Het leven met corona ziet er behoorlijk anders uit. Ik ga de dagen dat ik afgezonderd moet leven niet op of aftellen. Ik ben geen student meer. Ik vind het niet nodig om een doel te maken van 100 dagen naar 0 af te tellen. En wat zijn nu drie weken of drie maanden in het leven? Een peulschil! Op het einde van mijn dagen is dat maar een voetnoot: 'heeft corona overleefd'(hopelijk). Ik mag buiten, er is eten genoeg en als het wat warmer weer is toost ik met de buren buiten in plaats van binnen. Maar er is ook bijzonder goed nieuws. De VRT gaat nostalgische reeksen en educatieve programma's uitzenden, Ik ga dus slimmer uit quarantaine komen dan ik er ben ingegaan!. Sam Cooke (1931-1964), zal met zijn "A wonderful world" wel zingen welke vakken extra aandacht verdienen: geschiedenis, algebra, aardrijkskunde, biologie, Frans. Maar toch niet teveel in 't koppeke steken of je kan het lied van Miek en Roel zingen "Jantje's hoofd dat is ontploft".

Weet je wat, door al die liedjes en songs die ik ten gepaste of ongepaste tijde opnoem of in herinnering breng, ga ik mezelf "deuntjes- of liedjesmadam" noemen. Het past me wel en het is een mooie aanspreektitel. Als jullie, mijn lezers, naar genoemd liedje luisteren en mijn bijhorende teksten lezen, dan hebben jullie meteen een aangename muzikale stonde. Jullie kunnen dan misschien meezingen. Voor degenen die geen Engels, Frans of Duits kennen, er is altijd een vertaling van de 'lyrics' beschikbaar. Om de vraag al voor te zijn; ik ben niet muzikaal, kan geen instrument bespelen, kan geen noten lezen en al zeker geen noten op papier zetten. Ik heb dus geen noten op mijn zang, om dat spreekwoord eens te gebruiken. Alleen heb ik een beetje beat en ritme. Ik hou van muziek ten gepaste tijde en heb een brede muzikale interesse. Ik zou liegen moest ik zeggen dat ik nooit heb geprobeerd iets muzikaals te leren. Een paar weken piano geoefend, zal ik het maar noemen. Nog wel in een café, een café chantant. Daar wilde de kroegbaas me wel wat vingerzettingen leren en de noten van de balken te lezen. Maar dat was geen plaats waar een fris jong meisje als ik, een klavier moest leren beroeren of bespelen. De lessen waren minimaal en een mislukking. Ik heb daar toen wel Ferre Grignard (1939-1982) ontmoet, horen en zien zingen. "Ring ring I' ve got to sing", "Drunken Sailor" en "My Crucified Jesus". In mijn ogen van toen, een heel onverzorgde man, met sluik vettig haar en een ziekenhuisbrilleke. Ik heb nog zijn plaatjes. Ik was vooral onder de indruk, dat een Vlaamse zanger een hit had met een Engels lied, zelf geschreven, zelf gecomponeerd.

De troubadours en de klassiekers is voor een volgende keer, een volgende gelegenheid. Afsluiten is de boodschap nu. Tot de volgende!