De kalmte is weergekeerd aan de kust en het blijft ook nog mooi weer gedurende enkele dagen. Tijd om verder de grote kuis af te werken. Alle kasten, alle hoekjes en kantjes, alle radiators moeten, eens per jaar, stofvrij gemaakt worden. Ik kreeg ook bericht dat de nieuwe gordijnen op mij lagen te wachten. Deze morgen ben ik al op pad geweest om ze te gaan halen. Ze zullen pas donderdag aan de rails gehangen worden. Alleen zal me dat niet lukken omdat het nogal grote en zware lappen zijn. Meteen heb ik ook boodschappen gedaan en gezien dat er hier en daar al wat schappen minder gevuld waren en er al wat producten ontbraken. De oorlog.... weet je wel, is het antwoord. Het besef volgt dat er enorm veel ingevoerd wordt. En daar heb ik nooit bij stilgestaan. Het is niet alleen tarwe en meel dat in de rekken ontbreekt. Ook veel afleidingen van de petrochemie beginnen stilaan bij de tekorten te horen. Binnenkort ga ik van de zon en de liefde moeten leven en van wat water uit de lucht. De zon zal geen problemen opleveren, de liefde is een ander paar mouwen, want het is niet de liefde van mijn hondje dat hier bedoeld wordt. En het water, dat komt hier in België toch sowieso uit de lucht gevallen. Ik heb daarjuist ook mijn taaloefeningen gemaakt en 5x100% gekregen voor mijn antwoorden. Ook de woordle en woordle6 heb ik gevonden. A lucky day, zal ik maar zeggen. Ik ga nu de handen uit mijn  mouwen steken en beginnen aan de handenarbeid. De geestelijke arbeid zal voor later zijn, al weet ik nu nog niet over wat ik zonodig moet nadenken. Tot morgen