Hieper de piep, ik vergeet je verjaardag niet. Voor mijn jarige kapoen (19) een mooie kaart en een dikke zoen. Oma. En onthou, mijn lieve schat: vandaag ben je geen jaar ouder, maar slechts 1 dag in vergelijking met gisteren. Het kusje is vervangen door een elleboogstoot!

Vandaag dag 277, nog 87 dagen te gaan vóór 2021. Want 2020 spreekt in cijfers: 19 voor covid, 493 dagen na verkiezing een regering, de 53e premier van ons land, 44 jaar jong want de gemiddelde leeftijd van onze leiders is 51 jaar. Een unicum is de 50/50 man-vrouw in de regering. Ik wil geen onheil afroepen op de pas begonnen en nieuwe beleidsmensen door de gemiddelde duur van een regering te noteren. Tijd, dat zijn ook cijfertjes. Zijn 5 minuten belangrijk? Ja, zeker als het regent. Vijf minuten vroeger opstaan is een hemelsbreed verschil tussen een leesbare gazet of papier-maché in de brievenbus! Ik heb wat te lang in mijn knusse nest gelegen, die momenten kunnen zo'n deugd doen. Maar dat heb ik moeten bekopen met gekauwd papier. Gelukkig was alleen het artikel over prinses Delphine onleesbaar geworden. Dat is geen ramp te noemen, alleen een ongemak. Wat ik verder nog kon lezen was interessant op historisch vlak. Bijna zijn we vergeten dat er vlak na W.O. II, een splitsing van Duitsland gebeurde. Vandaag is er een herdenking van de hereniging, nu weeral 30 jaar geleden. Ondanks allemaal Duitsers van oorsprong, blijft de opdeling in West en Oost nog bestaan, men spreekt nog altijd van Wessis en Ossis. Bij deze laatse spreekt men ook van Ostalgie, niet de nostalgie die men heeft naar de dictatuur en de Stasi, maar naar het gewone leven met de Trabant (auto) Vita Cola (eigen preparaat van cola) en het Ampelmännchen op de verkeerslichten en alle voorzieningen op maatschappelijk vlak. Eens zullen ze wel weer naar elkaar toegroeien.

"Er moet een of ander vreemd geheim in zout verborgen liggen. Het is zowel in onze tranen als in de zee". Citaat van Kahlil Gibran (1883-1931), schrijver van Oosterse en Westerse mystieke werken en schilder. Een rubriek in de krant vermeld de opmars van zout in allerlei zoete bereidingen en dan vnl in karamel, ijsjes, snoep, repen chocolade en ga zo maar door. Ook bij bakkers die hun patisserie met gezouten boter klaarmaken om de zoetigheid een beetje te verdoezelen. Zoet-zout, beide zijn een aanslag op de gezondheid bij té veel consumptie, maar beiden kunnen toch zóóó goed smaken, apart. Met zout en zoet te vermengen probeert de industrie ons oogkleppen te geven en onze smaakpapillen verkeerde signalen te geven. Zo van, het is niet te gesuikerd, je mag er meer van eten! Het is niet té zout, je bloeddruk heeft er geen nadelen van. Dan hoor ik weer Tonia op het Eurovisie songfstival in 1966, zingen: un peu de poivre, un peu de sel, un peu d'amour, un peu de miel...