|
Het is vakantie en weekend en meestal zijn de krantenbezorgers dan reservisten of studenten. Mijn straatje is piepklein en moeilijk te vinden voor vakantiewerkers. Die willen zo rap mogelijk aan het weekend beginnen en zoeken niet graag een brievenbus. Met andere woorden, ik heb geen krant. Spijtig, het is nu eenmaal zo en ik zal de info die ik wil hebben op een andere manier moeten vinden. Radio en internet zijn daarom zeer goede uitvindingen om de mankementen van deze dag op te vangen. Gisteren was het een strandnamiddag. De zee lag er als een schilderij bij. Wilde penseelstreken van groen in alle tinten. Beter dan een schilderij van Van Gogh (1853-1890), die onbetaalbaar zijn voor de gewone sterveling. In tegenstelling tot de collectie zeeschilderijen van Vincent, is de Noordzee voor iedereen. Onze Zee is een voortdurend wisselend canvas. Iedere seconde is er een ander beeld te zien met andere kleuren, andere beweging, ander zicht. Ik blijf gefascineerd door dat kleine deeltje natuur dat ik iedere dag kan bewonderen en dat iedere dag gratis te bekijken is. Ik maak ook de kids attent op de kleurenpracht die er soms van uitgaat en de veranderende golven en bewegingen van het water. Het verradelijke van deze natuurpracht moet ik ook onderstrepen want de zee is de grootste vriend van iedereen maar tegelijkertijd ook zijn grootste vijand. Men moet alert zijn en blijven voor zijn onderliggende stromingen en nukken. Vandaag is het ook de grote hereniging van de familie klepkens, die omvat zes stuks. De twee zussen, die vervroegd van kamp moesten komen, komen nu hun twee broers ophalen. Die zijn niet nat geworden maar zijn uitgewaaid. Men kan zeggen dat ieder een deeltje van de natuur gevoeld heeft. Natuurlijk komen mama en papa ook mee . De kids zijn nog een beetje jong om zelf voor hun transport te zorgen. Vandaag is er nog opruimwerk te doen want morgen komt er een andere ploeg (2 stuks) me gezelschap houden. Straks zal de tuinman hier zijn om alle hagen een scheerbeurt te geven zodat alles er ordentelijk bij ligt om mijn volgende gasten te ontvangen. Zo zien mijn vakanties eruit, een komen en gaan van mijn 15 leden tellende familie. Tussen al die bezoeken door zij er vééééél rustperiodes. Die zijn al nodig om terug een nieuwe adem te krijgen. Dat brengt de leeftijd ook mee.
Tussenin krijg ik een vraag voorgeschoteld die een antwoord vraagt. Ik doe mijn afwas met de hand en in het sopje dat ik gebruik zit er citroen. Het is dus een terechte vraag: waarom bestaat 'citroenlimonade voor het grootste deel uit kunstmatige middelen en zit er in afwasmiddel echte citroen?
|
