon overstemt worden met leuke melodietjes: "Toverdrank" van Guido Belcanto, "Ik weet wel mijn lief" van Zjef Vanuytsel (1945-2015), "Marcellino" van Wim De Craene (1950-1990) en "Seven Horses in the Sky" van the Pebbles. Zo is de zondagmorgen met veel lawaai, luidop en goed hoorbaar voor de buren (venster stond open), ingezet. Een mens moet soms zijn teveel aan energie eens kwijt geraken, al is het maar verbaal. Ik krijg dan wel geen weerwoord alleen een blaf en een snauw, maar dat kan genoeg zijn om mijn geduld te verliezen na de pesterijen van vliegende vampieren die mijn nachtrust vergalden. Zo, alles weer peis en vree in mijn menage en ieder op zijn plaats gezet, hondje aan het venster en ik aan tafel.
Het is 'Wereldbevolkingsdag' vandaag. Ondertussen lopen we hier op 'The Pale Blue Dot' al met 7 miljard mensen rond, om van de dieren nog te zwijgen die ook hun plaats hebben op onze fameuze planeet. Vandaag zou ik ook de overwinning van de Vlaamse steden op de Franse Koning in 1302 moeten gedenken. Ik doe het niet. Er is de laatste tijd niets om te vieren op ons Vlaamse grondgebied. De hoeveelheid VIP's die tegenwoordig nodig zijn om de 6 miljoen Vlamingen te besturen is ongezien. Buiten Vlaanderen denkt men dat we miserabele misbaksels van een volk zijn, dat zoveel ministers, kabinetten, parlementariërs nodig heeft om die in goede banen te leiden. Voor alles stelt men voor de Vlamingen een wet op, bovenop de wetten voor de Belgen, de KB's, politieregelmenten enz. Nee, ik vier vandaag niet. Ik zal mijn oude herontdekte verslavende spelletje spelen: Hexagon Fall. Of misschien wat een 'Dalai Lama' liet optekenen: ga één keer per jaar naar een plek waar je nooit eerder bent geweest. Ik moet nog uitmaken of dat vandaag zal zijn. Als ik dat zou doen, is dat een nieuwe straat bewandelen in mijn dorp.
*Graaf Dracula is een fictief aristocratische vampier gebaseerd op de Vorst van Walachije, Vlad III alias Vlad de Spietser alias Vlad Dracula. Geboren in Sighisoara 1431, overleden in Boekarest 1476. Dat was een vervaarlijke en aartslelijke figuur, zoon van de dracul of duivel. Vandaar Dracula.
Ik deed mijn ene lodderig oog open en dan mijn andere en samen zagen ze een rode hemelgloed aan het firmament. Regen in de ton! Gelukkig brengt de weekendkrant soelaas in deze natte tijden. Sinds gisterenavond moet ik niet meer zo zuinig zijn als de andere weken op de spelletjes in de krant. Door de schermvrije avond ben ik gaan surfen, niet op het water maar op het internet. Ik moest mijn avond vol krijgen met amusante bezigheden nu er niets of niemand was die dat allemaal voor mij oploste. Niemand die zorgde dat ik me kon bezighouden met niets doen en dat ik alleen maar naar een verlicht vierkant hoefde te staren. Eigenaardig genoeg, de pc gebruiken voor mails, blogs, een rubriekje lezen of wat gamen, lukt allemaal heel goed. Teevee kijken op een klein scherm is een uitermate vermoeiende en onaangename bezigheid. Het journaal en weerbericht lukte nog net. Daarna moest ik op zoek gaan naar andere avondvullende besognes. Ik heb al gezegd dat ik puzzels op mijn pc gezet heb, maar een hele avond puzzeltjes maken is nogal eentonig. Ik vond dan Mahjong, Solitaire, en vooral het woordspel Filippine. Dat is zelfs uitermate leerzaam te noemen. De woorden die men moet zoeken, gebeuren via een omschrijving. De meest uitdagende en onbekend voor mij was het volgende; gedroogde penis van een stier die in vroegere tijden als een soort zweep werd gebruikt voor het straffen van slaven en weeskinderen!!!!. Al ooit gehoord van dergelijke 'roede' en 'gesel' bij de wreedheden die men mensen aandeed? Ik niet. Het antwoord is wel een mooi woord: een bullenpees.
