Ieder jaar mag ik zo eens luidop dromen. Het ene jaar kan ik mijn dromen eens bekend maken, het andere jaar wil ik er niet over  spreken. Maar er zijn dromen die ik altijd voor mezelf hou, al vele vele jaren en ik denk dat het wensen en dromen zullen blijven. Toch wil ik ze niet voor 'onmogelijk' houden, want een droom moet volgens mij realiseerbaar zijn, anders is het een utopie. In verband met mijn blog droom ik er van, eens 500 woorden te typen die een onvergetelijke indruk op mijn lezers nalaat, een onvergetelijke tekst schrijven, mooie woorden en mooie zinnen neer te zetten, enfin een meesterwerk schrijven dat bij de volgende invulling van de 'Canon van Vlaanderen' zijn plaatsje krijgt als een belangrijke Vlaams schrijfsel van een doordeweeks meisje van 1948 en met haar dagboek en bedenkingen bij de voorvallen van iedere dag. Vandaag staan de kranten en de nieuwsitems vol met lachende gezichten van de ministers van de Vlaamse Regering. Ze hebben eens op een normaal tijdstip en uur hun septemberverklaring kunnen afwerken over het geld en de uitgaven die de Vlaamse Ministers de volgende maanden mogen doen. Voor mij een opluchting dat de dienstencheques, als enige consumentenartikel niet duurder zal worden. Ook goed nieuws vandaag, de melk zakt wat in prijs. Toch al twee dingen die mijn leven en boodschappen niet duurder maken. Want binnenkort beginnen weer de palavers en interne discussies in de partijen over de lijsttrekkers en de kopstemmen en is er voor regeren geen tijd en plaats meer. Ideaal zou natuurlijk zijn dat ze als beleidsmensen in de laatste maanden van hun regering, iedereen zou dwingen de prijzen weer op het niveau van vóór covid te brengen. Mits natuurlijk de gewone indexering toe te pasen. Ik denk dat té veel bedrijven de prijsverhogingen als extra winst blijven zien waar ze niks speciaals voor moeten doen omdat de consumenten ondertussen de prijsaanpassingen en de duurdere producten gewoon zijn. En over het beruchte 'canon' gesproken, vanaf morgen neem 'ik' dat eens onder de loupe om te zien of ik wel een goede Vlaming. Iemand die alles kent en weet wat 'ik' 'verplicht' en ook alle andere 'nieuwe' en 'oude' burgers 'moeten kennen' om in dit landsgedeelte te mogen wonen en genieten van de vele voordelen die dit stukje van de wereldbol ons geeft. Het is een lange zin maar hij kon niet korter. Tot morgen