|
Na een paar moeilijke uren heb ik weer alles onder contole. De zon schijnt, de temperatuur is al behoorlijk na een koude nacht en uiteindelijk zijn de dakwerkers ook weer present. Hup met de geit, het einde van de werken komt in zicht. Om alle emoties te verdrijven heb ik eerst een telefoontje gedaan met een dierbaar familielid en mezelf eens getracteerd op 'gewonnen brood'. De wentelteefjes dan lekker verorberen met een beetje candijsuiker erboven op. Zoet is altijd een goede trooster voor mij, evenals plezante filmpjes bekijken die ik soms bij de vleet krijg toegestuurd. Ik bewaar die voor de momenten dat ik nood heb aan een schaterlach. Verhaaltjes en fabeltjes zijn er soms ook bij. De bekendste zijn die natuurlijk van Jean de La Fontaine (1621-1695). Het zijn korte verhaaltjes voornameijk in rijmvorm en als slot meestal voorzien van een zedenles. Meestal overkomt het planten of dieren die dan optreden als menselijke wezens met hun grote en kleine kantjes en trekjes. Men rekent de fabels dan ook dikwijls tot de didactische of onderwijsliteratuur. Zijn bekendste fabel is natuurlijk "De krekel en de mier" met een boodschap van 'van wie niet werkt, geen eten'. Ook "De raaf en de vos", met als mededeling, 'vleiers leren ten koste van degenen die luisteren. Fabeltjes zijn mooi om te lezen en behoren tot het rijk van de fantasie als ze geen levensles bevatten.
Episode 4 van de reis van naar The Big Apple met the Titanic. Alhoewel het de 13e is, is het een mooie en rustige dag op de gigantische en luxueuze boot. Men geniet van elkaar, het uitzicht, amusement en lekkere eten. Niets laat een drama in wording veronderstellen. Morgen de laatste dag van de wondere maidentrip van dit onzinkbare schip.
|