Dan gaan we nu over tot de geplogenheden van iedere dag nl de krant lezen met name het sportkatern. Over voetballers lees ik niet zo vaak; vallen, opstaan en doen afsof ze zwaar gekwetst zijn. De bal rolt en bolt nu eenmaal omdat hij rond is, zeker als men er tegen sjot. In koerstijden lees ik liever over de wielerhelden en hun 'waarom niet gewonnen'. De meest verbazende uitspraken komen dan naar voren. Gisteren won de 'Cav' zijn 34e rit in de Tour, wat voor één van de ouderdomsdeken (36j) in het peloton, toch enorme bewondering opleverde van medestanders en tegenstanders. Maar het zijn niet allemaal sprintetappes, er zijn ook de bergen en cols die moeten overwonnen worden al stampende op het ijzeren ros. Normaal zijn het de zgn berggeiten, kleine ventjes en pluimgewichtjes, die zwierig over de flanken van de Ventoux pedaleren. Niet zo dit jaar, een crosser, tijdrijder, soms ook wel een sprinter overklast deze mannekes van amper 55kg en 1,65 m, onze Wout. Waarom won dan een klasse bergbeklimmer niet? Het antwoord van pluimgewicht Elisonde: ...het was een zware rit en nog vóór de tweede klim was ik al "bien cuit". Is dat geen mooi antwoord om verlies te omschrijven?
Vandaag ga ik luisteren naar de "Carmina Burana" van Carl Orff (1895-1982) en terwijl vraag ik me af; is een zebra 'wit met zwarte strepen' of 'zwart met witte strepen'?
Ik vergeet natuurlijk iedere dag een papiertje van 'De Druivelaar' te trekken. De moppen zijn ook niet meer wat ze geweest zijn. Dom blondje, echtgenotes, dronkaards enz vind ik overal en ben al die anekdotes al moe gelezen. De onderliggende reden kan natuurlijk ook zijn dat ik op die manier symbolisch de 'tijd' wil doen stilstaan. Maar een blaadje er min of meer af trekken verandert niks aan het feit dat de tijd ongenadig blijft voort tikken. Het gevolg is dat ik af en toe een hele pak dagen moet verwijderen van dat almanakske en wat extra lectuur heb op een mistige morgen. Ik heb er geen enkel gelezen dat me een schaterlach bezorgde en die zou ik wel kunnen gebruiken. Sinds gisteren zit ik op 'schermhonger'. Technische mankementen aan de provider om de teeveebeelden draadloos door te sturen (ik wil niet over stoffige kabels struikelen). Het ergste is dat ik de Tour niet live kan volgen, mijn grootste amusement in die eerste zomermaand. Het is weer zoals vroeger naar de radio luisteren om verslag te krijgen en de koersontwikkelingen te horen, niet te zien. Dat kan ook leuk zijn met af en toe nog een prettig muziekje tussendoor. Als het niet vanzelf terug in gang schiet, hebben ze gezegd (wat zoveel is als om een mirakel te vragen) komen ze pas op maandag tussen 8u en 13u, de herstelling doen. Om niet helemaal schermvrij door het leven te moeten gaan, heb ik mijn laptop. Ik kan altijd een puzzeltje van 200 stukken oplossen, ik heb daar een goede gratis site voor gevonden. Ik kan ook in mijn kast eens zien of er DVD's liggen die ik nog niet bekeken heb of anders nog eens naar Sissi kijken. Een boek lezen, is ook een goed alternatief. En natuurlijk met de hond gaan wandelen en spelen.
De nieuwe woorden van Van Dale. De Nederlandse samenleving hunkert naar lange woorden waarbij een uitleg hoort, vooraleer ik, als simpele Vlaming, het kan verstaan. Identiteitsdiversiteit: diversiteit als kenmerk van een groepsidentiteit zoals aan de unief. Het volgende woord is lekkerder: hagelslagsamenleving. Een plek waar alles in overvloed te krijgen is, zoals muizenstrontjes nooit met de juiste hoeveelheid op een boke plakken. Daar tegenover staat dan het nuchtere Vlaamse woord van de dag: septische put of beerput. Geen mens die daar uitleg over moet krijgen, iedereen moet af en toe de gierkar laten komen.
