Het weekend is begonnen en de vrienden zijn er ook. Het ziet er een beetje wisselvallig uit maar de temperatuur is nog altijd zomers te noemen, 22°C. En stel je voor, wie had er ooit gedacht dat ik zou zeggen: wat een luxe, regen!!!. Eigenlijk was het een 'stof-blus-buitje'. Maar allez, ik ben met weinig content en ik moest niet met mijn gieterke rondgaan. Iedereen z'n vakantie zit erop. De tuinman is langs geweest om de schade op te meten veroorzaakt door de maandenlange droogte en warme temperaturen. Heel wat struiken hebben het begeven en zullen fijngemalen worden om de bloemperken met houtschilfers te bedekken zodat er geen zonlicht meer kan komen aan de kiemen van pissebloemen, klavers, netels, distels en al de planten die ik niet graag in de bloemenborder zie verschijnen. Niets verloren laten gaan, en recuperatie van materialen. En zoals ik al enkele dagen meld, Van Dale is goed uitgeslapen uit verlof gekomen. Bijna iedere dag, zelfs in het weekend, een nieuw woord. Het geeft een beetje de schrik van de mensen voor de komende winter weer: woonkamerpoolen. Hetzelfde principe als bij 'carpoolen' dat in zwang kwam om op de dure benzine en diesel wat uit te sparen. Dit door een paar mensen met dezelfde bestemming in één auto te laten plaatsnemen. In dit nieuwe woord willen mensen de avonden samen doorbrengen om verbruik van gas, mazout en electriciteit uit te sparen. Afwisselend bij de ene dan bij de andere zich opwarmen, gaan lezen, breien of naaien of tv-kijken. Is dat een goed idee? Ik denk niet dat het iets is dat op mijn lijf geschreven is. Ik kan me niet voorstellen dat ik iedere avond met mensen moet doorbrengen, dan eens in de ene woonkamer dan in een andere, discussies over tv-programma's, vroeg of laat gaan slapen, mag de hond mee of niet. Eigenlijk zijn er voor mij, als alleenstaande te veel obstakels die ik zou moeten overwinnen om daar maar aan te denken. Als ik op verwarming moet besparen zal ik wel een fleeceke of wollen deken meer, over mij spreiden. Het toont wel waar iedereen om bezorgt is: de ontploffing van de prijzen voor energie. Het is niet alleen ons dagelijkse voedsel dat 12% duurder is geworden, maar gewoonweg 'alles' rondom ons, met de wetenschap dat 'niets' ooit nog naar de prijs van 'toen' zal gaan. Een mooi gezegde is: dieptepunten zijn ook keerpunten. Dat is nu hetgeen dat corona, Oekraïne, graanproductie, gasprijzen, van ons verlangen: nadenken over de noden van ons dagdagelijks leven. 

Een speeltje dat weinig uitleg verlangt, nr 82 van Breughel: paardje, koetje, kalfje, paardrijden in de nek. Mijn kinderkens heb ik op die manier wel eens van punt A naar B gebracht, of in dee nek gezet als ze wat groter wilde lijken tijdens een evenement om wat beter te zien. Wie heeft zoiets niet gedaan? Tot morgen