Nog 100 dagen en 2023 is passé. En wie 100 dagen zegt aan de studenten, krijgen als antwoord van al de leerlingen, 'dat vieren we'. Ik ben ook nog een student, gezien mijn voornemen, plicht én daad bij het woord voegend, iedere dag een nieuwigheid te leren of terug op te frissen. Vandaag begon ik bij de bestudering van de kledij van de moslim gemeenschap, omdat Eddy me een foto toestuurde met de veranderende kledij voor vrouwen in sommige landen, voornamelijk daar waar de ayatollah's en imams het hoge woord voeren en heersen over de burgers. Nergens noch in de koran of andere godsdienstige geschriften wordt er melding gemaakt van het verpakken van vrouwenlichamen om het onzichtbaar te maken. Alles is  gestoeld op interpretaties van de woorden 'sieraad', 'stampen' in de Koran of de geschriften van de Profeet en overleveringen. Al schrijf ik dat vrij simplistisch want ik ben geen specialist van de Islam, noch van de Koran, noch van de Hadith of overleveringen van de woorden, daden en leven van de profeet Mohammed (571-632). Het aantal overleveringen bedroeg ± 600.000 waar Al Bukhari (810-870), imam en schriftgeleerde, bracht er orde in, door er maar 7000 in zijn verzameling op te nemen. Dit zijn richtlijnen die door de jaren heen altijd maar strenger en strenger worden vooral voor de moslima en haar kledij. Dat gaat van djellabah (lang gewaad voor man en vrouw), hidjab (hoofddoek die haar en nek bedekt), chador (alleen gezicht te zien), khimar (laat het gezicht vrij), nikab (bedekt het lichaam en enkel spleet voor de ogen), boerka (alles bedekken en gaas voor de ogen om door te kijken). Hopelijk ben ik een beetje correct in dit moeilijke godsdiensthoofdstuk. Maar de foto is een werkelijkheid voor vele vrouwen die achterblijven in landen die hen niet alleen beknot in kledij, maar hen ook verbied uit werken te gaan, te studeren en kennis te vergaren. Iedereen weet wat er gaande is, maar die landen zijn rechtsstaten waar buitenlandse mogendheden zich niet mogen mengen in het binnenlandse bestuur. Hopelijk keren de kansen voor deze vrouwen eens terug naar de betere tijden die ze jaren geleden kenden. Misschien kunnen ze dan meewerken aan de universiteit van Tokio, die Artificiële Intelligentie inzet om de 'spraak van de kippen' te verstaan. Aan uniefs worden altijd onderwerpen gezocht die echt een nuttig gebruik maken van de onderzoeksgelden die men toebedeeld krijgt. Aha, dachten Japanse bollebozen, kippen kakelen, tokken en klokken. Wat willen die beesten daar allmaal mee uiten en kunnen we een manier vinden om dat te verstaan? Natuurlijk onze Oosterse vrienden zijn vindingrijk genoeg en gebruiken de computer niet voor blogs te schrijven zoals ik, maar om de taal van het hennetje te verstaan. En waarempel, ze vonden een 30-tal verschillende klanken die de haan en de kip gebruiken om hun wedervaren en emoties aan elkaar mede te delen. Ze vonden zelfs 6 emotionele toestanden waar de 'pok pok' taal voor gebruikt wordt: honger, woede, tevredenheid, opwinding en natuurlijk angst en stress vooraleer ze een kopke kleiner worden gemaakt en gepluimd. Nu ga ik mijn 100 dagen vieren. Tot morgen