De meisjes zijn op kamp vertrokken. Richting de Ardennen. Waar zouden de scouts en gidsen anders dan in bossen te zitten, naar toe gaan? Beekjes, bergjes en boompjes zijn nodig om voluit alle knepen van scouting, buitenspelletjes en camaraderie te leren. Een campement is een plaats waar alle elegantie en modebewustzijn moeten wijken voor het fier gedragen uniform voorzien van de nodige schildjes die de haken en scheuren in de stof kunnen maskeren. Een plaats waar alle eten lekker smaakt en verwelkomt wordt met de slogan: bikke bikke bik, hap hap hap......eerst de soep en dan de pap! Smakelijk, tot morgen.
"Had ik geweten dat ik zò oud zou worden, dan zou ik mezelf beter verzorgd hebben" aldus Eubie Blake (1887-1983) een jazzpianist. Zijn wijze raad moeten we goed opvolgen en vandaag doen we dat door te reizen om te leren. Want leren is zichzelf ook verzorgen, tenminste het brein en dat is niet onbelangrijk. Wie van de lezers/essen heeft vandaag goesting om me te vervoegen om een alternatieve reis op het internet te maken? Door al het besmettingsgevaar is naar het buitenland gaan 'not done' en is een virtueel reisje nodig om toch een vakantiegevoel te krijgen. Iedereen mag me vergezellen, ik heb geen voorkeur, de wereld is van iedereen. Leidraad zoals zo dikwijls bij mij het geval is, zijn weerom de mensen die een speciaal kroontje rond hun schedel krijgen, een krans van heiligheid. De te bezoeken streken en steden zet ik tussen haakjes en net zals ik zullen jullie verwonderd zijn waar in godsnaam die voornamen vandaan komen en hoe mooi de regio's zijn waar ze verbleven. Het moeten niet altijd toeristische trekpleisters zijn à la Tour De France. Beginnen doe ik in de 1e eeuw met Aquila van 'Pontus', dat is een regio in het oostelijke deel van de Zwarte Zeekust. Met Landreda gaan we naar 'Munsterbilzen', daar zijn nog veel kloosters en abdijen te bezichtigen en dat ligt in de fruit-en vlaaien provincie Limburg. Kilian van 'Würtzburg', een stadje in Beieren aan de rivier de Main. Je kan er de romaanse Sint-Kiliansdom bezoeken. Nog een eigenaardige naam is Procopius van 'Caesarea', gelegen tussen Tel Aviv en Haïfa in Israël aan de Middellandse Zee. De stad werd verwoest door de Mammelukken en is nu een archeologische attractie. Een Duitser mag niet ontbreken nl Auspicius van 'Trier'. Een stadje aan de Moezel met vele bezienswaardigheden. Naar Engeland gaan we ook met de maagd en kluizenares Morwenna van 'Cornwall'. Dat is gelegen in het Z-W van Engeland. Het is zowel een district, graafschap als hertogdom met Charles en Camilla als huidige heersers. Het heeft een subtropische klimaat en men vindt er al palmbomen. Sunniva van 'Selje'. Een Noors dorp gelegen op een schiereiland met woeste natuur. De heilige siert er het wapenschild van de gemeente. Ze werd aldaar vermoord tijdens de periode van kerstening van de Noren. Als laatste pleisterplaats is er met de heilige Itherius 'Nevers', een Franse stad in midden Frankrijk. Naast deze heilige zijn er ook nog de stoffelijke resten van Bernadette Soubirous (1844-1879) in een glazen kist te zien in de kathedraal. Het was het meisje dat O.L.Vrouw gezien had in de grot in Lourdes. Dit kan men nu een wonderbaarlijke en miraculeuze reis noemen, met veel wetenswaardigheden en belangrijke monumenten om te bekijken op een scherm. Men kan door de technologie van Google Maps door al deze straten van de steden en regio's verdwalen. Ik wil dat overdag doen, Wannes Van De Velde (1937-2008) deed dat in 1973 liever 's nachts. Toen kon dat nog zonder schrik te moeten hebben.
