|
De warmte en het treffelijke uur, 23u19, hebben me gisterenavond het IIS nog eens doen gadeslaan. De andere twee passages, 0u55 en 2u32, heb ik aan mijn oog laten voorbijgaan. Mijn platte rust wilde ik niet langer verstoren door mijn kijkers open te houden om naar de provocerende Russische astronauten te zien. Zelfs tot in de ruimte wil de ongekroonde tsaar zijn invloed laten gelden en zijn mannen verplichten deel te nemen aan het machtsspelletje van die autocraat. En we beginnen aan de 'hittepiek'. In 1964 was er ook al een voorproefje tot 34°C in de schaduw. Ik heb geen idee meer hoe ik die warme dagen toen heb doorgebracht. Het was deze ochtend nog redelijk fris, maar je voelt aan alles dat er uitzonderlijke temperaturen op komst zijn. Geen wolkje in de lucht, geen zuchtje wind, geen vogels die lawaai maken, en een drukkend gevoel bij iedere beweging. Heel toepasselijk zongen The Beach Boys wat er vandaag te doen staat. Niet hun song was de aanwijzing, "Sloop John B "maar hun naam zelf: The Beach. Mijn 2e kind, een zoon van nu 48 lentes, zal het strand, samen met zijn kroost wel bezoeken om enige verfrissing in de zee te kunnen nemen en speelpret voor de kids te bezorgen. De kinderen kunnen gewoon zandkastelen bouwen en grachten recht naar zee graven en niet het geweldadige spel van Breughel spelen. Nr 30, mesje-steek, het mes slaan, zandhappertje (de verliezer moet het mes met zijn tanden uittrekken). En over de warmtepiek zeg ik dan, wel niet in dezelfde context, zoals detijds in de 12e eeuw Godfried van Bouillon (1060-1100): Dieu le veut. En als die meer dan 100 renners de hitte al zwoegend kunnen doorstaan en trotseren, waarom wij dan niet in onze zetel?.
Ik zal deze namiddag eens bekijken en de proef op de som nemen, als mijn zoon hier is, of het gezegde van Guillaume Hernandez wel waar is: Als we ons eindelijk realiseren dat onze ouders gelijk hadden, hebben we zelf kinderen die vinden dat we ongelijk hebben. Tot morgen
|
