Ik heb de hond goed laten ravotten, koerske laten lopen en doen springen om zijn bal op te vangen. Nu kan ik rustig aan mijn werkzaamheden van de dag beginnen. Maar o wee, mijn tuintje!! Deze morgen hoorde ik weer een liedje van lang geleden. The Beatles met "When I  am sixty four"(1967). Een liefdesliedje dat de hoop uitspreekt om samen te beginnen en samen oud te worden. De droom van ieder koppel dat start.

Gisterenavond was er een prachtige sterrenhemel te zien. Daarvoor had ik immers mijn vensters een poetsbeurt gegeven. Ik kon vanachter het glas het schouwspel mooi observeren. Een prachtige Venus, niet die van Milo, maar de planeet. Een grote schitterende ster en plots vanuit het niets een kleine snel bewegende heldere stip: het ISS, het International Space Station. Sinds Frank De Winne in 2009, zes maanden verbleef in dat station, probeer ik altijd te kijken als het zichtbaar is boven ons land. Hoe onnozel ook, maar ik zwaai en groet iedere keer die astronauten die maar rondjes blijven draaien, dag in dag uit. Dat soms gedurende maanden of jaren.

Het was de gelegenheid om de ruimtevaart eens in herinnering te brengen en mijn geheugen op te frissen. Want één ding kan mijn generatie wel zeggen: er zijn in mijn leven wel spectaculaire dingen voorgevallen, nooit eerder in de geschiedenis van de mensheid gebeurd en ik ben daar getuige van geweest. Maar ik ben eerst eens ver in de tijd teruggegaan. De mens heeft altijd de hoop gekoesterd om van het aardoppervlak los te komen en de hemel te ontdekken. Zelf in 160 n.C was er al een Griek, Lucianus van Samosate, die in een 'dialoog'vertelt, hoe een schip door een stormwind de ruimte ingeblazen wordt. Dan is er natuurlijk Jules Verne die in 1865 beschrijft hoe een ruimtetuig afgeschoten door een kanon, naar de maan reist. In "De la Terre à la Lune" beschrijft hij bijna volledig de Apollovluchten van 100j later. Maar de eerste echte probeerselen waren niet zo vredelievend, met de Duitse V1 en V2 raketten. Na de oorlog zijn de Russen wel pioniers geweest met hun Spoetnik. In Spoetnik 2 zat het eerste levend wezen nl de hond "Laika". De hond, die toen bij mijn ouders in huis kwam, kon niet ontsnappen aan die naam. En dan was er de wedloop en ging alles vliegensvlug. Joeri Gagarin, Rus, die als eerste mens een baan om de aarde vloog, Neil Armstrong, Amerikaan, die als eerste mens een voet op de maan zette. Dan maar, gelukkig, de grote samenwerking van alle ruimte-instituten in het ISS. De ruimtevaart, een grootse geschiedenis, grootse drama's en grote rampen weergegeven in enkele zinnen. Als de ruimtevaarders passeren, wil ik hun wel danken voor het eenzame werk dat ze daarboven doen. Alles wat ze daar verrichten en onderzoeken, heeft tot doel ons dagelijks leven te verbeteren, met nu, voor ons onzichtbare dingen.

Maar er zijn veel mensen te danken dezer dagen. Al degenen die proberen ons veilig door de virussen storm te loodsen, behoren daartoe. Zonder of met witte vlag, met veel of weinig woorden, iedereen waardeert wat ze doen.