Goede morgen allemaal. Ik heb niet echt goed geslapen maar het gaat de betere kant uit. Ik heb al terug meer uren slaap per nacht, dan het laatste jaar het geval was. Stilaan verdwijnen de spinnenwebben uit mijn hoofd, met hier en daar nog een klein draadje dat moet verwijderd worden. Ik kan ook zingen in plaats van aan spinnen te denken: ...als de rook om mijn hoofd is verdwenen... uit 1968 van Boudewijn De Groot. Dan kan ik weer zeggen: ik heb zorgeloze inslaapmomenten. Want dat is het, moe en uitgeput naar bed gaan en eens ik goed ingeduffeld neerlig komt er een film van allerhande zorgen die mijn onschuldige geest in beslag nemen. Op deze 'Internationale Dag van Vergiffenis' zal ik de conflicten met die mensen, die er geweest zijn en nog niet helemaal van de baan zijn, eens eventjes opzij zetten en in sprookjes geloven dat alles 'vanzelf' in orde komt. Dat zal wel niet gebeuren maar eens in sprookjes geloven, op een zonnige morgen en op de 'Dag van de Sprookjes' moet toch kunnen. Want, op 07/07/07, zeker en vast een sprookjesgetal, riep het pretpark De Efteling, deze dag uit tot 'sprookjesdag'. Het initiatief had de eerste jaren veel succes, maar het feestvieren en het geloof in sprookjes, is wat tanende. Het magische cijfer '7' is in veel verhaaltjes een belangrijk getal, zie maar naar de 'zeven geitjes', 'de zeven dwergen', 'de zeven mijlslaarzen' enz. Vandaar dat 07/07 een feestdag voor prinsen en prinsessen zal blijven. De kleuters en peuters zullen nog lang de zin, "toen kwam het varkentje met de lange snuit en het vertelseltje is uit" en "ze leefden nog lang en gelukkig" horen. Het priemgetal '7' staat voor 'compleetheid' en dat wordt gebruikt in alle domeinen. In religies, "God schiep de aarde in 7 dagen". In de natuurkunde: de regenboog heeft 7 kleuren. In de geschiedenis "Rome is gebouwd op 7 heuvels". Maar in 2007, ook op de zevende dag van de zevende maand, werd er een nieuwe lijst van de 'zeven wereldwonderen' opgemaakt. Zijn verkozen als '7' exceptionele en wonderbaarlijke werken: 'Chichén Itzà' Mexico, 'Colosseum', Italië, 'Cristo Redentor' Brazilië, 'Chinese Muur' China, 'Machu Picchu' Peru, 'Petra' Jordanië en tot slot 'Taj Mahal' uit India dat met zijn bankje voor het bouwwerk al gezorgd heeft voor wereldberoemde foto's. Meer uit toeristisch oogpunt en door het felle protest van de Egyptische politieke leiders, krijgt de 'Piramide van Cheops', een speciale vermelding: enige unieke wereldwonder uit de Antieke Oudheid. Natuurlijk zijn er velen die dat begerenswaardig lijstje niet hebben gehaald en alzo extra reclame hebben misgelopen. Belangrijke afwezigen zijn o.a. 'Akropolis' Griekenland, 'Stonehenge' U.K., 'Vrijheidsbeeld' U.S.A., 'Eiffeltoren' Frankrijk. In totaal zijn er 13 monumenten die als een wonder kunnen beschouwd worden en niet in het fameuze register zijn opgenomen. Wanneer het nog eens zal herzien worden is in 2007 niet medegedeeld. Er zal eerst terug een 'magisch' getal moeten benoemd worden want wachten tot 07/07 in 3007, is onbegonnen werk. Ik moet ouder worden dan Methusalem en die werd 969 jaar. Dan ben ik zelfs een wereldwonder!!!
"Natte neusjes, vieze pootjes, een knuffel zo speciaal. Wie zijn leven met een hondje deelt, is het rijkste van allemaal". Iedereen weet ondertussen wel dat mijn hond, mijn compagnon de route is. Niet alleen geldt dat voor mij, maar ook voor hem. We klitten aan elkaar en zijn elkaars welzijn en leven. Hij piept, kraakt en jankt als ik hem even aan een ander wil toevertrouwen. Dat heb ik vorige week ondervonden toen ik een toilet moest bezoeken en hem even aan de meisjes toevertrouwde. Ontroerend vond ik dat wel, maar ook pijnlijk. Dat wil zeggen dat ik echt wel 100% fit en gezond moet blijven want ik wil mijn beestje geen verdriet doen door afwezig te zijn door ziekte.
Op 18 juni vernoemde ik nog Raffaella Carrà (1943-2021). Gisteren is haar stem verdwenen maar toch luister ik vandaag nog eens naar haar hit: "A far l'amore comincia tu".
Zowel het woord van Van Dale als het Vlaamse Woord, kan ik gebruiken voor mijn volgende personage. De heilige Godelieve van Gistel, wiens naamdag het vandaag is. Godelieve (1045-1070) afkomstig van het slot Londefort-lez-Boulogne, kortweg Londesvoorde nabij Wierre-Effroy werd door haar vader Hemfried uitgehuwelijkt aan heer Bertolf van Snipgaten bij Gistel. Voor haar is het Van Dale-woord, 'gast-aan-tafel-syndroom' van toepassing: het ongemakkelijke gevoel krijgen er niet welkom te zijn als gast, omdat de opgelegde regels van 'netjes gedragen' niet duidelijk zijn voor de bezoeker. Vooral haar schoonmoeder, vrouwe Iselinde, had een pik op de jonge echtgenote van haar zoon. Godelieve wendde zich met haar klachten tot haar vader, die Bertolf een reprimande gaf en wilde aangeven voor geweldplegingen bij het bestuur in Brugge. Als brave dochter keerde ze terug naar een brave zogezegd tot inkeer gekomen echtgenoot, waarin ze zich duidelijk 'vergiste' ( Vlaams Woord =vergissen). De volgende dag werd ze door 2 handlangers van de heer van Snipgaten, Lantbert en Hacca, gewurgd en in de waterput gegooid. Er gebeurden vrij vlug wonderen en mirakels in haar naam zoals het zien van de blinde Edith, dochtertje van Bertolf en zijn 2e vrouw, na het reinigen van de ogen met water uit de put. Na enkele jaren van wroeging, besloot de Gistelse kasteelheer in te treden in de benedictijnerabdij van Sint-Winoksbergen alwaar hij het verhaal van Godelieve liet optekenen door hagiograaf Drogo. Zij is de patrones van de naaisters omdat ze hemden zonder naad kon maken. Zij wordt ook als hulp aanroepen bij echtelijke ruzies en lastige schoonmoeders. Zij wordt nog alltijd aanbeden bij keel-en oogklachten. Om die redenen ga ik af en toe eens een kaarsje aansteken in de Abdij Ten Putte, waar ze ooit woonde. Er is ook een spreuk: als het op Sint Godelieve regent, vult ze haar putje voor veertig dagen. Hopen maar dat het droog blijft vandaag!!. Onze heilige heeft waarschijnlijk nooit een kusje gehad op deze Wereldkusdag. Het op elkaar brengen van de monden, is in alle culturen een toonbeeld van liefde. Nog een goede raad: maak je geen zorgen om morgen, leef vandaag en doe het traag.
Een zeer gewichtige levensvraag vandaag: ga ik er een pyjamadag van maken of ga ik me toch maar naar boven hijsen om mijn trainingspak aan te doen? Niet dat ik ga trainen maar enkel om comfortabele kledij aan te hebben. Ik sta dus gewoon in dubio. Alles is weer stil na de invasie en de drukte die dat met zich meebrengt. Ook de bezigheden met de kleindochters eisen z'n tol als alles weer stil is en iedereen huiswaarts gekeerd is. De vermoeidheid slaat dan toe. In wezen leid ik toch wel een zeer kalm en rustig leven dat het ritme van een gepensioneerde toch is. Dat wil zeggen, leven zonder uurwerk, leven zonder werkdruk, leven zonder sociale geplogenheden en vereisten, leven zonder vast stramien van maaltijden, geen activiteiten bedenken en doen. We zijn dus met twee aan een rustpauze toe, want de hond overtreft ook zichzelf als er speelmakkers in de buurt zijn. Hij ligt nu ook uitgestrekt, met poten omhoog aan mijn voeten. Het is de 'werkverslaafdendag' vandaag. Dat is niet op mij van toepassing tenzij ik 'rust' ook als een werkverslaving aanzie. Rust kan ook een vorm van werken zijn die verslavend kan genoemd worden; van stoel naar zetel bewegen en omgekeerd, een goede houding zoeken om te rusten, zelfs een boek 'vasthouden' kan al als werk ervaren worden. Als ik dat dan een paar uur doe, lezen dus', is dat een werkverslaving en uitermate vermoeiend. Dat noopt dan tot regelmatig een rustpauze te nemen met een koffietje en biscuitje en daarna een beetje knikkebollen in de chaise longue. Wat zegde Pallieter ook alweer? Pluk de dag! Vandaag denk ik aan dat personage van Felix Timmermans (1886-1947). Geboren in 1916 als titel van een streekroman in de regio Lier. Pallieter is ook zo'n beetje zoals ik vandaag, een klein luierikske. Hij genoot van het paradijselijke landschap rond de Netevallei, ik geniet van de regen die ook vandaag weer op het appel is, van een minieme zonnestraal en een streep blauwe lucht, het zalige 'niets' hoeft, 'niets' moet. De hond is er ook tevreden mee. Wat doe ik vandaag? Als ik alles uitstel tot morgen, heb ik vandaag niets te doen!!. Dat is een aangename bezigheid. Tot morgen
Vroeg begonnen is half gewonnen, zeker op een zondag. Ik was even vergeten hoe het leven van een puber in elkaar zit en al zeker dat van bakvissen. Andere taal, andere eetgewoontes, andere leefpatronen. Ik maakte gisteren dankbaar gebruik van de vermoeidheid van de hittepetitten om zelf vroeg tussen de lakens te kruipen. Er zit immers een drukke zondag aan te komen. De familie Klepkens, 6 personen rijk, arriveren nog vóór de middag. Het is dus alle hens aan dek om een volwaardige maaltijd aan alle leden te kunnen aanbieden. Een beetje improvisatie zal daarbij handig zijn want Chateaubriands (1768-1848) met tomaten en frietjes ga ik niet klaarmaken voor een ganse bende. Het is dus noodzakelijk dat een uitgeruste kokkin in de keuken boven haar potten hangt. Al bij al ben ik dik tevreden dat mijn jeugdige familieleden, variërend in leeftijd van 8-20 jaar, regelmatig een paar dagen slijten bij oma. Dan blijf ik 'bij' met de nieuwste ontwikkelingen in de virtuele en technologische wereld van vandaag. Ik moet het niet allemaal kunnen en kennen maar enige notie van dat alles hebben, is toch wel handig. Moeilijk is het allemaal niet, want peuters en kleuters zijn al met hun duimen bezig vanaf dat ze een paar maanden zijn. Niet om op te zuigen of ermee te draaien zoals volwassen dat doen, maar om op een minuscul toetsenbord spelletjes te spelen, te swipen of te typen. Het zal een feestdag zijn met veel volk, maar net iets anders dan Independence Day in de U.S.A. Voor de Amerikanen een zeer belangrijke feestdag, gevierd on The Fourth of July sinds 1776. Dag dat de Onafhankelijksverklaring van Groot Brittannië werd ondertekend en bevestigd. Ik ga na al de mededelingen beginnen met patatten jassen. Een eerlijke patat van eigen bodem is nog altijd goed en gezond voedsel, nog wat groenten erbij en pfos-vrije kippetjes. Het buikje dik en rond eten, een wandeling op de dijk als de regen het tenminste laat afweten. Om mezelf eens een complement te geven schrijf ik het volgende: een familie die een grijsaard in haar schoot heeft, bezit een juweel.
